บทที่ 268 ท่านคือเยี่ยนอ๋อง (2)
ประมาณหนึ่งเค่อต่อมา ราชบุตรเขยก็ตื่นขึ้น สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อลืมตา คือมองหาเงาของเยี่ยนจิ่วเฉาในห้อง
อวี๋หวั่นเปิดตะเกียงแล้วเดินไปที่เตียง “เยี่ยนจิ่วเฉากลับไปที่สวนอูถงแล้วเจ้าค่ะ”
ราชบุตรเขยชะงัก “เขาชื่อเยี่ยนจิ่วเฉา? เฉาไหน?”
“เฉาของคำว่าราชวงศ์ต้าโจว” อวี๋หวั่นกล่าว
“เหมือนที่ข้าคิดไว้” ราชบุตรเขยลดศีรษะลงเผยยิ้มแห่งความยินดี
แม้จะจำคนคนนี้ไม่ได้ แต่เมื่อเอ่ยถึงเขา ภายในใจยังคงเต็มไปด้วยความสุข
“ดื่มยาก่อนเถิด” อวี๋หวั่นไม่มีเจตนาขัดความคิดของเขาต่อบุตรชาย ทว่าหากยังไม่ดื่ม ยาจะเย็นเสียก่อน
ราชบุตรเขยหยิบชามยา ยกขึ้นดื่มโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
มองจากเรียวคิ้วที่ไม่ขมวดมุ่นยามดื่มยาแม้แต่น้อยของเขา เหมือนกับเยี่ยนจิ่วเฉาไม่มีผิด สมกับเป็นบิดาและบุตรเสียจริง
“ยังมีถ้วยนี้อีก” อวี๋หวั่นยื่นชามยาผสมดอกสายน้ำผึ้งให้ ราชบุตรเขยก็ยอมรับโดยดี
อวี๋หวั่นหยิบผลไม้แช่อิ่มให้
เขาผงะเล็กน้อย
เขาไม่ชินกับการกินผลไม้แช่อิ่ม แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของดรุณีตัวเล็กๆ เขาจึงรับมันมากิน
หวานมาก
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com