บทที่ 26 พี่จิ่วรับผิด ท่านพ่อออกจากคุก (1)
อวี๋หวั่นนั่งอยู่บนหลังม้า รอคอยด้วยความวิตกกังวล
สรุปแล้วเยี่ยนจิ่วเฉาเห็นอะไร? มองจากด้านหลัง เขาเพียงชะงักครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยืนนิ่งราวกับถูกฟ้าผ่า หลังจากนั้นก็เดินเข้ากระท่อมไป
อวี๋หวั่นมองไปอีกครั้งก็ไม่เห็นเขาแล้ว
“คุณชายของพวกเจ้าคงไม่เป็นอะไรกระมัง?” อวี๋หวั่นเอ่ยถามองครักษ์
องครักษ์ไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เขาไม่ได้สนใจเธอด้วยซ้ำ สายตาเอาแต่จับจ้องไปยังกระท่อมมุงหญ้าผุพังหลังนั้น
อวี๋หวั่นรู้สึกเหมือนกำลังพูดอยู่กับร่างไร้วิญญาณ เธอนิ่งไป เหมือนกับเขาไม่ผิดเพี้ยน ความสนใจไปรวมกันอยู่ที่กระท่อมมุงหญ้าเพียงจุดเดียว
ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยนจิ่วเฉาก็ออกมา เขาอุ้มบุรุษคนหนึ่งไว้ในอ้อมแขน ดูจากลักษณะแล้วเป็นอวี๋เซ่าชิง บิดาของอวี๋หวั่น
องครักษ์เดินขึ้นหน้าไปรับอวี๋เซ่าชิงมาจากเยี่ยนจิ่วเฉา องครักษ์ที่เหลือเข้าไปเก็บตาข่าย แล้วเดินตามเยี่ยนจิ่วเฉากลับมาทางอวี๋หวั่น
อวี๋หวั่นรีบร้อนกระโดดลงจากม้า วิ่งเข้าไปหาบิดา “ท่านพ่อ!”
เยี่ยนจิ่วเฉาชะงักฝีเท้า องครักษ์ก็หยุดชะงักเช่นกัน
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com