Vol.2-013 จดจำได้ (2)

บทที่ 13 จดจำได้ (2)

ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่สองคนถือดาบใหญ่บุกเข้ามา พวกเขาทำลายลานบ้านจนเละเทะ ดูจากเสื้อผ้า บวกกับเสียงฝีเท้าของม้าแล้ว อวี๋หวั่นนึกสงสัยว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับโจรลักม้าผู้เป็นที่เล่าขาน

โจรลักม้าต่อกรได้ยากกว่าโจรทั่วไปเป็นไหนๆ โจรทั่วไปลักทรัพย์ แต่โจรลักม้าสามารถฆ่าคนได้

“พวกเจ้าปล่อยลูกข้า! ปล่อยเขานะ!”

เป็นเสียงร้องของชุ่ยฮวา

สือโถวถูกจับตัวไป เถี่ยตั้นน้อยกำหมัดแน่น

อวี๋หวั่นจับมือของเขาไว้ไม่ให้ขยับ

อวี๋ซงหยิบเสียมจากด้านข้าง อวี๋หวั่นส่งสายตาเป็นเชิงปรามไม่ให้เขาผลีผลาม โจรลักม้าเพียงสองคนนั้นจัดการได้ง่าย แต่ด้านนอกยังมีอีกกลุ่มหนึ่ง ทางที่ดีไม่ควรแหวกหญ้าให้งูตื่น ควรรอให้โอกาสมาถึงแล้วค่อยลงมือ อวี๋ซงทำได้เพียงดึงมือกลับที่เดิม

“พวกเจ้า มานี่!”

โจรลักม้าหนวดเฟิ้มหนึ่งในนั้นกวัดแกว่งดาบ ไล่คนสกุลอวี๋ออกมาจากบ้าน

โจรร่างสูงใหญ่อีกคนหนึ่งยังอยู่ในบ้าน ดูเหมือนว่าเขากำลังจะทำการรื้อค้นและทำลายข้าวของ