Vol.2-058 เด็กจ้ำม่ำหลงใหลแม่ (2)

บทที่ 0058 เด็กจ้ำม่ำหลงใหลแม่ (2)

พวกเขาไม่เคยขึ้นภูเขา มันเต็มไปด้วยสิ่งแปลกตา เมื่อพวกเขาเห็นดอกไม้และต้นไม้อยู่ริมทาง ก็เด็ดมาให้อวี๋หวั่นดู อวี๋หวั่นก็บอกพวกเขาว่า นี่คือหญ้าหางหมา นี่คือหญ้าป้างโถว นี่คือดอกจื่อฮวาตี้ติง นี่คือหญ้าเชอเฉียน...

สิ่งที่เด็กจ้ำม่ำทั้งสามเก็บมาเยอะที่สุดเป็นหญ้าใบเลื่อย มันคือวัชพืชสีเขียวอ่อน ใบเป็นแฉกคล้ายร่ม หรือที่เรียกว่าต้นหมูมรณะ ต้นอ่อนของมันนำมาปรุงอาหารได้ แต่ว่ากันว่าหากหมูกินเข้าไปก็จะไม่สบาย จึงเป็นที่มาของชื่อนี้

ไม่รู้ว่าเพราะสนใจชื่อนี้หรือไม่ เด็กจ้ำม่ำถึงเก็บมันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เมื่อเก็บมาก็ให้อวี๋หวั่นพูด

อวี๋หวั่นก็ตะโกนชื่อ ‘หมูมรณะ’ มาตลอดทาง

ไม่นานคนทั้งสี่มาถึงที่ที่มีพริกป่าขึ้น พริกป่าชนิดนี้แตกต่างจากพริกใดๆ ที่อวี๋หวั่นเคยกินที่โลกก่อน รูปร่างคล้ายกับพริกชี้ฟ้าในโลกก่อน ทรงยาวและแหลม แต่ไม่ใช่สีแดง ตอนแรกอวี๋หวั่นคิดว่าเพราะมันยังไม่สุก แต่หลังจากสังเกตดูสักพัก ก็พบว่ามันเป็นสีเขียวอยู่ตลอด ไม่ว่านานแค่ไหน แต่รสชาติกลับร้อนแรงเสียยิ่งกว่าพริกชี้ฟ้า

เมื่อเด็กจ้ำม่ำเห็นว่าเธอเด็ดมา ก็เอื้อมมือไปเด็ดบ้าง