Vol.2-276 พ่ายแพ้ราบคาบ

บทที่ 276 พ่ายแพ้ราบคาบ

โอ้สวรรค์!

ราชบุตรเขยมีบุตรชายที่โตถึงเพียงนี้แล้วหรือนี่!

เขาคือเยี่ยนอ๋อง?

ใช่รึไม่?! ใช่รึไม่?! ใช่รึไม่?!

จิตใจขันทีหวังครุ่นคิดอยู่หลายตลบ ทว่าใบหน้านิ่งสงบราบเรียบ

เดิมทีต้องการให้เยี่ยนจิ่วเฉาได้เผชิญหน้ากับราชบุตรเขย แต่ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้เอ่ยแม้เพียงประโยคเดียว ภายในใจของทุกคนกลับรับรู้บางสิ่งบางอย่าง

หากบอกว่าใต้หล้ากว้างใหญ่ไพศาล มิใช่ไร้คนหน้าตาคล้ายคลึง ทว่ามันเกิดขึ้นหลังจากมีข่าวซื่อจื่อแห่งจวนเยี่ยนอ๋องและเยี่ยนอ๋องปรากฏตัวขึ้นที่เมืองหลวง ดังเช่นคำกล่าวลมไม่พัดใบไม้ไม่ไหว หากไม่ใช่พ่อลูก แล้วเหตุใดคนถึงบอกว่าสองพ่อลูกต่างก็มาที่นี่?

“เขาใช่พ่อของเจ้าหรือไม่?” ประมุขตรัสถามเยี่ยนจิ่วเฉา

“พ่ะย่ะค่ะ” เยี่ยนจิ่วเฉาตอบ

ประมุขครุ่นคิด พระขนงมุ่นเข้าหากัน “เจ้ามาที่ต้าโจว...เพื่อตามหาพ่อของเจ้าหรือ?”

เยี่ยนจิ่วเฉานิ่งเงียบ

ความเงียบงันตกอยู่ในสายพระเนตรขององค์ประมุขคือการยอมรับโดยปริยาย