127 การเผชิญหน้าในป่า

บทที่ 127 การเผชิญหน้าในป่า

หวางหมาจื่อมีชื่อจริงว่าหวางเอ้อโก่ว เขาเกิดและเติบโตในหมู่บ้านเหลียนฮวา ตอนอายุประมาณแปดเก้าขวบ เขามีสิวเห่อขึ้นที่ใบหน้า แต่ตัวเขาเองกับครอบครัวก็ไม่ได้ให้ความสนใจ บีบแคะแกะเกาจนทำให้เกิดแผลเป็นที่ใบหน้า และได้ฉายาว่าหวางหมาจื่อ[footnoteRef:1] [1: หม่าจื่อ 麻子 คือ แผลเป็นจากสิว]

หวางหมาจื่ออายุใกล้จะสามสิบแล้ว ถึงตอนนี้เขาก็ยังเป็นชายโสด หนึ่งคือครอบครัวของเขายากจน กระทั่งไม่รู้ว่าอาหารมื้อถัดไป จะมีอะไรให้พอประทังชีวิต ตอนที่บิดามารดาของเขายังอยู่ชีวิตก็ไม่ง่ายนัก หลังจากพวกเขาลาโลกไปยิ่งยากกว่า สองคือสมองของเขาไม่เหมือนคนปกติ บอกไม่ได้ว่าบกพร่องทางสติปัญญา แต่ก็โง่เขลาและถูกหลอกได้ง่าย เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมามีคนต่างหมู่บ้านบอกว่าจะแต่งงานกับเขา ของขวัญทุกชิ้นเขามอบให้นาง แล้วนางก็หนีหายไป

นับแต่นั้นมา เขาไม่กล้าจะมีภรรยาอีกเลย อยู่ตัวคนเดียวอย่างโง่เขลาเบาปัญญา บางครั้งคนในหมู่บ้านก็สงสารเขา แต่ก็ช่วยเหลือได้เพียงเล็กๆ น้อยๆ เพราะทุกคนในหมู่บ้านต่างก็ยากจนเหมือนกัน ทำให้หลายครั้งไม่ได้สนใจเขา