Vol.2-041 เด็กน้อยผู้เศร้าโศก

บทที่ 41 เด็กน้อยผู้เศร้าโศก

เข้าสู่วสันตฤดู ท้องฟ้าเริ่มมืดช้าลง เด็กๆ ยิ่งสนุกกันจนไม่อยากกลับบ้าน

อวี๋หวั่นตัดสินใจจะปอกเปลือกหน่อไม้แห่งวสันตฤดูสองสามชิ้นสุดท้ายในตะกร้าให้เสร็จ จากนั้นจึงเรียกเถี่ยตั้นน้อยกลับบ้านไปทานอาหารเย็น ขณะที่ปอกเปลือก น้ำเย็นๆ หยดหนึ่งตกกระทบลงบนหลังมือของเธอ ทันใดนั้นเธอก็หยุดชะงัก จ้องมองอย่างว่างเปล่าอยู่เนิ่นนาน เธอไม่เข้าใจ เหตุใดตนต้องมองหยดน้ำฝนอย่างเหม่อลอย

ฝนตกลงมาอีกสองสามหยด อวี๋หวั่นกลับคืนสติ รีบนำหน่อไม้วสันตฤดูเข้าไปในห้องครัว ขณะก้าวข้ามธรณีประตู หน่อไม้ก็ร่วงและหล่นลงไปในถังน้ำดังตุ้บ

อวี๋หวั่นมือข้างหนึ่งจับบุ้งกี๋ มืออีกข้างก็หยิบหน่อไม้ออกจากถังน้ำ เธอโน้มตัวเอื้อมหยิบหน่อไม้ไกลเกินไป บุ้งกี๋ในมืออีกข้างลาดเอียง จนหน่อไม้ที่อยู่ด้านบนเทกระจัดกระจายลงบนพื้น

อวี๋หวั่นรีบร้อนเก็บมันขึ้นมา

หลังเก็บหน่อไม้เรียบร้อย เธอก็รีบไปเก็บเสื้อผ้าที่ราวตาก ทันทีที่เก็บชุดสุดท้าย ฝนก็ตกกระหน่ำลงมา!

อวี๋หวั่นยืนอยู่ที่ทางเข้าห้องโถง มองไปยังสายฝนด้านนอกด้วยความหวาดผวา "โชคดีที่เข้ามาเร็ว!"

พูดจบ คิ้วอวี๋หวั่นก็พลันขมวดมุ่น