บทที่ 48 ขอหวั่นหวั่นแต่งงาน
เดิมทีรองเสนาบดีกรมพิธีการไม่ได้ตั้งใจจะสนใจรองเท้าของเยี่ยนจิ่วเฉา ทว่าหลังจากเยี่ยนจิ่วเฉากล่าวหาเขาหลายครา รองเสนาบดีกรมพิธีการจึงตัดสินใจดูว่ารองเท้าสวยงามสักเพียงใด สาบานได้ว่าตนมองไปเพียงแวบเดียวจริงๆ ผลที่ได้เกือบทำให้ตาทั้งสองข้างบอด!
รองเท้าผีอันใด! ช่างน่าเกลียดอย่างหาที่สุดมิได้!
ผู้ใดกันที่เย็บพื้นรองเท้าหนาเช่นนี้...ราวกับใส่ขนมเนื้อฟูก้อนใหญ่สองก้อนออกมาจากบ้าน แล้วก็ยังเป็นขนมที่มีขนาดใหญ่เล็กไม่เท่ากันอีก
(อวี๋หวั่นเย็บพื้นรองเท้าได้เพียงครึ่งหนึ่ง ก็ลืมว่าตนเองใส่ไปกี่ชั้นแล้ว ผลที่ได้คือรองเท้าอีกข้างใส่มากกว่าถึงสองชั้น...)
บรรดาขุนนางชั้นสูงก็เป็นเช่นเดียวกันกับรองเสนาบดีกรมพิธีการ ยามได้ยินคำพูดของเยี่ยนจิ่วเฉา พวกเขาจึงมองไปที่รองเท้านั้น ทันทีที่เห็นทุกคนก็ต่างร่ำร้อง รองเท้าอัปลักษณ์เช่นนี้ถูกใส่เข้ามาในท้องพระโรง เหล่าขันทีทำอันใดกินกัน?
ฮ่องเต้ก็ยังทนไม่ได้ที่จะมองตรงๆ เด็กคนนี้รีบมาที่จินหลวนเตี้ยนเพื่ออวดรองเท้าคู่หนึ่งรึ?
ฮ่องเต้ยกมือขึ้นปิดตา "ฉงเอ๋อร์ รองเท้าเจ้า..."
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com