ตอน ความนัย2

ดวงใจปักษา21

ตอน ความนัย2

" องค์จ้าวแสนพระเจ้าค่ะ องค์จ้าวแสน หม่อมฉันพารสินทรามาเข้าพบท่าน พระเจ้าค่ะ " กัณฑะเอ่ยบอกแจ้งต่อนายตน

" ว่าเยี่ยงใดรึ รสินทรา? ข่าวที่เราให้เจ้าไปสืบดู ได้ความเยี่ยงใดบ้าง? " องค์จ้าวแสน เอ่ยถามองครักษ์อีกคน ที่ติดตามตน.

" หม่อมฉัน ต้องขอประทานอภัยพระเจ้าค่ะ..ที่กลับมาทูลรายงานช้า ด้วยขากลับจากนครอนันตะศิลาลัย มาถึงนครบราปวน หม่อมฉันได้เห็นมีกองทัพ เข้าโอบล้อมนครบราปวน จึงได้แอบแฝงตัวเข้าสืบข่าว แลได้พบกับองค์ไอยคุปต์เจ้าผู้ครองนครบราปวนพิมานมุข.."

"และหม่อมฉันได้ขันอาสาช่วยการศึก แต่ก็มิอาจต้านทานได้ ด้วยกำลังของข้าศึกนั้น มีรี้พลมากมาย จนทำให้บราปวนพิมานมุขนครต้องแตกสลาย พระเจ้าค่ะ "😢😢

" เรื่องบราปวนพิมานมุขนครนั้นเรารู้แล้ว เพราะเจ้าพี่ไอยคุปต์ ได้พาคาราวานอพยพมาที่เมืองเรา และข้าก็ได้พูดคุยกับเจ้าพี่เรียบร้อยแล้ว สิ่งที่เราอยากรู้ คือสถานการณ์ทางด้านอนันตะศิลาลัยนั่นมากกว่า? "

" ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า ด้วยข่าวที่ข้าพระองค์ได้สืบทราบ มาจากนครอนันตะศิลาลัยนั้น

ทางเจ้าจักรพรรดิแห่งนครอนันตะศิลาลัย ได้ส่งสาส์นไปถึงหัวเมืองต่างๆ ที่อยู่ใต้อานัติปกครอง ให้จัดเตรียมกำลังไพร่พลไว้รอท่า เพื่อจักเปิดศึกชิงความเป็นใหญ่ในใต้หล้า ทุกหัวเมืองก็ต่างจัดเตรียมกำลังไว้รอท่า พระเจ้าค่ะ! "

" เห็นทีครานี้ คงเกิดศึกครั้งใหญ่ แห่งพิภพบาดาลเป็นแน่แท้ เราจักทำเยี่ยงไรกันดี ด้วยเมืองของเราเอง ก็เป็นเพียงหัวเมืองเล็กๆ หากคิดต่อต้านประชาราษฎร์ คงล้มตายเป็นแน่แท้!! " องค์จ้าวแสนรำพันในอก....

" .บราปวนพิมานมุขนคร ก็แตกสลายไปเมืองหนึ่งแล้ว หากกองทัพของนครอนันท์ตลัยเคลื่อนมาถึง เมืองของเราก็คงล่มสลายแน่แท้ แสนเพตราศรีสัตนาคงมิแคล้ว ต้องล่มสลายเหมือนบราปวนพิมานแน่นอน แล้วกองทัพของอนันท์ตลัยแบ่งเป็นกี่สาย...เจ้าพอจักรู้หรือไม่? " แสนธนบดินทร์เอ่ยถาม...

" เรื่องการจัดทัพของอนันท์ตลัยนั้น จัดแบ่งเป็นเก้าสายทัพ พะย่ะค่ะ!..โดยจัดสายมาทางมณฑลเหนือสามสาย และส่งลงไปทางมณฑลใต้สี่สาย อีกสองสายแยกไปสมทบ กับหัวเมืองทางตะวันตก พระเจ้าค่ะ!! "

"..ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงเสียจริงเทียว เมืองเราเองก็แยกมาทางหัวเมืองเหนือ ย่อมได้รับผลกระทบแน่แท้ การนี้เห็นทีเราตั้งตัดสินใจเสียแล้ว"

"แม้นท่านพ่อจักทรงไม่พอพระทัยก็ตาม แต่เพื่อบ้านเมืองแลประชาราษฎร์เราจึงต้องตัดสินใจเช่นนี้!! " แสนธนบดินทร์รำพึงในใจ ด้วยความห่วงหาที่มีต่อบ้านเมือง...

" เอาล่ะ!!..เรื่องราวครานี้ เราก็ได้ทราบถึงการณ์ต่างๆ แล้ว เจ้าทั้งสองหลบไปพักผ่อนเสียเถิด เราเองก็จักพักผ่อนเช่นกัน วันรุ่ง เราจักเข้าเฝ้าท่านพ่อแต่เช้า "

..ทั้งรสินทราและกัณฑะ ได้ฟังผู้เป็นนายกล่าวจบ ก็พากันจะถอยหลบไปพักผ่อน ครั้นจ้าวแสนกำลังจะก้าวข้าม พ้นธรณีประตูห้องนอน รสินทราก็ตะโกนตามหลัง ด้วยพึ่งนึกได้ว่าตนนั้นลืมแจ้งข่าวอีกเรื่องหนึ่ง...

" ท่านจ้าวแสนพระเจ้าค่ะ..ท่านจ้าวแสน!! "

" มีเรื่องอันใดอีกรึ รสินทรา? "

" หม่อมฉันพึ่งนึกได้ว่าลืมอีกเรื่องหนึ่ง พ่ะย่ะค่ะ..."

" ว่ามา...ว่าเรื่องอันใด?!! "

" เรื่องของพระชายาจันทรามณี พระเจ้าค่ะ "

" เจ้าว่ากระไรนะ!..จันทรามณี! นางมีเหตุอันใด...เจ้ารีบว่ามาเร็วไว!! "

" กองคาราวานที่นำส่งกลับพระนคร ถูกกองโจรลอบโจมตี พระเจ้าค่ะ!! "

" พวกนางเป็นเยี่ยงไรบ้าง เจ้ารู้หรือไม่? "

" พระชายาหายตัวไปเหลือแต่พระขนิษฐา พระเจ้าค่ะ! "

" ใครมันผู้ใด ที่คิดโจมตีกองคาราวานของนาง!! " 😡😡

" แล้วขนิษฐาของนางเป็นเยี่ยงไรบ้าง ปลอดภัยใช่รึไม่? "

" พระขนิษฐาปลอดภัย พ่ะย่ะค่ะ..ป่านนี้คงกลับเข้าพระนครไปแล้ว.! ส่วนพวกที่ลอบโจมตีนั้น เป็นพวกนาคทมิฬที่ล้วนแต่มีค่าหัว โดยการนำของสุริยะมันต์นาคา..พระเจ้าค่ะ!! "

" สุริยะ!!.เจ้ามันต่ำทรามเสียจริง!! "

*******************************************************************