Devil 32: My Family

Zero's Pov

Sinamahan ako ng dalawa na walang ginawa kundi magharutan at magkwento ng kung ano ano hanggang sa dumating si Erhis.

Matapos magpacute kay Erhis ay umuwi na sila dahil gumagabi na din.

Pero kahit kolokoy ang dalawa ay nagpapasalamat parin ako na meron akong mga kaibigan na gaya nila.

Kakatapos lang namin kumain ni Erhis at sya ang bantay ko ngayon sa ospital. Ang sabi ni Kuya Eros ay kailangan nya raw akong imonitor ng tatlong araw upang masiguro ang kalagayan ko. Nung una ay di ako pumayag dahil nasa gitna kami ng Interhigh. Subalit hindi ako pinayagan ni Edward at sinabing ititigil muna ang laro hanggat hindi nasosolve ang dahilan ng pagkakaospital ko.

At nalaman narin agad nila na hindi ako basta inatake lang sa puso dahil nakita sa cctv ang nangyaring pag abduct sakin sa parking lot. Hinala nila na kinidnap ako o napagtripan ng kung sino at dahil may sakit ako sa puso ay inatake ako at marahil iniwan daw ako sa kung saan at dun ako nakita ni Jack.

Ngunit kung ano man ang nangyari sakin ay tanging ako lang din ang makakasagot. Pero paano ko naman masasabi ang totoo kung di ko naman maalala ang nangyari?

"Are you okay now Bunso?" Masuyong tanong ni Erhis saka umupo sa tabi ko.

"Yeah." Tipid kong sagot.

She caress my hair like she used to do.

"I'm so worried about you. I don't know what I'm going to do kung may nangyaring masama sayo." Malungkot niyang saad.

Bahagya akong napangiti sa kanya.

"I'm fine. Don't worry about me. I'm still alive Ain't I?" Biro ko.

"Stop kidding around. It's not funny Bunso! I almost had an heart attack when I heard that you've been brought here." Suway niya sakin kasabay ng pag aalala.

"I know. I just wanted to make you feel better."

"I should be the one doing that para gumaling kana."

"Eh wala naman kasi akong sakit eh. Okay na naman ako." Giit ko.

"No, didn't you hear what Kuya Eros said? You're under his observation for the next three days."

"I don't like it here. Besides, his birthday is coming. I don't want to be a burden to him." Sagot ko.

"Hayaan mo na sya. He's just trying to take care his youngest brother. And maybe this is God's way para maging malapit na din kayo sa isa't isa." Komento nya.

Napatingin ako sa kanya.

"C'mon Erhis. You know Doc Eros. He's just doing this because I'm his patient. And I know that he was just trying to avoid any scandal na maaring makaapekto sa kanya kapag hinayaan nya lang ako."

Napabuntong hininga na lang sya at waring sumuko na sa pakikipagtalo sakin.

She stared at me na para bang pinag aaralan ako.

"What?" Irap ko.

"We're just trying our best for your own good Zero. Because you're our brother, you're one of our family." Aniya.

"Maybe for you. But not for everyone in your family."

Tumahimik sya sandali subalit maya maya lang ay narinig ko na ang marahan niyang paghikbi.

"Erhis.!" Bahagya akong nataranta dahil sa pag iyak nya.

"I'm sorry. I'm sorry for being like this. I always brought scandals in this family. I'm just wondering why am I even born." Malungkot na saad ko.

"Stop it. What am I supposed to do to make you feel that you're part of our family?"

Naiiyak na turan niya.

"I don't know. I'm sorry." Guilting sagot ko at marahang hinila ang kamay nya at masuyong niyakap.

I don't wanna see her cry. But what should I do? I always makes her cry everytime she sees me.

"No matter what happened and no matter what you think you are. Just always remember that you're my brother and I don't want to see you hurt or in pain. I love you okay? I always love you. Even if you think that you're unlove, I love you. Even if the worlds turned you down, I'll always love you. Okay?" Aniyang hilam sa luha.

Dagling uminit ang gilid ng mga mata ko sa sinabi nya.

"I love you too... ate."

Sukat doon ay niyakap niya ako ng mahigpit.

"What am I suppposed to do if you leave me too?" I cried.

"I'm always here for you Bunso. I'm always on your side. I will always love you, forever." Aniya at kinintilan ako ng halik sa pisngi at buhok.

"I'm sorry ate, for making you cry again." Saad ko sa pagitan ng pag iyak.

Kay ate Erhis lang ako nagiging totoo. Nakakaya kong umiyak, sumaya at maging totoo sa sarili ko kapag sya ang kasama ko. Ngunit alam kong may hangganan din ang lahat. Dahil hindi magtatagal ay bubukod na rin sya at gagawa ng sariling pamilya. Kapag nangyari yun, siguradong wala na akong magiging kakampi sa bahay.

"It's not your fault. I'm just a cry baby." Natatawang sagot nya.

She held my face at pinunasan ang mga luha ko.

"Magpahinga kana okay? You need a rest." Nakangiting turan niya at inayos ang blanket ko.

Bahagya akong umisod sa gilid at sinenyasan siyang mahiga sa tabi ko.

Napangiti siya sa ginawa ko.

"Aysus, magpapababy na naman ang Bunso ko." Aniya at tumabi ng higa sakin.

Natawa nalang ako sa sinabi nya saka siya niyakap.

With her, I feel like safe and free from any dangers.

I thank God for having a sister like her.

Kung gaano kapayapa ang buong magdamag ko ay sya namang gulo ng umaga ko.

"HOW MANY TIMES DO I HAVE TO TELL YOU TO STAY OUT OF THE TROUBLE EZEQUIL?!" Dumadagundong na sermon ni Madam sakin.

"Mom!" Awat sa kanya ni Dad na noon ay naroon din.

My mom was beside me and worried din sakin.

"What? Are you going to take his side again? Did you realize what was going on here, Enrique?" Asik din ni Madam kay Dad.

"I'm not taking anyone's side mom! But I'm his father, I should be the one doing a disciplinary action to my son not you."

"And now you're talking back to me?" Hindi makapaniwalang bulalas ni Madam.

"Grandma please, nasa ospital tayo at pasyente si Zero." Awat sa kanya ni Erhis.

"I don't care! He's a grown up now and he knows what's right and wrong!" Galit paring turan ni Madam.

"But grandma-!"

"No! Everybody get out at mag uusap kami ng batang ito." Nagpipigil na wika ni Madam.

Napahigpit ang kapit ko sa kamay ni mommy na noon ay di na rin alam ang gagawin.

I know that she was afraid with Madam too kahit pa gusto din sya Madam.

"No! You're just going to throw bad words to Zero if we leave him. Kayo na rin nagsabi na he's a grown up now. Kaya sana irespeto nyo rin sya." Sagot ni Erhis.

Napamaang si Madam sa sinabi ni Erhis.

"See? Pati ikaw ay nagagawa mo narin akong sagutin dahil sa batang yan!" Galit na asik niya saka tumingin sakin.

"Did you see what you're doing in your sister Ezequil? In your family? You're turning them into a bad person just because they're trying to save you!" Sigaw niya at dinuro ako.

Masakit! Tagos sa puso ang sakit kapag naririnig at nakikita mo ang kadugo mo na sinasabi sayo ang mga bagay na iyon.

Hindi ako nakasagot bagkus ay napayuko lang ako.

"I'm sorry." Tanging nasagot ko.

"Ma, please leave my son alone. I will take any responsiblity for his sake." Ani mommy na hindi na rin nakatiis.

"Oh stop it Erin! Kaya lumalaking basagulero nyang anak nyo dahil sa kakakonsenti nyo sa kanya!" Asik ni Madam.

"Oh please Erhis, take your grandma and leave this place." Waring naririndi nang utos ni dad kay ate Erhis.

"Grandma please! Let Zero take a rest." Ani Erhis at pilit na iginiya si Madam palabas ng room ko.

"We're not yet done Ezequil! You're going to face the consequences of your actions later! Did you understand?" Singhal parin niya sakin.

"Yes ma'am." Tanging nasagot ko.

"Grandma!" Ani Erhis at muling hinila si Madam palabas.

"Erhis let me go! I'm not yet done with him!" Ngunit tuluyan na siyang nahila ni Erhis palabas.

At nang wala na sila sa harap ko ay dun lang ako nakahinga ng maluwag.

Nanghihina namang napaupo si Dad sa kabilang side ng kama ko.

"Are you okay baby?" Ani mom na medyo teary eyed.

Marahan lang akong tumango upang itago ang mga luhang gustong lumabas sa mga mata ko.

"I'm sorry for making you experience this kind of situation with your grandma." Ani mom at tuluyan nang napaiyak saka ako niyakap.

Hindi ako nakasagot ngunit gumanti ako ng yakap sa kanya.

"We will talk to her when she calms down. Don't worry about her son. Just take your rest. We will take care of everything." Ani Dad at tinapik ako sa balikat.

"I...I'm sorry Mom, Dad. For everything." Malungkot kong saad habang di nakatingin sa kanila.

Pakiramdam ko ay isa akong munting tigre na nagkasala sa magulang.

I heard them sigh. At ilang sandali pa ay panabay nila akong niyakap.

"We love you baby." Ani mom.

"And we miss you too son." Ani naman ni Dad.

"I think you're really grown up!" Bahagyang natatawang saad ni Dad habang pinipisil pisil ang braso ko.

Natawa rin kami ni mom sa ginawa nya.

"Of course I am." Sagot ko.

"I guess pwede na tayong mag sparing nito. Para naman hindi lang palaging si Ed ang nakakasama ko." Ani Dad.

"Oh stop it Enrique. Gusto kong makasama ng matagal ang Bunso ko kaya ako muna ang sasamahan nya." Ani mommy.

At napuno kami ng tawanan.

"Aren't you going to ask me what happened?" Maya maya'y tanong ko. Natigilan silang dalawa.

"We already know what happened." Ani Dad na pinagtaka ko.

"You did?"

Sabay silang napatango.

"But how?" Tanong ko.

Si Dad na ang sumagot.

"When Edward saw the CCTV he brought this to our private investigator at napag alaman namin na isa sa mga nakalaban ng team nyo sa baseball ang dahilan ng pagkakakidnap sayo." Aniya.

"Baseball? But who? Wait...is he from West Academy?" Bulalas ko dahil may hinala na ako na baka yung mga taga West nga ang dahilan nito.

"Yes. He was the captain ball of the team. Umamin ang isa sa mga member nya na pinagbalakan ka nga nilang ipakidnap upang turuan ng leksyon dahil ang angas mo raw maglaro." Medyo natawa si Dad sa huling sinabi.

"Eh sa part na yun wala naman akong magagawa dahil nagmana lang naman sakin ang anak ko." Proud pang dagdag niya na kinatawa ko rin.

"But there's one thing I don't understand with the investigation though." Ani Dad.

"What is it?" Takang tanong ko.

"They said that they kidnapped you and brought you to an abandoned placed which is not far from your school but when the private investigator gathered information about that place they didn't find any tracked that you've been there." Medyo nalilitong sagot niya.

Napaisip ako sa sinabi ni Dad.

"They took a picture of the place pero mukhang hindi iyon ang lugar na pinagdalhan sayo. Dahil walang bakas na may pumuntang kahit na sino sa lugar na iyon." Dagdag niya.

"Ibig nyo po bang sabihin, maaring sa ibang lugar ako dinala ng mga kumidnap sakin at hindi sa sinasabi ng mga suspek?" Tanong ko.

"Yes. Well, wherever it is it's not important anymore. Ang mahalaga ay safe ka at kasama kana namin ngayon." Agaw pansin ni mommy.

"Yes, you're mom's right. You need a rest." Segunda naman ni Dad.

"I think I should hire a bodyguard for you." Ani Mom.

"What? Mom No! I don't like it!" Agad kong tanggi sa kanya.

"It's for your own safety habang wala kami sa tabi mo." Giit niya.

"What? No! Dad?" Tumingin ako kay Dad para humingi ng saklolo.

I hate body guards and Dad knows that.

"We'll talk about it." Tanging nasabi niya saka tumingin ng makahulugan kay Mom.

--

Nang sumapit ang hapon ay muli akong dinalaw nina Drew and Cody habang umalis naman sina Mom and Dad para mapagsolo kami ng mga kaibigan ko.

"Kamusta ka naman?" Medyo seryosong tanong ni Drew matapos kong ikwento ang nangyari kaninang umaga.

"Well, I'm still alive so I guess I'm fine." Kibit balikat kong sagot.

"Tch!" Napairap si Drew.

Natawa naman ako ng bahagya saka tumingin kay Cody na noon ay busy sa kaka cellphone.

"Anong pinagkakaabalahan ng isang yan?" Tanong ko kay Drew.

Napatingin naman dito si Drew at bahagyang sinilip ang tinitingnan ni Cody.

"ML." Sagot ni Drew.

"Tsh!" Palatak ko saka napailing.

"H'wag mo ng istorbohin mabuti nang naglalaro sya para tahimik ang mundo natin." Natatawang sabi ko at sumang ayon naman agad si Drew.

Magsasalita pa sana ako nang may kumatok sa pinto at nang bumukas ito ay pumasok si Kuya Eros, Erhis at Mom and Dad.

Hinintay kong pumasok din si Madam ngunit isinara na ni Dad ang pinto kaya nakahinga ako ng maluwag.

Binati naman sila ng dalawang kolokoy at nagpaalam na lalabas nalang muna.

"How are you!" Nakangiting bati ni Erhis at mabilis na tumabi ng upo sakin.

"I'm fine." Tipid kong sagot.

"Gusto mo bang magmeryenda anak?" Ani Mom na tumabi rin sa kabilang side ko.

"No, I'm good."

Lumapit naman samin si Kuya Eros at chineck ang lagay ko.

Seryoso parin sya at tahimik. Pero may mga binilin syang mga medication na kailangan kong inumin.

"Eros, natawagan mo na ba ang Kuya Eric mo?" Maya maya ay tanong ni Mom.

"Yeah, he said he'll come." Sagot ni Kuya. Sa aming magkakapatid ay sya lang ang hindi masyadong malapit sa mga parents namin at kay Madam. Subalit hindi rin siya pinagtutuunan ng pansin ni Madam hindi tulad ko.

Para lang talaga syang may sariling mundo.

"Are you okay, anak?" Ani Mom kay Kuya at nilapitan ito.

"Yeah, Zero needs more attention now. I hope you can set aside your business and focus more on him. Even if he's a grown up, he still needs a guidance from his parents." Ani Kuya.

Napatingin si Mom kay Dad. "Okay, we'll stay here for the meantime but I hope you can stay with us too even just for a week." Ani Mom.

Bahagyang natigilan si Kuya.

"I'll talk to Denny about this." Sagot ni Kuya. Si ate Denny ang asawa niya na isa ring doctor ngunit sa ibang ospital ito nagduduty.

"Okay, thank you son. I'm happy to see my grown up kids in our home." Nakangiting saad ni Mom saka kami tiningnan lahat.

Ilang sandali pa ay dumating na si Madam ngunit hindi ito nag iisa. At nagulat pa ako nang makita si Tanda at Jack na nasa likod nito.

What are they doing here?!

--