บทที่ 213 เสี่ยวเป่าขี้โกง
เสียงอั้ยคำเดียวนี้ นอกจากทำให้เยี่ยนจิ่วเฉาตะลึงงัน คนทั้งห้องก็ตกตะลึงเช่นกัน หลังจากนั้นไม่รู้ว่าเสียงหัวเราะของผู้ใดหลุดออกมา พลันทำให้คนทั้งห้องต้องหัวเราะออกมาตามๆ กัน
ทำไมถึงเป็นเด็กที่กล้าได้ถึงเพียงนี้? โอ๊ย ติดกับดักความน่ารักของเขาซะแล้วสิ!
เยี่ยนจิ่วเฉาแทบอดใจไม่ไหวที่จะหยิกเจ้าเด็กนี่ให้ตาย
เสี่ยวเป่าหาได้กลัวเขาหยิกไม่ เสี่ยวเป่าเพิ่งจะพูดได้ เสี่ยวเป่าเป็นเด็กดีที่สุดในโลก!
เยี่ยนจิ่วเฉากล่าวในใจเป็นหมื่นรอบ ‘เจ้าเด็กนี่เกิดจากข้า’ ในที่สุดก็ระงับความรู้สึกชั่ววูบที่จะตีเขาลงไปได้ และให้โอกาสเขาครั้งสุดท้าย เยี่ยนจิ่วเฉาชี้ไปที่ดอกไม้ในขวด “ดอกไม้”
เสี่ยวเป่า “ดอกไม้”
เยี่ยนจิ่วเฉาชี้ไปด้านนอก “แพะ”
เสี่ยวเป่า “แพะ”
เยี่ยนจิ่วเฉา “น้า”
เสี่ยวเป่า “น้า”
เยี่ยนจิ่วเฉา “ย่าทวด”
“ย่าทวด”
“พ่อ”
“อั้ย!” เสี่ยวเป่าที่ต่อต้านขัดขืนสำเร็จ
เยี่ยนจิ่วเฉาที่ใบหน้ามืดมนอีกครั้ง “.....”
ไอสังหารพวยพุ่งออกจากร่างกายของเยี่ยนจิ่วเฉา เสี่ยวเป่าดิ้นรนเอาชีวิตรอด ยื่นแขนเล็กๆ ไปทางฮูหยินผู้เฒ่า “ย่าทวด——”
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com