Vol.2-011 ปู่หลานพานพบ (2)

บทที่ 11 ปู่หลานพานพบ? (2)

“แม่นางโปรดไว้ชีวิตข้า ข้าไม่กล้าทำอีกแล้ว!” เหยียนเซี่ยอ้อนวอนขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาแอบหนีออกมาจากจวนเพียงคนเดียว มิได้พาบ่าวและองครักษ์ออกมาด้วย ยามเกิดเรื่องก็ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยปกป้องเขาได้

ไป๋ถังตีเขาอีกครั้งหนึ่ง “หากยังกล้าตามข้ามาอีก ข้าจะถลกหนังเจ้า! ยังไม่รีบไปอีก!”

เหยียนเซี่ยวิ่งหัวหกก้นขวิดหนีไป

“พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่?” ไป๋ถังโยนไม้ทิ้งไปพร้อมกับปัดมือ มองไปยังสองพี่น้องที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน

อวี๋เฟิงกระแอมด้วยความประหม่า

อวี๋หวั่นยกยิ้มมุมปาก “พวกเรามาดูงานโคมไฟ พี่ใหญ่ข้าได้ยินเสียงของท่าน นึกว่าท่านเป็นอะไร จึงรีบวิ่งมาเร็วเสียยิ่งกว่ากระต่าย”

อวี๋เฟิงใจกระตุกวูบ

ไป๋ถังร้อง ‘อ้อ’ แล้วกล่าวว่า “ข้าจะเป็นอะไรไปได้เล่า? คนบ้ากามเช่นนี้ ข้าจำต้องจัดการเสียให้เข็ด!”

อวี๋หวั่นหัวเราะ “คุณหนูไป๋ก็มาดูโคมไฟเหมือนกันหรือ?”

ไป๋ถังพึมพำ “ใช่แล้ว แต่กลับมาเจอคนคนนั้น โชคร้ายจริง!”

อวี๋หวั่นเหลือบไปมองอวี๋เฟิง “พวกข้าเพิ่งมา ยังไม่ได้ดูเลย ถ้าคุณหนูไป๋ไม่รังเกียจละก็ ไปด้วยกันไหม?”