Vol.2-147 เสี่ยวเป่าหน้าจ๋อย ตบหน้า (2)

บทที่ 147 เสี่ยวเป่าหน้าจ๋อย ตบหน้า (2)

อวี๋หวั่นเคยได้ยินมาว่า เสี่ยวตี้จีของหนานจ้าวได้เป็นประมุขหญิงอย่างในปัจจุบันเพราะของศักดิ์สิทธิ์ หากผู้คนรู้ว่าของศักดิ์สิทธิ์ของนางหายไปแล้ว เกรงว่าตำแหน่งจะสั่นคลอน

“จริงสิ เมื่อครู่ที่ข้าช่วยคือคนจากฝ่ายใดหรือ?” อวี๋หวั่นถาม

เยี่ยนจิ่วเฉากล่าวอย่างเฉยเมย “ไม่ใช่ฝ่ายใดเลย เป็นเพียงศิษย์ท่านหนึ่งของราชครู"

อวี๋หวั่นไม่รู้เกี่ยวกับราชสำนักหนานจ้าวมากนัก จึงไม่เข้าใจสถานะของราชครูในหนานจ้าว แท้จริงแล้วราชครูเป็นเสนาบดีที่ใกล้ชิดประมุข ได้รับความไว้วางพระทัยจากประมุขหนานจ้าวเป็นอย่างมาก ดังนั้นสถานะศิษย์ของเขาก็สูงส่งมากเช่นกัน

“เยี่ยนจิ่วเฉา” อวี๋หวั่นให้ความสนใจกับอีกเรื่องหนึ่ง

“มีอันใดหรือ?" เยี่ยนจิ่วเฉามองเธอขณะอุ้มบุตรชายคนเล็กที่กำลังหลับ

อวี๋หวั่นครุ่นคิด “พิษในตัวท่านถูกทอนไปแล้ว ดังนั้นราชาหนอนพิษกู่ก็ไม่มีประโยชน์กับเราแล้ว เราควรจะมอบ ราชาหนอนพิษกู่ให้พวกเขาหรือไม่?

เยี่ยนจิ่วเฉาถาม "เจ้ารู้วิธีที่จะเอาราชาหนอนพิษกู่ออกมาหรือ?”

อวี๋หวั่นส่ายหัว

เธอไม่รู้ศาสตร์กู่ซู่ และไม่อาจควบคุมหนอนพิษกู่ตัวนี้ได้