บทที่ 124 ความในใจของนาง
ตานั่นส่งของพรรค์นี้ให้เธอเนี่ยนะ!
ทำไม? คิดว่าเธอหน้าอกเล็กเหรอ?
รู้ได้ยังไงว่าเธอ…
อวี๋หวั่นนึกบางอย่างออก จึงก้มลงมองที่รองเท้า หลังจากนั้นก็มองที่กระโปรงของเธอ
เขาคงไม่ได้ ‘วัด’ ที่ตรงนั้นหรอกมั้ง?
ใช้อะไรวัดล่ะ? สายตา?
...อันธพาลตัวเหม็น!
หลังจากที่กัวเซี่ยนเยว่ถือหลอดด้ายมาถึงบ้าน นางก็เจอกับตู้จินฮวาในห้องครัวพอดี
ตู้จินฮวาเป็นคนตะกละตะกลาม เมื่อได้กินอาหารของบ้านสกุลอวี๋ นางก็ยิ่งอยากอาหารกว่าเดิมเสียอีก หากไม่มีอะไรทำก็จะเข้าไปเดินสำรวจห้องครัว
นี่ไง เจออัวอัวโถวผักดองอีกลูกหนึ่งแล้ว
“กินไหม?” ตู้จินฮวากัดอัวอัวโถวเข้าปาก แล้วส่งชามในมืออีกข้างให้กัวเซี่ยนเยว่
กัวเซี่ยนเยว่เห็นมารดาไม่รักษาภาพลักษณ์เช่นนี้ จึงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ท่านแม่ ท่านกินข้าวเย็นไม่อิ่มอย่างไร?”
“ข้าหิวอีกไม่ได้หรือไง?” แน่นอนว่าตู้จินฮวาไม่มีทางยอมรับว่าอาหารของบ้านสกุลอวี๋อร่อยเหลือเกิน เมื่อบ้านซ่อมเสร็จก็ต้องไปแล้ว ก่อนไปนางต้องกินให้หนำใจก่อนไม่ดีหรืออย่างไร?
“ท่านแม่ ท่านทำเช่นนี้...” กัวเซี่ยนเยว่อยากพูด แต่ก็มิได้พูดต่อ
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com