118 พี่จิ่วรู้ความ

บทที่ 118 พี่จิ่วรู้ความ

เมื่อเกาหย่วนฟื้นขึ้นมา ก็พบว่าตนเองกลับมายังจวนแล้ว เขาค่อยๆ เผยอเปลือกตาอันหนักอึ้ง ใบหน้าอ่อนเยาว์ของเด็กหนุ่มก็เข้ามาในระยะสายตาที่พร่าเลือนของเขา

“ท่านปู่! ท่านปู่ตื่นแล้วหรือ?” ฉีหลินกล่าวด้วยความตื่นเต้น

“ท่านหมดสติในคุกหลวง ขันทีวังส่งท่านกลับมาขอรับ! ขันทีวังส่งหมอหลวงมารักษาท่าน...ฮ่องเต้ไม่ได้โกรธท่านแล้วใช่หรือไม่ท่านปู่?” ฉีหลินพูดรัวทั้งหมดในคราเดียว

เกาหย่วนพยุงศีรษะที่ยังมึนงงของตนขึ้นนั่ง

“ใช่สิ ท่านปู่ แม่ทัพใหญ่เซียวเดินทางออกจากเมืองหลวงไปแล้ว!” คนหนุ่มเฉกเช่นฉีหลินล้วนมีความฝัน พวกเขาใฝ่ฝันอยากเป็นวีรบุรุษ ก็ย่อมต้องสนใจวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในใต้หล้าเป็นธรรมดา และไม่ต้องสงสัยเลยว่าตำนานที่ตราตรึงใจของเขาก็คือเซียวเจิ้นถิงนั่นเอง “เขานำทหารไปขอรับ! ท่านปู่ ท่านว่าเขาจะไปทำศึกอีกหรือไม่?”