Vol.2-265 ซิวหลัวและเด็กน้อย

บทที่ 265 ซิวหลัวและเด็กน้อย

การรักษาของอวี๋หวั่นเดินทางมาถึงจุดจบ เนื้อส่วนที่เน่าถูกขุดออกมา ใส่ยา เย็บแผล และใช้ผ้าแห้งสะอาดพันให้

เมื่อทำเสร็จ อวี๋หวั่นปาดเหงื่อบนหน้าผากด้วยความเหนื่อย ถอนหายใจยาวๆ “เสร็จแล้ว!”

หลังจากนั้นอวี๋หวั่นก็หันหลังกลับมามองบรรดาคนที่สลบไป ไม่ใช่แค่อาเว่ยที่สลบไปหรอกหรือ? แม้แต่อาม่า ชิงเหยียน กับเจียงไห่ก็เป็นลมไปเหมือนกัน?

“ข้าแค่ทำแผลเอง ไม่ได้มีอะไรหนักหนานี่? ต้าเป่ายังไม่กลัวเลย” อวี๋หวั่นพึมพำอย่างไม่เข้าใจ

ชุยเฒ่าเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ล้มลงไป เขาเป็นหมอ ในสายตาของเขามีเพียงคนไข้และคนบาดเจ็บ ไม่มีการแบ่งแยกว่าเป็นหน่วยกล้าตายหรือซิวหลัว

ชุยเฒ่าเดินลูบคางเข้ามา

อวี๋หวั่นกล่าวเสียงค่อยว่า “ชุยเฒ่า พวกเขาเป็นลมไปได้อย่างไร?”

“ก็เพราะว่าคนคนนั้นน่ะสิ!” ชุยเฒ่าชะเง้อมองไปยังซิวหลัวซึ่งกำลังจับจ้องไปยังผ้าพันแผลด้วยความสงสัย แล้วกระซิบว่า “เจ้าไม่เคยเห็นรูปเขาหรือ? นั่นสิ วันนี้เพิ่งวาดขึ้นมา ยังไม่ทันได้ให้เจ้าดู”

“ท่านจะกระซิบทำไม?” อวี๋หวั่นฟังไม่ชัด

“ไม่มีอะไร เจ้าไม่กลัว?” ชุยเฒ่าถาม