052 จำคุก
บทที่ 52 จำคุก
อวี๋หวั่นมองชามเล็กทั้งสามที่ถูกดันมาอยู่ข้างหน้าตน แต่ละชามล้วนเป็นข้าวผสมน้ำแกงที่เต็มไปด้วยผักและเนื้อ มีหูฉลามที่ส่องประกาย ลูกชิ้นที่ชุ่มฉ่ำ เนื้อหอยตากแห้งที่หวานอร่อย หน่อไม้ฤดูหนาวที่นุ่มลิ้น รวมถึงเห็ดป่าหลายชนิดที่ถูกต้มจนแทบจะรวมเป็นเนื้อเดียวกันกับน้ำแกง
นี่ก็คืออาหารเลิศรสที่สมจริงดังคำเล่าลือ
น้ำแกงเหมือนจะทำมาจากกระดูกหมูเป็นหลัก มีกลิ่นกระดูกเข้มข้นลอยออกมา และยังมีไขกระดูกสีขาวนวลลอยอยู่บนน้ำแกง
อวี๋หวั่นรู้สึกว่าท้องที่ไม่หิวแล้วของตนกลับร้องโครกครากอีกครั้ง
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอาหาร บริเวณร้านไม่มีลูกค้าคนอื่น มีเพียงเจ้าของร้านที่ต้มเกี๊ยวเงียบๆ อยู่ด้านข้างกับภรรยาของเขาเท่านั้น
ทั้งสองคนได้กลิ่นหอมที่ยั่วยวนจึงอดเหลือบมามองทางด้านนี้ไม่ได้
เด็กๆ หันหลังให้พวกเขา ทำให้พวกเขาเห็นแค่แผ่นหลังทั้งสาม แต่ของบนโต๊ะนั้น...
สองสามีภรรยากลืนน้ำลายเบาๆ แล้วไม่เอ่ยอะไร เพียงแค่ก้มหน้าต้มเกี๊ยวในมือต่อไป
เด็กน้อยทั้งสามเอามือไขว้หลัง เบิ่งตาดวงโตสีดำขลับแล้วมองอวี๋หวั่นอย่างไม่กะพริบ
ความหมายนั้นชัดเจนจนมิรู้จะชัดเจนอย่างไรแล้ว...
ให้ ท่าน กิน
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com