บทที่ 205 เด็กอ้วนผู้แสนเก่งกาจ (1)
อวี๋หวั่นเป็นสตรีเพียงคนเดียวในกลุ่ม แม้แต่เธอก็ยังคิดว่า ตนเองนั้นเป็นจุดศูนย์กลางที่ทุกคนต่างทะนุถนอมและให้ความสนใจ และหากไม่ใช่เธอ ก็คงเป็นเยี่ยนจิ่วเฉา
แม้ตลอดเส้นทางที่ผ่านมา ทุกคนจะอยู่อย่างสงบสุขไม่ทะเลาะเบาะแว้งกัน ทว่าชิงเหยียนกับเจียงไห่ ทั้งสองมองหน้ากันก็ต่างรู้สึกรำคาญกันเองอย่างลับๆ ส่วนชายชราก็ไม่ปริปากพูดสิ่งใด ทว่าในเรื่องบางเรื่องเขาก็เป็นผู้ที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล เดิมทีเธอเคยคิดว่าทุกคนจะโต้เถียงกันเรื่องวิธีการทั้งสองนี้อย่างไม่หยุดหย่อน ทว่ากลับไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
ยามที่เหตุการณ์ปกติพวกเขาก็เอาอกเอาใจเธอ ทว่าในการตัดสินใจบางอย่างก็ไม่อาจยอมถอยให้ได้
“อาม่า~”
“ไม่อาจต่อรองได้”
“เยี่ยนจิ่วเฉา~”
“หึ”
“ชิงเหยียน~”
“อา”
“เจียงไห่~”
“อย่าได้หวัง”
“เยว่...” เยว่โกวคงไม่ต้องถาม เขาเป็นคนที่เชื่อฟังอาม่ามากที่สุด เป็นเด็กดีของอาม่า หากอาม่าบอกให้ไปชิงมา เขาก็คงวิ่งไปด้านหน้าสุดเพื่อชิงมันมาอย่างแน่นอน
ไยพวกเจ้าไม่ละอายใจกับการแย่งชิงสิ่งของถึงเพียงนี้? นี่คือสัจธรรมความถูกต้องที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้!!!
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com