ตอนที่ 142 อ่อนแอจนถูกล่อลวง

ตอนที่ 142 อ่อนแอจนถูกล่อลวง?

“น้องข้า!”

กวนสีหลิ่นอุทาน เพราะถูกคนที่เหลือล้อมไว้จึงไม่อาจตามไปได้ สีหน้าวิตก แผดเสียงร้องว่า “ปล่อยนางซะ!”

ชายชุดดำหลายคนรั้งตัวเขาไว้ เห็นผู้เป็นหัวหน้าจับกุมนางหายลับตา ความกังวลบนใบหน้ากวนสีหลิ่นก็มลายตามไปด้วย แววตาเฉียบแหลมกวาดมองเหล่าชายชุดดำ พลางหัวเราะเยอะ “เพราะพวกเจ้าคิดจะรั้งข้าไว้? ถึงไม่สำเหนียกว่าตัวเองมีกำลังแค่ไหน”

สิ้นสุดน้ำเสียง ทันใดนั้นร่างก็โจมตีออกไปราวกับภูตผี กลิ่นอายพลังเร้นลับที่ทั้งแข็งแกร่งและคละคลุ้งพรั่งพรูขึ้นมาทั่วร่าง ทำให้บนตัวเขามีพลังอันน่าสะพรึงไหลเวียนอยู่จางๆ บริเวณที่หมัดพุ่งออกไป ก่อตัวเป็นกระแสลมรุนแรง เหล่าชายชุดดำจึงตกใจเสียจนหน้าเปลี่ยนสี

“แย่ละ!”

พวกเขาคิดจะล่าถอย ทว่าความเร็วยังไม่ทันกวนสีหลิ่น เห็นเพียงสองคนตรงหน้า คนหนึ่งถูกหมัดโจมตีเข้าตรงกลางอก พลันเกิดเสียงกระดูกแตกดังแกร๊ก คนก็กระเด็นออกไปล้มลงชักดิ้นบนพื้นสักพักก่อนจะหมดลมหายใจ

ส่วนอีกคนถูกเขาจับคอไว้ ทั้งร่างถูกยกขึ้นเหนือพื้นทุรนทุราย เพียงได้ยินเสียงแกร๊ก คนผู้นั้นก็ถึงกับร้องอะไรไม่ออก และถูกบีบคอหักตายไป

“ถอย! ถอยเร็ว!”