บทที่ 116-2 คลื่นวสันต์ในห้องลับ

บทที่ 116-2 คลื่นวสันต์ในห้องลับ

เกือบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง ที่ประตูของพระตำหนักใหญ่ถูกผลักให้เปิดออกด้วยคนบางคน ฝีเท้าที่นุ่มนวลสายหนึ่งดังสะท้อนไปในพระตำหนัก พวกชิงเซี่ยทั้งสองคนแอบสอดสายตามองผ่านลอดรูกุญแจออกไปยังด้านนอก ทว่าก็มองเห็นแต่เพียงส่วนเอวลงมาของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น

เท่าที่รู้ก็คือผู้ที่เข้ามาใหม่เป็นหญิงสาวนางหนึ่ง นางสวมรองเท้าผ้าสีขาวที่ปักลายสวยงามเป็นอย่างดี ทั้งยังอยู่ในชุดกระโปรงสีขาวปักลายบุปผาสีฟ้าอ่อน เส้นผมยาวสีดำขลับปล่อยระลงมาถึงกลางหลัง ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้ ทว่าก็พอจะสามารถคาดเดาได้ว่านางจะต้องเป็นสตรีที่งดงามไม่ธรรมดาผู้หนึ่ง

คนที่เข้ามาด้านในมีเพียงนางผู้เดียวเท่านั้น หญิงสาวเดินตรงไปหยุดอยู่ด้านข้างของหลินมู่ไป๋ที่ถูกมัดอยู่ ก่อนจะยอบกายลง ทว่าจากมุมที่พวกชิงเซี่ยทั้งสองคนมองดู เห็นเพียงแต่แผ่นหลังที่ทอแววอ่อนโยนบอบบางของนางเท่านั้น

หญิงสาวยื่นมือที่เรียวยาวดุจหยกชั้นดีออกไปปลดผ้าคลุมหน้าของหลินมู่ไป๋ลง จู่ๆ​ ก็ถอนหายใจออกมาเสียงเบา แล้วกล่าวด้วยเสียงลึก “ใต้เท้าท่านนี้ ทำให้ท่านต้องได้รับความไม่เป็นธรรมแล้ว”