"มองหน้าอั๊วทำไมอาตี๋"
"วันนั้นที่เกิดเรื่องที่โรงงิ้ว เฮียอยู่ที่ไหน"
"อะไรนะ"
"วันนั้นที่เกิดเรื่องที่โรงงิ้ว เฮียทำกระไร อยู่ที่ไหน"
"นี่ลื้อกำลังสงสัยอั๊วหรือ อั๊วเป็นพี่ชายแท้ๆ ของทั้งลื้อและไอห่าว ทำไมมาสงสัยกันเช่นนี้ อาม๊ารู้คงโกรธตาย"
"อั๊วพูดตามสิ่งที่มันเป็นนะเฮีย"
"มันเป็นอย่างไร เกิดอะไรขึ้นถึงได้มาสงสัยกันเช่นนี้"
"อาหงเป็นปกติกับทุกคนยกเว้นเฮียห่าว ทั้งยังบอกว่าคนที่ทำร้ายเธอมักแต่งตัวอย่างพวกฝาหรั่ง เฮียจะให้ฉันคิดอย่างไร แล้วไหนจะที่เฮียวิ่งเข้าไปช่วยเหมยกุ้ยในซอยนั่น ทั้งที่มันเป็นซอยตัน ซอยที่แทบไม่มีใครเข้าไป ถ้าเฮียไม่รู้มาก่อนว่าจะมีคนเข้าไปทำร้ายเธอ เฮียจะเข้าไปทำอะไร"
"นายจะบ้ารึไงเฟยเจิน คนอื่นให้สงสัยมีตั้งเยอะตั้งแยะ มาสงสัยคนในครอบครัวกันเอง"
เหมยกุ้ยพูดขัดบทสนทนาของสองพี่น้อง ในระหว่างที่ซีซวนนั่งขมวดคิ้ว
"นี่ไม่ใช่เรื่องของเธอเหมยกุ้ย"
เฟยเจินหันมาตะคอกใส่ จนเหมยกุ้ยต้องสะดุ้ง และเกือบจะร้องไห้ เพราะเหมยกุ้ยไม่เคยถูกเฟยเจินพูดใส่กันแบบนี้
เหมยกุ้ยก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ก่อนจะนั่งเงียบๆ ฟังบทสนทนาต่อไป
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com