ตอนสายใยรัก2

         ดวงใจปักษา8

      ตอน สานสายใย2

 ..." ศิรินภา!..ใยเจ้าจักต้องหลบหน้าข้าด้วย!! " พญาสุพรรณภาคีกล่าวตามหลังนางไป พร้อมกับเร่งฝีเท้าจนเข้ามาใกล้นาง แล้วจึงเอื้อมมือไปคว้าข้อมือนางเอาไว้ได้...

" ปล่อยข้านะ!..ท่านสุพรรณ!!.. ท่านจะมาทำเยี่ยงนี้กับข้ามิได้นะ " นางพยายามดิ้นรนเพื่อหวังจะให้หลุด จากการจับรัดข้อมือของพญาสุพรรณภาคี...

" ข้าปล่อยจ้าแน่..หากเจ้าไม่คิดหลบหนีข้า แล้วหยุดมาพูดคุยกับข้าซักประเดี๋ยว " พญาสุพรรณภาคีต่อรอง..

" ก็ได้...ข้าจักมิหลบแลจักคุยกับท่าน!! แต่คุยกันตรงนี้นะตรงลานน้ำพุตรงนั้น "

" ข้าขอบน้ำใจ ที่เจ้าจักคุยกับข้า มิว่าจักเป็นที่ไหนข้าก็มิว่า ขอเพียงแค่เจ้ายอมคุยกับข้าเท่านั้น.."

พญาสุพรรณภาคี คลายมือจากการจับกุมข้อมือนาง แล้วเดินกุมมือนางตรงไปที่ลานน้ำพุ และชวนนางนั่งลงตรงริมอ่างน้ำพุตรงนั้น...

 หลังจากที่ทั้งสองพากันนั่งลงเรียบร้อย พญาสุพรรณภาคีก็เอ่ยปากถามถึงข่าวคราว และเรื่องราวของนาง ว่านางนั้นเป็นอยู่ยังไงและสบายดีรึไม่...

" เจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้างศิรินภา? "

" ข้าก็สบายดีตามประสาข้า "

" ข้าหมายถึงว่า ทำไมข่าวคราวของเจ้าจึงเงียบหายไปเลยหน่ะ?! "

" ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะข้าก็มิรู้ว่าจักให้มีข่าวอย่างไร ข้าเองก็แต่งงานออกเรือนแล้ว ใยจะต้องทำให้มีเรื่องมีข่าวด้วยล่ะ " นางตอบโดยไม่มองหน้า

...ครั้นคำพูดของนางที่เอ่ยมาว่า นางนั้นออกเรือนแล้ว! มันเป็นเหมือนหนามแทงอกของพญาสุพรรณภาคี แต่ก็ยังเก็บสีหน้าไม่ให้นางรู้ว่า หัวใจตนนั้นมันเจ็บ(แปร๊ป)ขนาดไหน...

แต่ก็ยังฝืนเอ่ยอีกว่า "ตามที่ข้าได้รับข่าวของเจ้า ข่าวว่าเจ้านั้นได้มาพักอยู่ที่หิมพานต์นี้ใช่รือไม่?"

" ใช่! ข้ามีเรือนอยู่ที่หิมพานต์นี้ "

" แล้วดรุณีน้อยคนนั้นคือลูกของเจ้าใช่รึไม่? "

" อืมม..ใช่!  นางคือลูกของข้า! ท่านถามทำไมรึ? " ศิรินภา..ย้อนถามคืน

" ข้าก็ถามเพื่อความแน่ใจ กับข่าวที่ข้าได้ยินได้รับมา! " พญาสุพรรณภาคีตอบ

"...ศิรินภา..เจ้าแต่งงานไปพร้อมกับพี่สาวของเจ้า แล้วเหตุใด พี่สาวของเจ้าถึงได้ปล่อยให้เจ้ากับลูกต้องมาลำบากอยู่ในหิมพานต์เช่นนี้?!!..."

" ถึงแม้นว่าข้าจักแต่งงานพร้อมกับพระพี่นาง แต่ข้าก็มิจำเป็นจักต้องอยู่กับพระพี่นางของข้ามิใช่รึ!! " นางไม่ตอบ แต่กลับย้อนด้วยคำถามกลับไป...

" มันก็จริงของเจ้านะ ข้าอาจจะวุ่นวายกับชีวิตของเจ้ามากไป เจ้าอย่าได้เคืองโกรธข้าเลยนะ.'ศิรินภา'  ที่ข้าถามนั่น เพราะว่าข้าเป็นห่วงเจ้า "

"..ศิรินภานางมิได้ตอบคำอันใด  เอาแต่นั่งก้มหน้า หลบสายตาคมของพญาสุพรรณภาคี หลังจากนั้นทั้งสองก็พูดคุยกันไปในเรื่องอื่นๆ  ซึ่งพญาสุพรรณภาคีเองนั่นแหล่ะ ที่หันเหไปจากเรื่องเดิม เหตุเพราะรู้ว่ายังไง นางก็มิยอมบอกความจริงทั้งหมดเป็นแน่แท้ "

แต่ในใจของพญาสุพรรณภาคีนั้นกลับคิดว่า' ข้าจักต้องรู้ความจริงทั้งหมดให้ได้แม้เจ้าจักมิบอกข้า... (ศิรินภาจันทร์ฉาย) '

..............

... ครั้นจักกล่าวถึง ข้างฝ่ายดรุณีน้อย'มณีจันทร์' หลังจากที่ขอแยกตัวไปจากแม่...

นางก็เดินผ่านร้านค้าต่างๆ ออกมาจนมาถึงลานน้ำพุ พลันแว่วได้ยินเสียงเรียกมากระทบหู

" เจ้านางน้อย...ทางนี้..! เจ้านางน้อย.."

เป็นเสียงเรียกที่คุ้นหู นางชำเรืองสายตามองหาเจ้าของเสียงเรียกไปรอบด้าน จนไปสะดุดเข้ากับร่างๆหนึ่ง ตรงชายป่านอกเขตลานน้ำพุ...

" วายุภักดิ์! " นางอุทานออกมา

..ร่างกำยำสมส่วนในวัยฉกรรจ์หนุ่มน้อยที่ยืนอยู่ตรงนั้น ค่อยๆโผล่ร่างออกมาให้ดรุณีน้อยแลเห็น เมื่อมั่นใจว่าร่างนั้นคือเขาจริงๆ ดรุณีนางน้อยก็เร่งเดิน เข้าไปหาเขาในทันที...

******************************