120 กอดพี่จิ่ว
บทที่ 120 กอดพี่จิ่ว
ผู้จัดการชุยมิใช่คนหมู่บ้านเหลียนฮวาโดยกำเนิด เขาอพยพมาจากทางใต้ ปู่ของเขาเข้าเมืองหลวงมาสอบซิ่วไฉ ย่าของเขาย้ายมาที่นี่ เดิมทีคิดว่าจะได้เป็นฮูหยิน ไหนเลยจะรู้ว่าในปีต่อมา ปู่ของเขาก็สอบไม่ผ่าน ผิดหวังจนนอนซมติดเตียง ไม่กี่ปีต่อมาก็ลาลับโลกไป
ในตอนนั้นเขายังอยู่ในท้องของมารดา
ครอบครัวของเขามีชีวิตที่ยากลำบาก ในตอนเด็กเขาก็เริ่มช่วยบิดาทำงาน บิดาของเขามีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางในการทำถังหูลู่ น่าเสียดายที่ยังมิทันได้ถ่ายทอดวิชาให้บุตรชาย ก็ด่วนจากไปเสียก่อน
มิใช่ว่าเขาไม่เคยลองเรียนหนังสือ แต่น่าเสียดายที่มันไม่ใช่ทางของเขาเอาเสียเลย
เขามาเป็นผู้จัดการของหอหยกขาวได้อย่างไร ความลำบากยากเข็ญนี้มิต้องเอ่ยถึง ไม่มีผู้ใดสอนเขา ประสบการณ์ที่เขามีล้วนได้มาจากการลองผิดลองถูกด้วยตนเอง เขาได้เรียนรู้ว่าสิ่งใดควรพูด สิ่งใดไม่ควรพูด ทว่าวันนี้รู้สึกปีติยินดีเหลือเกิน อีกทั้งหมู่บ้านเหลียนฮวาอยู่ห่างไกล ตนพูดอะไรคงไม่ต้องวิตกว่าเรื่องจะแพร่ออกไป
ไหนเลยจะคิดว่าเผลอหลุดปากไปเพียงครั้งเดียว จะนำมาซึ่งความหายนะครั้งใหญ่
Capítulo Bloqueado
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com