Vol.2-143 ยามสอง

บทที่ 143 ยามสอง

บัดนี้นักบวชผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าปีศาจ ผู้พิทักษ์ทั้งซ้ายและขวา รวมไปถึงวายร้ายอันดับหนึ่งของเผ่ากำลังประสบปัญหาขาดแคลนเงินค่าเดินทาง เมื่อทั้งสี่เห็นเงินบนโต๊ะซึ่งเหลืออยู่เพียงหนึ่งเหรียญทองแดง ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้แต่นั่งเงียบ

เป็นเพราะไม่รู้จักประหยัดอดออม พวกเขาใช้เงินที่มีอยู่อย่างสุรุ่ยสุร่าย อีกทั้งยังไม่ทำการค้า รายได้น้อยกว่ารายจ่าย สุดท้ายแล้วก็ใช้เงินที่มีอยู่จนหมด

นี่เป็นความจริงอันแสนเจ็บปวด

“ได้ยินว่าชาวคนจงหยวนนั้นงมงาย ข้าสามารถทำนายดวงชะตาให้พวกเขาได้” ผู้เฒ่าเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เป็นถึงนักบวชผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าปีศาจ โหราศาสตร์เป็นเรื่องง่ายดายยิ่งนัก คงจะหาเงินได้มากพอสมควร

ชิงเหยียนกล่าวว่า “ชาวจงหยวนนิยมการเขียนพู่กัน ข้ามีวิชาความรู้มากที่สุดในเผ่า ข้าสามารถขายภาพเขียนตัวอักษรได้”

ผู้เฒ่าพยักหน้า เป็นความคิดที่ดี

เยวี่ยโกวเอ่ยขึ้นว่า “พรสวรรค์ของข้าคือพละกำลัง ข้าไปเป็นคนคุ้มกันสินค้าได้”

ผู้เฒ่าพยักหน้าอีกครั้ง ก็ไม่เลว