Vol.2-066 ไฟโทสะของพี่จิ่ว (1)

บทที่ 66 ไฟโทสะของพี่จิ่ว (1)

เยี่ยนจิ่วเฉากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “บุรุษคนนั้นคือใคร?! ”

แย่แล้ว ฆ่าเขาเลย! เผาเขาเลย! สับเขาเลย!

“...ไม่รู้” อวี๋หวั่นก้มหน้า “แล้วก็ อาจจะ ไม่ได้มีคนเดียว”

เยี่ยนจิ่วเฉาผู้ซึ่งรู้สึกประหนึ่งถูกศรธนูกระหน่ำเข้าที่หัวใจ “...”

“ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังท่าน”

“ข้าเองก็ยังจำไม่ได้ เพิ่งจะนึกออก”

“ไม่ใช่เพิ่งจะนึกออกด้วย ก็แค่...”

“ข้าก็บอกไม่ถูก เอาเป็นว่า แบบนั้นแหละ”

แบบนั้นแหละ? แบบนั้นคือแบบไหนกัน?!

ในห้องอันมืดสนิท เยี่ยนจิ่วเฉาโมโหจนลุกขึ้น เลิกผ้านวมขึ้น นั่งลงข้างขอบเตียง เท้าเปล่าเยียบลงบนแท่นวางเท้าซึ่งเย็นยะเยือก หายใจหอบด้วยความโมโห

ไม่ได้โมโหมากถึงเพียงนี้มานานเท่าไรแล้ว เขารู้สึกราวกับร่างกำลังจะระเบิดออก!

นางใจกล้าเกินไปแล้ว เห็นว่าเขารักนาง จึงกล้าพูดพล่อยเช่นนี้!

บุรุษ...แถมยังไม่ได้มีเพียงคนเดียวรึ?!

ลูกก็มีแล้ว!

ไม่รู้ว่าใครเป็นลูกใคร!

เยี่ยนจิ่วเฉาโมโหจนปวดใจ!

“คุณชายคงไม่เป็นไรหรอกกระมัง? ” ในลานบ้านนอกประตูใหญ่ อิ่งลิ่วปิดประตูห้องด้วยสีหน้าหนักใจ

สีหน้าของอิ่งสือซันก็ไม่สู้ดีเท่าไรนัก