ตอนที่ 140 ถูกจับตามอง
“ฟื้นแล้ว”
ระหว่างที่ตอบ เธอหันไปมองแวบหนึ่ง และกล่าวว่า “เขารู้สึกผิดโทษตัวเองอยู่ตลอด บอกว่าปกป้องข้าได้ไม่ดี” เธอถอนหายใจเบาๆ พูดอีกว่า “ไปเถอะ! ลองเข้าไปหาเขาสิ ข้าแนะนำตัวท่านไปคร่าวๆ บ้างแล้ว”
“ได้สิ” กวนสีหลิ่นพยักหน้า จากนั้นเดินตามเธอเข้าไปในห้อง
พอเข้าห้องไปก็เห็นท่านผู้เฒ่านั่งพิงหัวเตียงไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เห็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วจึงขานเรียก “ท่านปู่”
ท่านผู้เฒ่าได้สติกลับมา มองทั้งสองคนที่เดินเข้ามาข้างใน สายตาจับจ้องบนร่างกวนสีหลิ่นอย่างเป็นธรรมชาติ พลางแอบพิจารณากับตัวเอง “แม่หนูเฟิ่ง เขาคือ...”
“ข้าน้อยกวนสีหลิ่น คารวะท่านปู่เฟิ่ง” กวนสีหลิ่นก้าวเข้าไปคารวะ เผยรอยยิ้มสดใสสมชายชาตรี
“ท่านปู่ เขาเป็นพี่ชายต่างแซ่ที่ข้ารู้จัก ปกติข้าเรียกเขาว่าพี่ชายเจ้าค่ะ” เธอก้าวไปดึงแขนท่านปู่ กล่าวว่า “เขาช่วยข้าไว้ไม่น้อย เป็นคนดีมากเจ้าค่ะ”
ท่านผู้เฒ่าพยักหน้า เอ่ยกับกวนสีหลิ่นว่า “ขอบคุณสหายน้อยที่ดูแลแม่หนูเฟิ่งของข้า”
“ท่านปู่เฟิ่งจริงจังไปแล้วขอรับ” กวนสีหลิ่นค่อนข้างเกรงใจ เขาเคยช่วยเสี่ยวจิ่วเสียที่ไหนกัน ล้วนเป็นเฟิ่งจิ่วที่ช่วยเหลือเขามากกว่า
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com