Vol.2-263 เด็กน้อยผู้ปราดเปรื่อง

บทที่ 263 เด็กน้อยผู้ปราดเปรื่อง

เมื่ออวี๋หวั่นกลับเรือนไป ก็พบว่าขวดนมหายไปใบหนึ่ง คงจะหล่นอยู่ระหว่างทาง ก็แค่ขวดนมหนังแพะขวดเดียว หายไปก็ทำใหม่ได้ ตัวคนไม่เป็นไรดีแล้ว

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เด็กน้อยแอบออกจากจวน ทั้งยังขึ้นไปบนรถม้า อวี๋หวั่นก็รู้สึกว่าเด็กทั้งสามยังไม่หลาบจำ วันนี้พวกเขาหลับไปแล้ว เห็นทีคงไม่สะดวก พรุ่งนี้ค่อยจัดการทีเดียวก็แล้วกัน!

เพื่อที่จะไม่ให้ตนเองลืม อวี๋หวั่นถึงกับหยิบไม้ขนไก่ที่ตนทำขึ้นตอนว่าง วางไว้บนเก้าอี้ข้างเตียง ตนลืมตาตื่นขึ้นมาก็จะเห็นทันที

อวี๋หวั่นเห็นเด็กน้อยนอนแอ้งแม้งหลับอย่างสบายอารมณ์ ก็จิ้มศีรษะน้อยๆ แล้วบอกว่า “ให้พวกเจ้านอนสบายอีกสักคืนก็แล้วกัน”

เด็กทั้งสามได้นอนเต็มอิ่ม ฟ้ายังไม่สางก็ตื่นนอนแล้ว พวกเขาหาวหวอดอยู่บนที่นอน บิดขี้เกียจอีกเล็กน้อย วันอันแสนมีความสุขได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว กระนั้นเมื่อพวกเขาหันไป ก็เห็นไม้ปัดขนไก่วางอยู่บนเก้าอี้

ไอ้หยาาาา!

ทั้งสามคนสะดุ้งโหยงในทันใด!

จากนั้นเด็กน้อยทั้งสามกลิ้งกลุกๆ ลงจากเตียง แล้วกระวีกระวาดออกจากห้องไป!