Jin (Chapter 17)

NAPATINGIN si Jin sa bintana at nakita niyang naroon pa rin ang kanyang kambal. Napangiti siya sa kanyang naisip nang mga sandaling iyon. Alam niyang labis na ang pagseselos nito.

"Hubarin mo na ang shorts mo," sabi niya kay Rain.

Kaagad namang tumalikod ang batang bakla at ibinaba nga ang suot na shorts.

"Lagyan mo ng maraming laway ang butas ng pwet mo," turan niya kay Rain na kaagad naman nitong ginawa.

Binasa niya rin ng laway ang napakatigas niyang pagkalalaki. Tila sabik na iyong pumunit ng laman.

"Tumuwad ka na," utos niya kay Rain.

Tumuwad nga ito at kaagad namang inilapit ni Jin ang kanyang kargada sa pwet ni Rain. Alam niyang masasaktan ito sa kanyang gagawin pero wala ng makakapigil pa sa kanya.

Itinutok na nga niya ang ulo ng kanyang pagkalalaki sa bukana ng pwet ni Rain.

"Handa ka na?" tanong niya sa batang bakla.

"Opo, kuya Jin," sagot ni Rain.

At nagsimula na ngang umulos si Jin. Pero sa sobrang liit ng butas ng pwet ni Rain ay hindi niya magawang maipasok ang kargada niya.

Hinawakan niya ang beywang nito at nilakasan ang pag-ulos. Pumasok na sa loob ang ulo ng kanyang kargada.

Nakiramdam lang si Rain no'ng una. Subalit ilang sandali pa'y nagtatatarang na ito sa sakit.

"Kuya Jin, ang sakit po! Hugutin mo muna please! Aaarraayyyy..."

Kaagad na tinakpan ni Jin ng palad ang bibig nito.

"Putang ina, huwag kang maingay!"

Itinuloy pa rin nito ang pagsigaw at pagwawala.

"Puwede ba, Rain, tumigil ka! Gusto mong magpatira sa pwet 'di ba? Pwes! Tiisin mo ang sakit!"

Umulos siya ng isang malakas na ulos at pumasok sa pwet nito ang halos kalahati ng kanyang kargada.

Lalong nagwala ang kawawang bakla at nagpumiglas. Napaiyak na ito sa sobrang sakit. Pero huli na dahil wala ng balak pa si Jin na bunutin ang kanyang pagkalalaki.

"Tiisin mo lang, Rain, gaya ng sabi ko kanina, sa una lang masakit. Masasarapan ka rin," bulong niya sa tenga nito.

"Sige-sige, kuya, titiisin ko na." Kinagat nito ang ibabang labi at pinigil ang pag-iyak.

Itinuloy na nga ni Jin ang pagkadyot at nagawa niyang isagad ang kanyang kargada sa loob. Kapagkuwa'y nagsimula na siyang kantutin ito ng totoo. Naglabas-masok na nga siya sa pwet ni Rain.

Sa simula'y dahan-dahan lang, hanggang sa binilisan na nga niya. Matinding sarap ang naramdaman ni Jin nang mga sandaling iyon dahil napakasikip ng pwet nito. Iyon na marahil ang pinakamasikip na butas na napasok ng kargada niya.

"Aahhhhh..." mahinang ungol ni Jin. "Putang ina mong bakla ka ang sarap. Malapit na ako!"

At binilisan pa nga niya ang pagtira sa pwet ni Rain. Naliligo na siya sa pawis no'n. Umuungol lang ang batang bakla nang mga sandaling iyon at alam niyang nasasarapan na rin ito.

"Ahhhh.... eto naaaahhhhh Rainnnnnn...."

Kumadyot siya ng isang napakalakas na ulos papasok sa pwet nito at saka niya pinaputok ang kanyang katas.

Nakagat ni Jin ang ibabang labi sa sobrang sarap na naramdaman. Nanginig siya at naghabol ng hininga.

Ilang sandali pa'y hinugot na niya palabas sa pwet nito ang matigas pa rin niyang kargada. Kung may dugo man iyon ay hindi na niya nakita pa.

Inilapit niya ang kanyang tarugo sa bibig ni Rain at inutusan itong linisin iyon. Isinubo naman kaagad iyon ni Rain.

Napangiti si Jin nang maisip niyang posibleng may tae ang kanyang kargada pero hinayaan na lamang niya ang batang bakla na kasalukuyang dinidilaan ang matigas pa rin niyang armas. Hanggang sa kusang napagod si Rain at tumigil na nga.

"Kuya Jin, ang sarap talaga ng gatas mo. Buti may natira pang kaunti," sabi ni Rain.

Napangiti lamang si Jin at itinaas na ang boxer. "Uy, may bayad 'yon, ha," sabi niya.

Pero biro lang naman niya iyon kasi alam niyang wala itong sariling pera. Sanay siyang magpabayad pero may iilan din namang bakla na libre lang lalo na kapag siya na mismo ang tinamaan nang matinding init ng katawan.

"Kuya naman, e. Wala pa akong work," sabi ni Rain.

Natawa siya. Inakbayan niya ito at bumalik na sila sa balon. Paglingon niya sa bintana ay nandoon pa rin si Din. Sa tingin niya talaga ay hindi na normal ang kinikilos ng kanyang kambal.

*****

MARAMING araw ang lumipas at walang ibang iniisip si Jin kundi si Marian. Namimiss na talaga niya ang kanyang nobya pero ni anino nito ay hindi man lang niya nakikita. Nahihirapan na talaga siya sa patago nilang relasyon.

"Jin, pinapatawag ka ni Sir Glen."

Napadilat siya ng mga mata sa sinabing iyon ng lalaking trabahante ring kagaya niya. Kasalukuyan siya noong nagpapahinga sa kubo. Napatanong siya sa isipan no'n kung ano kaya ang sadya ng kanilang amo sa kanya.

Ngumiti siya kay Peter. Kaedad niya lang ito at kaibigan din. "Bakit raw?" tanong niya rito.

"Hindi ko alam, wala namang sinabi. Tinawag lang niya ako, e," tugon nito. Naisip niyang hindi kaya ito natipohan ni Glen e may dating din naman. Matangkad at malaki ang katawan. May hitsura rin.

"Ah sige, sige..." sabi niyang bumangon na. Kinuha niya ang sandong sinabit at isinuot iyon.

Habang naglalakad siya patungo sa kinaroroonan ni Glen ay medyo kinakabahan siya. Sa isip niyang baka gagamitin na naman siya nito. Sa totoo lang ay ayaw na niyang muling makipagtalik pa sa kung kani-kanino lalo na kay Glen dahil kapatid ito ng mahal niya.

Mga ilang metro pa lang ang layo ay nakangiti na si Glen sa kanya. Nakasandal sa sasakyan nito. Walang mag-aakala talaga na berdeng dugo pala ang dumadaloy sa kaugatan nito kung pagbabasihan ang hitsura. Daig pa nga nito ang mga nakikita niyang modelo sa magasin.

"Magandang hapon, Sir Glen," bati niya rito.

Kaagad na naglakbay ang mga mata nito sa kanyang kabuuan na ikinaasiwa niyang bigla.

"Magandang hapon din, Jin," sabi nito.

"Ano po ang kailangan ninyo sa akin?" tanong niya.

Hindi ito tumugon. Lumapit ito sa kanya. "Gusto ko ang natural mong amoy, Jin. Lalaking-lalaki ka talaga," sabi nito. Hindi niya namalayang inaamoy na pala siya nito.

"Sir, may gagawin pa ako. Ano po ba talaga ang sadya ninyo sa akin?" mariin niyang tanong.

"Jin, uhaw na uhaw na ako sa 'yo," prangkang sabi nito. Biglang dinakma ang harapan ng kanyang pantalon.

Napatingin-tingin siya sa paligid. Siya pa tuloy ang nag-alala sa posibleng makakakita sa kanila nang mga sandaling iyon.

"Sir, babalik na ako ha," sabi niya. Hindi niya nagustuhan ang inaakto nito. Pero hindi rin naman niya magawang tanggalin ang kamay nito sa kanyang namumukol na harapan. Hinahayaan niya itong humimas sa bahaging iyon.

"Jin, sumama ka sa akin sandali."

"Sir Glen, hindi puwede. Oras ng trabaho ngayon, e."

"Sino ba ang nagpapasuweldo sa 'yo?"

Napabuntong-hininga si Jin. Nandidiri siya sa kanyang amo no'n. Napakahayok talaga.

"Sir, kanina pa akong pinagpapawisan," sabi niya. Nainis siya sa sarili no'n dahil hindi niya napigilan ang kanyang pagkalalaking unti-unti nang tumigas sa ginagawang paghimas ni Glen.

Inamoy at hinalikan siya nito sa bandang leeg. "I like you sweaty..." pabulong nitong sabi. Baklang-bakla na talaga ito sa kanya.

Medyo inilayo niya ang kanyang sarili kay Glen. Ayaw niya talagang patulan ito sa pagkakataong iyon. Kaagad siyang tumalikod at naglakad na.

"Jin, huwag mo akong gagalitin. May atraso ka pa sa amin," malakas na sabi ni Glen.

Napahinto siya sa paglalakad at napaharap dito. "Ano'ng ibig mong sabihin, Sir? Ano ang atraso ko ha?" mariin niyang tanong.

"Baka nakakalimutan mo ang ginawa mo sa kapatid ko."

Nagsalubong ang kanyang kilay sa sinabi nito. "Sir, pinagbigyan na kita sa kagustuhan mo 'di ba?" Napataas na ang kanyang boses.

Natawa nang pagak si Glen. "Jin, hindi sapat ang isang beses lang. At saka 'di ba ikaw na mismo ang nagsabi no'n na puwede akong umulit sa 'yo basta walang makakaalam na iba lalo na si Marian?"

Napahugot siya ng hininga. Natatandaan niyang sinabi nga niya iyon. Pero wala talaga siya sa kondisyong makipagtalik nang mga oras na 'yon.

"Sir Glen, hindi ako puwede ngayon, pasensiya na," sabi niya.

"Bakit hindi puwede? Tinigasan ka na nga kanina, e."

"Sir, nagsalsal ako kaninang umaga at kaninang tanghali. Ayokong abusuhin ang katawan ko. Sana lang maintindihan mo."

Napayuko si Glen sa kanyang sinabi. Dalangin niyang sana ay naintindihan nga siya nito. Sa totoo lang ay hindi pa naman talaga siya nakapagpalabas nang araw na iyon.

"Ganito na lang, Jin. Hindi kita gagalawin, pangako. Pagmamasdan lang kita at aamoyin. Namiss ko lang ang hubad mong katawan. Kahit sandali lang." mayamaya ay sabi nito.

Napatitig siya rito ng mabuti. Wala naman sigurong masama kung pagbibigyan niya ito basta huwag lang talaga siyang gamitin.

"Okay, saan?" tanong niya.

Abot-hanggang tenga naman ang ngiti ni Glen sa kanyang sinabi.

"Sumakay ka." Binuksan nito ang sasakyan.

Kaagad naman siyang tumalima at sumakay nga sa sasakyan. Pangiti-ngiti pa si Glen sa kanya pero hindi niya ito magawang tugunin. Napatingin na lang siya sa labas. Nagustuhan naman niya ang lamig sa loob. Nainitan kasi siya.

Pinatakbo na nga ni Glen ang sasakyan. Binuksan nito ang music player. Baklang-bakla nga ito kasi kanta agad ni Britney Spears ang naka-play. Pumikit siya ng mga mata. Bigla kasi siyang inantok.

Naalimpungatan siya nang biglang may kamay na humimas sa harap ng kanyang pantalon.

"Sir Glen, napag-usapan na natin 'to 'di ba?" naisatinig niya pero hindi rin naman gumawa ng aksiyon para pigilan ang kamay ni Glen.

"Namiss ko na 'to, Jin," sabi ni Glen.

"Baka maaksidente tayo sa ginagawa mo, e."

Tumawa si Glen. "I can manage, okay. Don't worry. I just want to touch you," sabi nitong patuloy lamang sa paghimas ng kanyang harapan.