Vol.2-110 หุยเหมิน

บทที่ 0110 หุยเหมิน

ค่ำคืนอันเงียบสงัด คนที่นอนหมอนถัดไปหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เมื่อครู่พวกเขาเพิ่งจะคุยกันเรื่องตี้จีแห่งอาณาจักรหนานจ้าว แล้วจู่ๆ เสียงของอวี๋หวั่นก็เบาลง เมื่อเยี่ยนจิ่วเฉาหันไปมอง อวี๋หวั่นก็นอนหลับสนิทด้วยท่าตะแคงหันมาหาเขาเสียแล้ว

เตียงที่ว่างเปล่าราวกลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที แต่ก็ไม่ทำให้คนรู้สึกรำคาญ

เยี่ยนจิ่วเฉาผู้คุ้นเคยกับการอยู่อย่างสงบเงียบ ค่อยๆ หลับตาลงและเข้าสู่นิทราด้วยความสบายใจ

วันที่สอง อวี๋หวั่นไม่ได้ไปที่ใด อยู่แต่ในบ้าน เรียนรู้กฎระเบียบกับลุงวั่น

ไม่นานก็มาถึงวันหุยเหมิน[footnoteRef:0] อวี๋หวั่นตื่นแต่เช้าตรู่ แต่ก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่าเยี่ยนจิ่วเฉาตื่นแล้ว แปลกจริง นายน้อยผู้รากมากดีเช่นเขา มิใช่ว่านอนจนดวงตะวันโด่งฟ้า ไม่เรียกไม่ตื่นหรอกรึ? ความจริงแล้ว ตั้งแต่แต่งงานกันมา เธอก็ยังไม่เคยเห็นเขานอนอยู่ข้างๆ เธอเลยสักครั้ง ไม่ว่าเธอจะตื่นเช้าเพียงใด เขาก็ตื่นเช้ากว่าเธอเสมอ [0: ]