140 พี่จิ่ววิ่งหนี

บทที่ 140 พี่จิ่ววิ่งหนี

มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเยี่ยนจิ่วเฉาจะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงอายุยี่สิบห้า แต่ในฐานะสตรีที่ทรงอำนาจมากที่สุดในวังหลังอย่างสวี่เสียนเฟยย่อมมีหนทางของนางเอง

เมื่อเยี่ยนไหวจิ่งได้ยินเรื่องนี้ก็มิได้แสดงสีหน้าตกใจมากนัก เมื่อทราบข่าวในตอนแรกก็รู้สึกประหลาดใจ เขาเกลียดเยี่ยนจิ่วเฉามาตั้งแต่ยังเด็ก เขาตั้งใจศึกษาเล่าเรียนและฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะเป็นโอรสคนโปรดของเสด็จพ่อ ระมัดระวังพิถีพิถันในความสันโดษและใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ ยับยั้งตนและปฏิบัติตามพิธีการทางศาสนา ตามคำสอนของลัทธิขงจื๊อ ในขณะที่องค์ชายคนอื่นๆ ยังคงกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น เขากลับสามารถจดจำซื่อซูหวู่จิง[footnoteRef:1]ได้ เสด็จพ่อของเขาพูดเปรยว่า ‘ศิลปะการต่อสู้สร้างสันติสุขแก่ใต้หล้า’ เขาจึงไปยังภูเขาซั่งชังเพียงลำพัง อดทนต่อความยากลำบากในการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลาสิบปี [1: ซื่อซูหวู่จิง คือ สี่หนังสือห้าคัมภีร์ ที่บันทึกเกี่ยวกับแนวคิดของลัทธิขงจื๊อ]

เสด็จพ่อเคยชื่นชมว่าเขาเป็นโอรสที่มีอนาคตที่สุด