Vol.2-018 พ่อลูกพบหน้า (1)

บทที่ 18 พ่อลูกพบหน้า (1)

อย่างนั้นก็หมายความว่าท่านพ่อของเธอจะกลับมาใช่ไหม?

ครั้งก่อนส่งของไปให้เขา ก็ไม่ได้รับข่าวคราวกลับมาแต่อย่างใด ไม่รู้ว่าเขาได้รับแล้วหรือไม่ คนสกุลอวี๋แม้จะไม่มีใครเอ่ยปาก แต่อวี๋หวั่นก็ดูออกว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าพ่อของเธอจะยังมีชีวิตอยู่ อย่างไรเสียชายฉกรรจ์ที่ถูกจับจากหมู่บ้านนี้ไปเข้ากองทัพ นอกจากสามีของแม่หม้ายหลิวและลูกชายของป้าหลัวแล้ว ก็เหลือแค่พ่อของเธอเพียงคนเดียวที่ยังไม่เคยมีข่าวคราวส่งมา

ไม่ว่าอย่างไร ตราบใดที่ยังไม่เห็นป้ายเหล็กของพ่อ อวี๋หวั่นก็เชื่อว่าเขายังมีชีวิตอยู่

นายท่านฉินพูดประโยคสุดท้ายจบก็นั่งรถม้าออกไป

อวี๋หวั่นยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับท่านแม่และคนสกุลอวี๋ เธอคิดว่าเธอจะต้องเข้าเมืองหลวง ไปสืบความด้วยตัวเองสักหน่อยว่าเรื่องนี้จริงหรือเท็จ

ประจวบเหมาะกับที่เธอตกลงธุรกิจกับนายท่านฉินเป็นที่เรียบร้อย ภาชนะที่ใช้บรรจุเต้าหู้เหม็นและเต้าหู้ยี้มีไม่เพียงพอ เธอจึงถือโอกาสเข้าตำบลไปซื้อ

“ลุงใหญ่ ท่านอย่าลืมกินยานะ” ก่อนออกมาจากบ้านเดิม อวี๋หวั่นแวะไปเตือนลุงใหญ่ในครัวรอบหนึ่ง