Chapter 32

A long Chapter... so,

Please VOTE!

"Are you ready?" Tanong ni Woodman sa kanya habang sinundo siya sa harap ng kanyang kuwarto.

Iba ang ayos nito ngayon. Kung dati ay napaka simple nito na naka t- shirt lamang ito at maong pants ay guwapo na ito ngayon ay nadagdagan pa ang kagandahang lalaki nito.

"Yeah." She said boringly to him.

He's wearing a black tuxedo pero teka... bakit parang may nag bago dito. Parang may mali..

"Did you just cut your hair?" Gulat niyang tanong dito.

Napa hawak naman ito sa ma ikli at bagong cut na buhok nito. Pagkatapos ay parang bata na tila nahihiya at alangan sa bagong itsura nito. He somehow looks cute.

"This is a formal occasion so, I did this. Hindi ba bagay?" May sincereness na sabi nito at tinitigan siya. Pagkatapos naman ay balik na tanong nito sa kanya. Siya naman ang hindi maka sagot dito bagkus ay naka titig lamang dito.

(Damn! How can he look more handsome than he was before?) Na iinis niyang tanong sa sarili. Ang puso naman niya ay kay bilis ng tibok. Bakit ba siya nagkaka ganito? Nagpa gupit lang naman ito. No more and no less.

(Pero kasi...)

Ang totoo kasi ay mas lalo itong gumwapo ng mag pagupit ito. Kung dati guwapo ito ngayon ay he looks more matured and so, gorgeous.

(Oh! Please help me not to stare him so much.) Panalangin niya sa itaas.

"Rence.. Okay ka lang?" Tanong naman sa kanya nito na nakapag pabalik ng ulirat niya sa realidad.

"Ye.. Yeah."

"Ano? bagay ba?" Tanong muli nito na hinihintay ang saot niya. Tumikhim naman siya ng mahina para ma kontrol ang sarili.

"Okay lang naman." Patay malisya niyang sagot dito na tila wala lang sa kanya ang pagpapa gupit nito.

"Why do you look disappointed?" Baling niya dito ng mapansin na tila dismayado ito sa sagot niya.

"Fine.. Fine.. Bagay sa'yo. Happy?" Kunwari ay napipilitan pa niyang puri dito. Tila naman umaliwalas ang mukha nito at ngumiti ito.

"Para ka naman napipilitan." Saway nito na naka ngiti sa kanya na tila tinutukso siya.

"Hindi naman masyado." Balik naman niya dito at tumawa lang ito ng mahina. Pakiramdam naman niya ay matutunaw na ang tuhod niya dahil sa ngiti nito. Bakit ba kasi ang guwapo nito? Nakaka inis.

"Let's go. Baka mahuli na tayo." Yaya na lamang niya dito at nagpati una sa paglalakad dahil nagiging abnormal na naman ang tibok ng kanyang puso.

"Wait. I just buy this a while ago. Sa tingin ko kasi babagay ito sa'yo." Habol nito sa kanya pagkatapos ay lumapit sa kanya upang ikabit ang head band na may beautiful butterfly na Swarovski sa kanya.

"That's ridiculous. Ano ako bata?" Na iirita na tutol niya dito. Headband? Seriously?

"Don't move. Just stay put." Saway nito sa kanya. Pagkatapos ay inayos na din niya ang bangs nito.

"You are breaking rule number three! You can't touch m--

"See! You look much younger." Puri pa nito. He had such a bright expression at his face.

"You're toying me, no'?" Naka simangot na sabi niya dito. And made a face on him.

"Of corse not! Bagay kaya sa'yo. And now, we can go." Yaya nito na tinutukoy ang magaganap nilang kasal ngayon sa chapel ng hotel. Nagpatawag siya ng judge at appointment upang matapos na ang sadya nila dito.

"You really look good in white. Nasabi ko na ba iyon?" Pambobola pa nito sa kanya.

She's wearing a white backless Valentino dress na tinernuhan ng sliver 3 inch sandals. ng buhok niya ay naka lugay at nag lagay din siya ng light make up. Natawa naman siya.

"Alam mo ba ang weakness mo?" Tanong niya dito at umiling ito.

"You are not good sa pambobola kaya tigilan mo 'yan." Pambabara niya dito.

"Obvious ba?" Tanong nito sa kanya at tumango siya.

Pag pasok nila sa mini chapel ng hotel ay kinabahan siya sa hindi mawari na kadahilanan. Why is she tense? All of the sudden. At sa tingin niya ay ganoon din ito.

*Wedding ceremony

"If therefore, it be your desire to be united in this holy bond, will you signify that fact by joining your right hands." The Judge says.

"Do you Rey Ryuuki Woodman, take this woman whose hand you now hold, to be your true and wedded wife; and do you solemnly promise before God and these witnesses to LOVE, CHERISH, HONOR AND PROTECT HER: to forsake all others for her sake; to cleave unto her, and her only, until death shall part you?" The Judge asked at Woodman. Taimtim itong naka tingin sa mga mata niya na mababakas ang sincereness dito.

"I do." Sincere at tila too na sagot nito na ikina bilis ng tibok ng kanyang puso. Ano ba ang nangyayari sa kanya? May heart disease na ba siya? Bakit tila nagpa- palpitate siya?

"Do you Rence Isabelle Legaspi, take this man who now holds your hand, to be your true and wedded husband; and do you solemnly promise before God and these witnesses to LOVE, CHERISH, HONOR AND PROTECT HIM, to forsake all others for his sake; to cleave unto him and him only, and him forever until death shall part you?" Ngayon naman ay tanong ng Judge sa kanya.

May ilang sandali siyang hindi umimik na tila pinag iisipan pa kung ano ang kanyang sasabihin. Tinitigan naman siya ni Woodman.

(Say yes, Isabelle this is for your grandfather's legacy and for all the employees na umaasa sa'yo. You know, you need this so badly.) Pagkukumbinsi naman niya sa kanyang sarili upang ituloy ang kasal. At upang hindi takbuhan ang mga ito.

Tama ang isip niya she needs to be reasonable and practical kaya kailangan niya ang kasal na ito. Higit sa lahat ay hindi naman totoo na magiging mag asawa sila kaya ano ang inaarte niya.

"I do." Sa wakas ay tipid niyang sagot.

"Rey Ryuuki Woodman, REPEAT AFTER ME: I, Rey Ryuuki Woodman, take thee, Rence Isabelle Legaspi be my wedded wife . . . to have and to hold...from this day forward . . . for better or worse . . . for richer, for poorer.. in sickness and in health . . . 'till death do us part . . . and thereto I plight my troth.

"Rence Isabelle Legaspi, REPEAT AFTER ME: I, Rence Isabelle Legaspi , take thee, Rey Ryuuki Woodman to be my wedded husband . . to have and to hold.. from this day forward . . . for better, for worse . . . or richer, for poorer . . . in sickness and in health . . . 'till death do us part . . . and thereto I plight you my troth.

"Dear ones, may I invite you to kneel as you commit your lives to God in prayer." The Judge says at umusal sila ng panalangin. Pagkatapos ay ito naman ang sumunod na nag dasal.

"Don't you even have rings?" May inis na tono na tanong ng Judge sa kanila. Napa kagat labi naman siya.

At doon na sila nagka problema sa Ring Vows. Bakit ba nawala sa isip niya ang pag bili ng singsing?

"I think this will do." Sabi ni Woodman na kinuha ang dalawang nasa leeg na kuwintas nito na mga singsing pala.

"That will do." Sagot naman nito.

"Rey Ryuuki Woodman what pledge do you give to Rence Isabelle Legaspi."

"A ring." He answered.

"And this Ring, do you give to Rence Isabelle Legaspi as a sign and seal of the endless affection with which you will cherish her, and the unbroken fidelity with which you will perform to her the vows of a husband? Do you?"

"I do."

"Rey Ryuuki Woodman, As you place this ring on Rence Isabelle Legaspi please repeat after me. WITH THIS RING I THEE WED; AND WITH ALL MY WORLDLY GOODS, I THEE ENDOW . . ." Pagkatapos ay sinuot na ang singsing sa kanyang kaliwang kamay at palasingsingan.

"Rence Isabelle Legaspi, what pledge to you give Rey Ryuuki Woodman?

"A ring." Sagot niya.

"And this ring, do you give to him as a sign and seal of the endless affection with which you will cherish him, and the unbroken fidelity with which you will perform to him the vows of a wife? Do you?"

"I do." Sagot muli niya.

"Rence Isabelle Legaspi, as you place this ring on Rey Ryuuki Woodman finger, please repeat after me, WITH THIS RING I THEE WED: AND WITH ALL MY WORLDLY GOODS, I THEE ENDOW . . ." And the Judge prays for the sealing of the Rings. Matapos niyang ma isuot sa daliri nito ang singsing.

"In consideration of these solemn and sacred pledges, I am authorized by the laws of the state of Los Angeles, California in your marriage license and by the laws of God in His Holy Word, to pronounce you husband and wife."

"As I do this, let me remind you that henceforth you are one; one in interest, one in reputation and above all else one in affection. What God HATH JOINED TOGETHER, LET NO MAN PART ASUNDER."

"May I present to you, Mr. and Mrs. Rey Ryuuki Woodman. You may now kiss the bride." Pagpo proklama sa kanila ng Judge na sila ay ngayon ay ganap na mag asawa na.

"Say cheese." The photographer said and before she can react ay pinicture- an na sila para sa memorabilya.

"You can now kiss your bride." Ulit pa ng pari.

"No.. That's not necessary. We just need-- Tanggi niya but, he cut her words.

"Oops. Hindi ka maaari kumontra. Sorry, wife.. But.. This is my first wedding too. So, I should do it traditionally." Pigil sa kanya ni Woodman sa tangka niyang pag alis.

"But, hindi ito kasa--

No more words come out from her lips. Because he already claimed her lips and kissed her passionately. His lips move slowly. Noong una ay kumakawala pa siya but, in the end she just let herself be.

Just this once. Hahayaan niya ito. And God, how she missed the way he kissed her. At tutal wedding naman talaga ito. Napa yakap siya ng mahigpit dito. Hindi pa sana sila titigil kaya lang ay nagsigawan na lahat ng tao na nasa loob ng Chapel.

"Wooo! Woo!" Sabi ng audience nila.

"Congratulations!" Bati ng ilan sa mga ito.

"What a lovely couple." Puri pa ng isa. Siya na mismo ang nag tulak dito dahil nahihiya siya.

"Thank you. Thank you." Naka ngiting pagpapasalamat naman ni Woodman at ibig niya itong batukan. Ang dami na palang nanunuod sa kanila. Napa kagat siya sa labi pagkatapos ay naka yuko na umalis.

"I hate you!" Sigaw niya dito.

"This is the second time you broke rule number three! One more time and I swear to kick your ass!" She angrily hissed at him.

Tinawanan lang naman siya nito. Nakaka inis talaga ito. Bakit ba siya nito hinalikan? Pinaglalaruan ba siya nito?! The nerve!

B...but aaminin niya, nadala din siya sa nangyari kanina kaya partly may kasalanan siya. Teka, did she just say na nadala siya? At kailan pa nangyari 'yon? God! What is happening to her?

That kiss... kiss is something. Iniling niya ang kanyang ulo para burahin ang mga naglalaro sa kanyang isip. Nasisiraan na marahil siya. Kung bakit ba naman kasi kailangan pa siya halikan nito.

"Where are you going?" Tanong sa kanya nito. Hindi naman niya ito nilingon.

"To the bar." Simpleng sagot niya na kinokontrol ang sarili.

"Stop staring me." Na iirita niyang saway dito. Lalo kasing namumula ang mukha niya.

"I really find it cute when you're like that." Tila aliw na aliw na sabi dito at binilisan na lamang niya ang lakad.

"One apple juice." Order niya sa bar counter at na upo doon. Sinundan naman siya nito. Why the hell is he following her? Nakaka irita na ito.

"Cognac for me." Order naman nito.

"Sinusundan mo ba ako? Doon ka nga." Pagtataboy niya dito na may iritasyon.

"Hey.. Nagsu sungit ka na naman huh? I just want a cognac you know?" Sagot naman nito.

"I just want some space.." Na iinis niyang sabi dito. Inurong naman nito ng ka unti ang upuan nito bilang pag pilosopo sa kanya.

"Christ!" Na iinis niyang bulalas.

Hindi niya talaga ito maintindihan. In one moment his caring and next he is the one who'll irritate you. Does he have split personality? Or sadyang pang asar lang ito.

"I didn't know you're a good drinker." Komento niya dito.

"Yeah, at marami ka pang hindi alam." Dagdag naman nito. And that is so true.

Napadako ang mata niya sa dance floor. Ma ingay at masaya tila nakaka enganyo pati ang mga ilaw ay alluring. Bakit kaya hindi niya i- enjoy ang gabi? Kahit ngayon lang. May bila siyang na isip.

"Common, let's dance." Yaya niya dito at hinila ang ito sa pagkaka upo. Oras na niya upang maka ganti dito.

"No way. I can't dance." Tanggi nito. And she gave him a devious smirk. Habang hila hila pa din niya.

"You might not be that bad. Common." Pangungulit pa niya kunyari dito.

"Rence.. I said I'm not-- Hindi na nito na ituloy ang sasabihin ng sinayawan na niya ito.

The song was latin and it was like salsa beat. She started moving her waist and get into the beat. Tila naman hindi alam ni Wodman ang gagawin dahil na estatwa ito. Samantalang nakigaya na din ang mga foreigner sa paligid nila. Then she put his hands on her waist.

"Just follow my lead. Ano'ng malay mo? You might discover a new talent." Tukso pa niya dito.

And they start dancing. Hindi ito ganoon kagaling sumayaw ngunit nagpasalamat siya na hindi nito naaapakan ang papa niya.

A little practice will make him a good dancer. Ginaya nito ang ginagawa niya and they are synchronize in an instant na tila mag partners talag sila.

"Don't you have weakness at all? Why the hell you can dance too?" Na iinis niyang sigaw dito. And he just chuckled.

"I do have. I'm not good in pambobola, remember?" Biro nito sa kanya at siya naman ang natawa. At pinag patuloy muli ang pagsa sayaw.

"But, seriously you are a good dancer. I didn't expect you can dance." Hindi pa din makapaniwala na sabi nito.

"Why? Akala mo parehas kaliwa ang paa ko?" Naka ngiti niyang tanong dito.

Inilapit niya ng ka unti ang katawan dito dahil ganoon naman talaga ang salsa. They are all enjoying the song pero hindi nag tagal ay nag iba na ang tugtog. And the music turns into sweet song. "She"

"What's with you? This is not you." Tanong nito sa kanya. Their bodies are so close at wala lang iyon sa kanya. She will just let it be kahit ngayon lang.

"Hmmm. This is the real me seven months ago." Simpleng niyang sagot dito.

"How I wish you'll always be like this. A funny person that is full of smiles." Komento naman nito.

"Me too. But, as I've said life is not simple as you think it is." Balik naman niya dito.

"So, let's enjoy the night." Sabi nito sabay hila sa kanya papalapit lalo sa katawan nito na tila niyayakap na siya. He was still holding her hands and his other hands is on her hips.

"Aren't we too close?" Saway niya dito.

Nagwawala na naman kasi ang puso niya sa masyadong pagkaka lapit nila. Mabuti na lamang at madilim sa bar dahil kung maliwanag ay tutuksuhin siya nito sa pamumula niya.

"Why? Does this turn you on?" Tanong sa kanya nito na naka ngisi.

"Oh, please." She said rolling her eyes.

"How about this?" Sabi nito pagkatapos ay inilapit ang mukha nito sa kanya. Hindi naman na siya makabawi pa. She can smell the cognac in his breath and she finds it alluring.

"No.." Tanggi niya dito but, her heart is beating like a drum. Ano ba ang nangyayari dito? Lasing na yata ito.

"Are you drunk?" Hindi niya na pigilan na itanong dito. His personality is getting abnormal again kaya tinanong na naman niya ito.

"I have a high tolerance in alcohol kaya hindi pa ako lasing." Paliwang naman nito.

"Then, stop staring me. Ka..kanina ka pa." Na iinis niyang saway dito.

"What if I don't want to?" Balik naman nito sa kanya.

Hindi niya alam kung kailan at kung bakit bigla silang nagka titigan. Pakiramdam niya ay sila lamang dalawa ang nasa bar. Biglang nag laho ang ingay ng musika maging ang mga tao sa paligid nila. All she can see is him.

There is some connection between him and her. As if she can see his soul in his eyes. What is this connection?

(No.. I can't..) She said to herself. Nang bumalik siya sa katinuan ay siya na ang unang nag bawi ng tingin para hindi na din matuloy ang mga susunod na mangyayari pa.

Itinulak niya ito pagkatapos ay lumayo dito at saka lumabas ng bar upang magpa hangin na lang. She needs to think straight. Ano ba ang nangyayari sa kanya? Hindi naman siya ganoon dati. What is with Woodman na hindi niya ma kontrol ang sarili?

Bakit siya nagkaka ganito? What is wrong with her? Iniling niya ang ulo upang i- erase ang thoughts niya. She should not entertain any feelings that she's having. Hindi iyon totoo at tapos ang usapan. Nang bigla na lamang siya mapa sigaw.

"Ah!" Sigaw niya nang may dumapi sa batok niya na malamig na bagay. Pag baling niya sa likuran ay natagpuan niya si Woodman na may dalang isang boteng alak at apple juice naman na inabot para sa kanya.

"Are you going to kill me?! Nakakagulat ka!" Singhal niya dito.

Ginulo lang naman nito ang buhok niya and smile at her gently. Parang sinasabi nito na kalimutan na lamang niya ang nangyari.

So, she did. Nagpasalamat siya na hindi na ito nangulit o nag tanong pa sa nangyari sa kanila kanina. They just sit in the beach bed at the front of beautiful white sand beach that full of stars with the big round moon shining brightly and giving light to the sea through reflecting.

Ang beach front na malapit sa bar ay may naka set up na maliliit na mga beige paper lantern to be more cozy ang atmosphere nila. She finds it peaceful and relaxing.

Maliban na lamang sa pagiging tahimik nila parehas na tila awkward sa isa't isa. She was busy watching the sea while, he was just busy drinking his liquor. He's not saying any word at all na bago dito.

"Is it that painful that you changed this much?" Basag nito sa katahimikan sa kanila na ikina gulat niya.

Is he asking about Conrad? When the hell is that become an open topic for everyone? Hindi naman niya ito binigyan ng permiso na mag tanong tungkol sa kanya.

"Did you loved him that much to hate him so much?" Seryosong tanong muli sa kanya nito nang hindi siya maka sagot.

And yet, he's still not looking at her kung hindi naka tingin lamang sa kawalan ito na tila kinaka usap ang sarili at malalim ang iniisip dahil sa seryosong expression nito sa mukha.

No one ever asked her about that. It's the first time she was asked about Conrad. Wala naman kasi makakapag tanong dahil wala naman nakaka alam sa nangyari sa kanila. Except for him na hindi aksidente na naka alam.

She don't wanna talk about it nor think about their past. What happened was just a nightmare that she wanted to forget. Masyado ng nadurog ang pagka tao niya. Ang pride niya at ang puso niya.

The once bright Isabelle that full of life and glow was now gone. Hindi siya papayag na malamangan o masaktan pang muli nino man. She'll prioritize herself more than anyone.

At higit sa lahat hindi na siya magpapaloko. Never! So, she just bite her tongue para pigilan ang sarili na sagutin ito. Ang pinag tuunan niya nang pansin ay ang apple juice niya na ini- straight up niya ng ilang lagok lamang.

(Teka... Bakit ang pait? Is this really an apple juice? It supposed to be sweet.) Tanong niya sa sarili nang malasahan ang apple juice niya na biglang naging iba ang lasa. Napaka pait kasi ng apple juice niya.

"Hindi mo pa din ba siya nakakalimutan?" Pag uusisa muli nito sa kanya. Hindi ba talaga ito titigil?

"Paano kung sabihin ko na hindi pa. Ano'ng gagawin mo?" Sa wakas ay balik niya dito na biglang ikina pihit nito paharap sa kanya.

Bakas sa mukha nito ang gulat at hindi nito inaasahan ang sinabi niya.

-----

Oh! A little heart to heart later!

Plus! Funny, sweet and loving moment!

Abangan ang kanilang first night as married couple!

Oooooh!

So, please do Vote! Vote! Vote!

And reaaad.

One good reason why I can't watch nor read love stories is... it really depresses me.