Chapter 13

Please VOTE!

"Seniorita! Napano po kayo?" Salubong sa kanya ni Nana Margarita ng makapasok siya sa mansyon.

Napansin kasi nito ang pag hawak niya sa kaliwang braso niya. Pasado ala siete y media na non.

"So, you really are rich." Narinig niyang sabi ni Woodman pero hindi niya ito pinansin.

"Wala ito, paki tawagan si Dr. Sanchez kailangan ko siya ngayon dito." Simpleng sabi niya dito.

"Teka, Hijo sino ka? Kaibigan ka ba ni Seniorita?" Tanong ni Nana Margarita ng mapansin na may kasama siya.

"Oh- " Pinutol niya ang sasabihin ni Woodman.

"Hindi, kaklase ko siya. Paki asikaso mo na lang Nana at paki bigyan na din ng damit, dito siya matutulog ngayon. Bahala ka na." Iyon lang ang sinabi niya at umakyat na.

"Oh, Hijo huwag kang mahihiya. Kay guwapo mo naman na bata." Puri pa nito kay Woodman.

(Guwapo, my ass!)

"Sumunod ka sa akin sa guest room." Anyaya ni Nana Margarita kay Rey.

Ilang sandali pa ay dumating na si Mr. Sanchez at nilagyan ng supporter ang kamay niya.

Binigyan din siya nito ng pain killer para sa sakit. Bumaba siya para magpa akyat ng pagkain. Nag palit na din siya ng damit bago bumaba.

Napansin niya na nasa dining room si Woodman kasama sila Nana at may nakahain na pagkain.

"Hija, anong sabi ng doktor?" Tanong ni Nana Margarita.

"Kailangan ng supporter for 4 weeks dahil na dislocate daw ang buto ko. Paki akyatan ako ng pagkain sa taas."

"Dito ka nalang kumain ng may kasabay ako." Sabi ni Woodman sa kanya bago siya tumalikod. Pinag taasan niya ito ng kilay. At pinag krus ang kanyang kamay sa dibdib.

Sino ito para itusan siya?

"Ilang beses ko ng sinabi sa'yo na huwag mo akong utusan." Na iinis niyang reklamo dito.

"Fine, tutal naman may utang ka sa akin. Para patas na tayo, gusto ko na sabayan mo ako sa pagkain." Pangungulit pa nito.

"Palayasin kaya kita." Inis niyang sabi dito.

"Seniorita naman, kawawa naman yung' tao kapag ginawa niyo 'yan." Pigil sa kanya ni Nana Margarita.

"Fine, para tumigil ka na." Napilitan siyang sabayan ito sa pagkain.

"What's with the glasses?" Tanong nito sa kanya ng mapansin nito na may suot siyang salamin sa mata. Ngunit hindi naman niya ito pinansin.

"You like Mickey mouse?" Amused na sabi nito sa kanya ng makita ang suot niya na ternong pajama na Minnie mouse.

Ibig naman niyang matawa dahil kahit pala matalino ito ay hindi naman pala nito alam ang lahat.

"It's Minnie mouse. Can't you see? She have a ribbon, ibig sabihin babae siya. And Mickey mouse is a boy." Na iiling niyang sabi. At nagulat naman ito saka sandali nag isip.

"Ah, right." Sabi na lamang nito.

Kahit bata ay alam ang pagkaka iba ni Mickey at Minnie mouse. Pero bakit nito hindi alam iyon? Taga saan lupalop ba ito?

Imbis na mag isip pa siya ay nag simula na lang siya kumain.

(This is why I don't want to eat with him.) Na iinis niyang sabi sa sarili.

Kaya ayaw niyang sabayan ito sa pagkain ay dahil mahihirapan siya sa pagkain dahil may pilay ang isa niyang kamay kaya napaka panget tignan kung paano siya kakain.

At ayaw niyang tuksuhin siya ni Woodman dahil doon.

Beef stake with asparagus ang menu nila this evening. Specialty iyon ng chef nila. Amapalaya tempura naman for appetizers at a simple mango pudding naman para sa dessert.

Hindi niya alam kung paano iyon kakainin dahil hindi niya iyon mahiwa. Tatawagin na sana niya si Nana Margarita para magpa tulong pero nagulat siya ng kinuha ni Woodman ang plato niya.

"Let me do that." Sabi nito saka hiniwa ang kanyang pagkain at binalik sa kanya.

Hindi na siya tumutol dahil ito naman ang may gusto na sumabay siya dito sa pagkain kaya tama lang na gawin nito iyon.

Tanging kanan na kamay lamang niya ang kanyang nagagmit kaya't mabuti na lamang ay hiniwa na ni Woodman ang steak. Wala silang imikan hanggang sa makatapos sila sa pagkain.

Matatapos na silang kumain ng tawagin siya ni Nana. Margarita dahil may tawag daw siya sa telepono.

"Hello?" Sabi niya sa kabilang linya si Atty. Santos iyon.

(Hija, kamusta? Nakahanap ka na ba ng mapapangasawa?) Bungad nito sa kanya. Para siyang ipinako sa sinabi nito.

Oo nga pala ba't nawala sa isip niya iyon?

(Marami akong kakilala, Hija. Baka matulungan kita.) Dagdag pa nito.

"Tito, ayos lang. Ako na pong bahala. Salamat po. Ingat po." Iyon lang at binaba niya ang telepono.

At bumalik naman siya sa dining room. Nawalan siya ng gana sa mga sinabi ni Atty. na pagpapaalala.

(Bakit ko ba nakalimutan iyon?) Paninisi niya sa sarili.

"Oh? May nangyari ba?" Untag naman ni Woodman sa kanya ng mapansin nito na hindi na niya ginagalaw ang pagkain. Bigla siyang may na isip na ideya.

Bakit ba ang daldal nito? He's much stressful kaysa sa office reports. Why does he always ask questions?

"Business problems. Mayaman ka din kaya you know what I mean." Sabi niya at pinag laruan nalang ang pagkain. Nahinto naman ito sa pagkain at ngumiti sandali.

"So, you really are eavesdropping kanina." Balik nito sa kanya. Huli na para mabawi ang sinabi niya.

"Well, whatever." Sabi niya dito.

"Tell me, ano naman ang nakain mo at pinag aksayahan mo ako ng oras." May sarcasm sa tinig nito.

"Do I need to answer that? It's obvious." Sagot niya dito at ng mag intay ito ng sagot ay wala na siyang magawa.

"Fine, I'll be frank with you. I thought na may malalaman akong masama sa'yo but, unluckily wala akong nalaman." Prangka niyang sabi dito. Hindi naman ito nagulat sa sinabi niya.

"And to tell you the truth, I don't like you at all." Now, she can see him frown.

"Masyado kang paki elamero, you're always everywhere na puntahan ko. I'm really competitive kaya ayoko ng kinaka usap ako ng tao na tumatalo sa akin."

"How about you? Who are you? Hindi ka naman nakikinig sa klase pero lahat kaya mong sagutin. Paano nangyari yon?"

"Kaya mas lalo akong na iinis, you're not putting any effort sa school but still you are in No.1 place. Samantalang akong puro effort na. I really feel you are mocking me."

"Para akong tumatakbo ng ubod ng bilis and trying best samantalang ikaw nasa harapan ko na tumatakbo ng nakaharap sakin na para akong pinag tatawanan pa."

"Na parang wala lang sa'yo lahat." Pagsasabi niya ng totoo dito at ito naman ay naka tingin lang sa kanya.

"Let's say na, I really love numbers that's why it is easy for me. But machine and programs are really my passion." Sagot naman nito.

"What do you mean?" Tanong niya dito.

"I'm good with machines and programs. I can make them. I want to be the greatest inventor, gusto kong maging kagaya ni Steve Jobs at Bill Gates." Siya naman ang na gulat sa sinabi nito.

What the f-? She's just a normal person! Ngunit ito iba! Genius. He's a genius! Lalo tuloy siyang na inis.

"At sinabi ko sa Kuya ko iyon kaya lang nagalit siya dahil dapat daw sa business namin ako mag focus. Ang sabi ko naman ayaw kong pamahalaan ang kompanya. Kaya heto pinalayas ako."

"It's almost a year now and I don't plan returning at all hangga't hindi niya iyon natatanggap. " Dagdag pa nito.

"I have a lot of part time jobs, kata tapos nga lang ng kontrata ko sa isang kompanya. Before my apartment burned. And that's how I am loving for the past year." Paliwanag pa nito.

"You really are something. I really hate you." Inis niyang sabi, so talaga palang napaka talino nito? At wala siyang laban dito dahil simple na tao lang siya.

"I'll take that as a compliment." Simpleng sagot nito.

"Are you really sure na iyon lang ang dahilan? Parang napaka babaw naman." Pag uusisa pa niya.

Nakita naman niya na nagulat ito kaya sigurado siya na may iba pang mas malaki na dahilan. And he's just having an excuse.

"You really are interested in me, huh?" Sabi naman nito at nagsisimula na siyang ma inis dito. Hindi niya kasi mabasa ang nasa isip nito.

Kung ano ang gusto at ayaw nito. At kung ano ang susunod na sasabihin nito.

"How about your parents?" Tanong na lamang niya dito at gumuhit naman ang malungkot na expression dito.

"They die in a car accident when I'm still a baby. So, I don't have memories of them at all." Sagot nito sa kanya at tila lumambot ang puso niya para dito.

"Is that a concern?" Tanong nito sa kanya ng bahagya nag iba ang expression niya.

"N- No!" Tanggi niya dito at ngumiti lang naman ito.

"You're lucky that you can still choose what you like and not. Aren't you acting spoiled?" May sarcasm sa boses niya.

Totoo iyon, paano nito naga gawa mamili samantalang marami itong kayang i contribute sa kompanya dahil matalino ito tapos ta tanggihan nito iyon?

Ganoon lang ba kadali tumanggi sa isang malaking family business na ipinasa sa'yo ng magulang mo? Is he that selfish?

"Whatever you say, but I just want to be successful in my own and not because I'm the successor. And everyone has a choice, it's just that they didn't try to choose." Sagot naman nito sa kanya at na isip niya na may punto ito.

"Yeah. May be but, not for me." Sagot na lang niya.

Totoo iyon, dahil paano siya magka ka choice if she's the last Legaspi on their family? And that's why she bare all the responsibilities that her Lolo left her.

"What if ponduhan ko ang mga invention mo?" Hamon niya dito ng makabawi siya.

At nagulat ito sa sinabi niya. That's the first time she saw him be shocked like that. And it's kind of funny. His face is priceless.

"And why will you do that?" Balik na tanong niya dito. Bakas pa din ang pagka gulat sa mukha nito.

"Siyempre may kapalit. I have a proposal." Sabi niya dito.

"Anong ibig mo sabihin?" Tanong nito halata ang pagkalito dito.

"Well, Marry Me." Sabi niya dito.

~~~~~