Vol.2-138 ครอบครัวอบอุ่นและนางเจียง

บทที่ 38 ครอบครัวอบอุ่นและนางเจียง

ทันทีที่เด็กน้อยทั้งสามเห็นอวี๋หวั่น พวกเขาไม่สนใจปลา และไม่สนใจข้าวอีกต่อไป สองมือสะบัดแล้ววิ่งเตาะแตะๆ เข้าไปหาอวี๋หวั่น

น้ำหนักเกินกว่าจะรับไหวพุ่งเข้าหาอวี๋หวั่นจนเธอรู้สึกราวกับจะขาดใจตาย เธอเกือบจะโอบเด็กน้อยทั้งสามไม่ได้ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความปวดใจ

หลายวันที่แม่ไม่อยู่ พวกเจ้าต้องเผชิญกับอะไรบ้างนะ…

ในตอนนี้อวี๋หวั่นรู้แล้วว่าพวกเขาต้องเผชิญกับอะไร

“ต้าเป่า เอ้อร์เป่า เสี่ยวเป่า มานี่เร็ว”

เป็นเสียงของท่านแม่

เจ้าตัวยังไม่มา ทว่ากลิ่นหอมกลับมาถึงก่อน เป็นกลิ่นขนมซึ่งทำจากงา อวี๋หวั่นรู้สึกว่าตนน้ำลายสอ เมื่อกลับหลังไป ก็พบว่าในของนางเจียงกำลังถือน่องเป็ดมันเลื่อมมาหนึ่งจาน น่องเป็ดทุกน่องทอดจนกรอบเป็นสีเหลือง ด้านนอกคลุกน้ำผึ้ง โรยด้วยงา ดูคล้ายกับเป็นชุดอาหารของผู้ใหญ่ ไม่รู้ว่าจะกินกันหมดไหม…

อวี๋หวั่นยังไม่ทันพูดจบ เด็กน้อยในอ้อมแขนก็วิ่งออกไป แล้วเขย่งหยิบน่องเป็ดในจาน

อวี๋หวั่นมุมปากกระตุก กิจการกำลังรุ่งเรือง คงไม่ได้เพิ่มมื้ออาหารหรอกใช่ไหม…