Vol.2-075 หวั่นหวั่นรู้ความจริง (1)

บทที่ 75 หวั่นหวั่นรู้ความจริง (1)

“จริงหรือ? เจ้าโหดร้ายถึงเพียงนั้นเชียว? แม้แต่เถ้ากระดูกก็ไม่เหลือไว้” อิ่งลิ่วตามมาภายหลัง และเห็นฉากสุดท้ายเข้าพอดี

อิ่งสือซันขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้สั่ง”

เขาไม่ได้สั่งจริงๆ เขาเพียงบอกให้หัวขโมยชิงของของเหยียนหรูอวี้มาไม่ให้เหลือ ใครจะไปคิดว่าเหยียนหรูอวี้จะพกเถ้ากระดูกติดตัวมาด้วย ทั้งยังปกป้องราวกับเป็นของล้ำค่า นั่นไม่ได้ยิ่งทำให้คนอยากแย่งมาหรอกหรือ?

“ทำไม? เจ้าใจอ่อนหรือ? ” อิ่งสือซันเหลือบมองเหยียนหรูอวี้ “เจ้าอย่าลืมว่านางทำกับคุณชายน้อยเอาไว้อย่างไร”

พวกเขาจับคนรับใช้ที่หนีไม่ทันมาจำนวนหนึ่ง และได้รู้จากปากของคนเหล่านั้นว่าหากไม่ใช่เพราะแม่นางอวี๋มาทัน ใครจะไปรู้ว่าคุณชายน้อยจะมีสภาพย่ำแย่เพียงใด

อิ่งลิ่วก็คิดเช่นนั้น เขาทอดถอนหายใจ “ข้าไม่ได้เห็นใจนาง”

“ไม่เห็นใจก็ดีแล้ว” อิ่งสือซันกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ อิ่งลิ่วเป็นทหารสอดแนมโดยกำเนิด ต่างกับเขาซึ่งคลานขึ้นมาจากซากศพ เขาจิตใจแข็งกระด้าง ลงมือโดยไม่ลังเล สองมืออาบด้วยเลือด แต่อิ่งลิ่วยังเหลือจิตสำนึกของความเป็นคนอยู่