Vol.2-078 เด็กๆ ตีบทแตก

บทที่ 78 เด็กๆ ตีบทแตก

อวี๋หวั่นเดินหันหลังกลับไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง

สวี่เซ่าตื่นตะลึง

เขามั่นใจว่าตนไม่ได้มองผิด นางเดินไปจริงๆ แม้แต่หลังจากที่เขาเอ่ยถึงข้อมูลสำคัญเช่นนั้น?

“แม่นางอวี๋! ” สวี่เซ่าเรียกอวี๋หวั่น

อวี๋หวั่นชะงักฝีเท้า หันหลังหลับมาด้วยใบหน้าไร้เดียงสา “มีอะไรหรือ? ”

“เจ้า...” สวี่เซ่าอยากบอกว่า เจ้าฟังไม่รู้เรื่องหรืออย่างไร? เขาหยุดไปประเดี๋ยวหนึ่ง แล้วเปลี่ยนคำถาม “เข้าพูดไม่กระจ่างหรือ? ”

แม้จะมีความหมายเดียวกัน แต่ประโยคหลังนั้นกระดากหูผู้ฟังน้อยกว่าประโยคแรกมาก นี่เรียกว่าวาทศิลป์ สวี่เซ่าคร่ำหวอดในแวดวงธุรกิจการค้ามานานหลายปี ย่อมต้องมีความสามารถพอสมควร

อวี๋หวั่นยกยิ้มมุมปาก “ท่านพูดได้กระจ่างมาก และข้าก็ฟังเข้าใจแจ่มแจ้ง”

สวี่เซ่ารู้สึกราวกับถูกอ่านใจ สีหน้ากระดากใจ จึงเอ่ยถามขึ้นว่า “เช่นนั้นเจ้า...”

“ข้าไม่สนใจ” อวี๋หวั่นตอบตรงไปตรงมา

สวี่เซ่าตื่นตะลึง มีคนที่ไม่สนใจอดีตของตัวเองเช่นนี้ด้วยรึ? สตรีตัวคนเดียว ถูกจับไปอยู่ที่สวี่โจว นางไม่สงสัยหรือว่าผู้ใดพากลับมา?

หรือว่าคนผู้นั้นเคยทำอะไรกับนางไว้ นางไม่อยากรู้เลยหรือ?