Vol.2-156 ​​ราชครูแห่งหนานจ้าว เด็กอ้วนกับอาเว่ย (1)

บทที่ 156 ราชครูแห่งหนานจ้าว เด็กอ้วนกับอาเว่ย (1)

ด้านนอกโถงตำหนักรับรองอันเงียบสงบ รถม้าคันหนึ่งค่อยๆ เคลื่อนมาหยุดลง ราชครูกับหวั่นเฟิงก้าวขาเหยียบม้านั่งไม้เดินลงมา องครักษ์หนานจ้าวที่ยืนอยู่สองฝั่งทำความเคารพโดยไร้เสียง ราชครูเดินตรงไปด้วยสีหน้าราบเรียบไร้อารมณ์ หวั่นเฟิงก็เดินตามหลังเขาไปอย่างเชื่อฟัง

เมื่อเข้ามาในห้องโถง ราชครูก็ถอดเสื้อคลุมออก หวั่นเฟิงรีบรับมาใส่มือพลางมองเขาอย่างงวยงง "ท่านอาจารย์"

ราชครูไม่ตอบ เพียงแต่หันตัวเดินไปยังห้องของเห้อเหลียนฉี และหยิบยาฟื้นคืนชีพโคจรลมปราณป้อนให้เขากลืนลงไป ร่างกายของเห้อเหลียนฉีไม่หลงเหลือร่องรอยของการมีชีวิต มีเพียงหัวใจที่ยังคงเต้นอย่างแผ่วเบาให้หมอหลวงได้จับชีพจรอันอ่อนแรง

วิญญาณของเขากลับสู่สวรรค์ไปนานแล้ว ทว่าร่างกายกลับเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกคนชักใย แม้ในช่วงชีวิตเขาจะทำผิดพลาด ทว่านาทีนี้หวั่นเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทนไม่ไหว

หวั่นเฟิงหันหน้าหนี ไม่มองเห้อเหลียนฉีที่ยามนี้เหมือนดั่งดอกไม้ที่เหี่ยวแห้งร่วงโรยอีก

"ไปกันเถิด" ราชครูเอ่ยกับหวั่นเฟิง