Vol.2-027 ครอบครัวสี่คน ลูกชายเรียกพ่อ (2)

บทที่ 27 ครอบครัวสี่คน ลูกชายเรียกพ่อ (2)

หลังจากที่ทุกคนในครอบครัวกินอาหารเย็นกันอย่างมีความสุข ลุงใหญ่ก็ให้อวี๋ซงพาเด็กเล็กทั้งสองไปหาสือโถวที่บ้านนายพราน

“ทำไมเป็นข้าอีกแล้ว?” อวี๋ซงบ่นอุบ อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ว่าคนในบ้านจะปิดประตูคุยธุระกัน เขาก็เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ อายุมากกว่าอาหวั่นเสียด้วยซ้ำ! เหตุใดคนที่ต้องเป็นผู้นำเหล่าเด็กเล็กต้องเป็นเขาด้วยเล่า?

“พี่รองอย่างอแง เอ้า ข้าให้ขนม” อวี๋หวั่นยัดกล่องขนมที่ซื้อมาจากเมืองหลวงใส่มืออวี๋ซง พลางมองเขาด้วยสายตาเอ็นดูประหนึ่งกำลังมองลูกสุนัข

อวี๋ซง...อวี๋ซงโมโหจนกินขนมจนหมดกล่อง ไม่เหลือให้น้องชายและน้องสาวแม้แต่ชิ้นเดียว!

หลังจากที่เด็กๆ ออกไป ลุงใหญ่ก็เอ่ยขึ้นว่า “น้องสาม สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ลุงใหญ่เลี้ยงอวี๋เซ่าชิงมาตั้งแต่เล็กจนโต เขาไม่เชื่อเป็นอันขาดว่าอวี๋เซ่าชิงจะหน้ามืดตามัวทำเรื่องพรรค์นั้นเพียงเพราะความโลภ

อวี๋เซ่าชิงไม่รู้ว่าควรเริ่มเล่าจากตรงไหนดี

ป้าสะใภ้ใหญ่เอ่ยถาม “ใช่แล้ว น้องสาม วันที่เจ้าหายไป พวกเราตกใจแทบแย่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ที่ว่าการว่าอย่างไร?”