MY AMAZING DIXAL

"Woww!" naibulalas ni Flora Amor pagkapasok lang sa loob ng lumang bahay na 'yon at nakitang tiles ang sahig niyon.

Awang ang mga labing bumaling siya sa binata.

Malakas itong tumawa saka pilyong pinisil ang ilong niya.

"You like it?" Abot-tenga ang ngiti nito.

Tumango lang siya pero 'di makasagot sa pagkamangha sa nakita sa palibot.

Totoong maliit lang ang bahay na 'yon pero kumpleto sa mga gamit. Sinuyod niya ng tingin ang buong paligid. Sa pinto pa lang ay bumungad na ang tama lang ang luwang na sala. Sa harap ng mahabang sofa ay naroon ang oval-shaped na center table na gawa sa fiberglass, sa gitna niyon ay nakapatong ang isang flower vase ng iba't ibang kulay ng roses.

Sa gawing kanan ay naroon ang hapag kainan at kailangan mo pang lumiko papasok sa kinaroroonan ng kusina at ng banyo.

Sa di-kalayuan sa hapag kainan ay naroon ang spiral na hagdanan paakyat sa mezzanine ng bahay. Doon ay makikita ang maluwang na bed ng binata at dalawang bookshelves ng mga libro na nakadikit sa wall sa tabi ng bed nito at sa harap niyon ay merun ding lamesa at isang silya. Sa kabilang bahagi ay naroon ang malaking closet nito at nakadikit sa dingding ang isang malaking smartTV na sa baba niyon ay isang maliit na mesang pinatungan ng remote.

"Woww! Ganda naman pala ng bahay niyo!

bulalas niya uli.

"'Asan pala ang pamilya mo?" takang tanong niya saka umakyat sa hagdanan papunta sa bed ng binata.

Tumawa ito nang malakas, tuwang tuwa sa ginagawa niya.

"Ako lang ang nakatira dito," sagot nitong di mapigil ang ngiti sa mga labi habang nakasunod sa kanya.

"Wowww ang lambot naman ng bed," sambit niya nang humiga sa kama nito.

"Galing naman dito," puno ng paghangang saad niya.

Bumaba siya uli sa hagdanan at tiningan naman ang kusina, binuksan ang banyo, pati ref pinakialaman.

"Wow! Ang dami mong pagkain."

Marahang tumawa ang binata habang nakasunod sa kanya at nakapamulsa ang mga kamay.

"Ganda ng bahay mo," aniya sabay hagikhik.

"Ito ang gusto kong maging bahay natin pag nakasal na tayo," usal nito.

Humarap siya dito.

"Dixal, hindi ba ako alangan sa'yo? Ilang taon ka pa lang pero may bahay ka nang sarili. Samantalang kami umuupa lang." Lumungkot ang mukha niya.

Inilabas ni Dixal ang mga kamay mula sa bulsa saka siya hinawakan sa kamay.

"'Pag nakagraduate ka na, bumili ka rin ng bahay para sa pamilya mo. Pero dito tayo titira at bubuo ng pamilya," saad nito.

Lalong lumungkot ang mukha niya. Bigla kasi niyang naalala ang nangyari kanina.

"Ano'ng gusto mong ulamin natin? Magluluto ako," pakli nito agad saka binuksan ang ref.

"Ows? Marunong ka magluto?" di-makapaniwalang tanong niya.

Nakangiti itong tumango.

"Sige. Tortang talong ang gusto ko."

Napalakas ang tawa ng binata.

Chicken wings with sprite ang niluto ni Dixal, menudong baboy tsaka 'yong tortang talong na request niya.

"Bakit alam mo magluto?" usisa niya habang kumakain.

"Ayuko ng pinagsisil-" Napaubo ito bigla.

"Ah- dalawa lang kasi kami ng kapatid ko. Patay na papa namin tsaka strict ang lolo namin, ayaw niyang nakadepende kami kay mama sa lahat ng bagay," paliwanag nitong sa pagkain nakatuon ang pansin.

"Tsaka ayuko ng luto ng ibang tao. Bihira lang akong kumain sa labas. Tsaka busy lagi ang mama ko sa trabaho kaya kailangan naming matuto magluto ng kapatid ko at maging independent," dugtong nito.

Tumango-tango siya habang matamang nakikinig sa sinasabi nito.

"May kapatid ka pala," aniya.

Tumango ito.

"Dixal mayaman ba kayo?" pakaswal niyang tanong.

Nag-angat ng mukha ang nobyo. Nagtama ang paningin nila.

"Ang lolo ko lang ang may pera," tipid nitong sagot saka kumuha ng chicken wing sa mangkok.

Tumango siya saka itinuloy ang pagkain.

"Paborito mo ba ang talong?" ang binata naman ang nagtanong.

"Hindi. Kaso ang mama ko madalas magluto ng talong kasi may tanim kaming talong sa Bicol pero hindi kinakain ng mga kapatid ko kaya napipilitan akong ubusin. Hanggang sa nakasanayan ko na lang. Ngayon, 'di na ako makakain masyado hanggat wala akong ulam na talong," mahaba niyang paliwanag.

Napayuko siya, naalala na naman ang mga sinabi ng kapatid.

"Ano pala ang paborito mong ulam?" usisa nito.

Bahagya siyang napangiti.

"Hipon," sagot niya

"Kaso mahal 'yon kaya kinalimutan ko na lang."

Pinagmasdan siyang mabuti ng nobyo habang kumakain.

"Galing pala kayong Bicol?" tanong uli saka uminom ng tubig sa baso.

Tumango siya at ginaya ang ginawa ng nobyo. Uminom din siya ng tubig.

"No'ng highschool pa ako, nando'n kami sa Bicol. Pero si papa, construction worker na dito sa Manila. Weekends lang siya kung umuwi samin. Saka lang kami nagpuntang manila noong mag-college na ako. Kaso, kung kelan andito na kami, saka naman si papa bumili ng pwesto sa palengke at nagtinda na lang ng isda. Halos araw-araw siya doon. Isang beses lang umuwi samin sa isang linggo," mahaba niyang kwento.

Hindi niya mapigilan ang sarili. Napasinghot siya.

Mataman lang nakikinig ang binata pero sa mukha nito'y naruon ang pagtataka ngunit hindi ito nagtanong uli.

'She doesn't know anything?' nagtataka nitong tanong sa sarili.

"Gusto mo ng juice?" pakli nito agad nang mapansing natahimik siya bigla.

-----

"DIXAL, mahal mo ba talaga ako?" tanong niya sa binata habang nasa sala sila. Nakaupo siya sa mahabang sofa at ito nama'y nakahiga sa mga hita niya paharap sa kanya habang mataman siyang pinagmamasdan sa suot niyang maluwang na T-shirt. Pinahiram siya nitong damit at boxer short kanina pagkatapos nilang kumain nang maisipan niyang mag halfbath.

Pinisil nito ng daliri ang kanyang nakatikom na bibig saka tumango.

"Hindi mo ako ipagpapalit kahit makakita ka ng mas higit sa'kin?" tanong niya uli.

Tinitigan siya nito.

"There's nothing special about you, really," tugon nito pagkuwan.

"You're just beautiful. But my heart treats you as the most precious diamond in this world. No! More than that," usal nito saka hinalikan ang likod ng kamay niya.

Nag-blush siya sabay hagikhik.

"There are things in this wide world that we can't even explain. Only our hearts can feel them." Smeryoso ang mukha nito.

Hinimas niya ng isang kamay ang pisngi nito.

"Amor, iiwan mo ba ako someday?" tumingala ito sa kanya.

"Oo 'pag ipinagpalit mo ako sa iba," pigil ang ngiti niya.

Nakasimangot itong tumalikod.

"You're cruel."

Tumawa siya nang malakas.

Bumangon ito at umayos ng upo saka siya inakbayan.

Inihilig niya ang ulo sa dibdib nito.

"Amor, don't leave me. I can give you anything you want if you'll just stay with me." Sumeryoso na naman ang tinig nito.

Iniangat niya ang ulo at tinitigan itong mabuti.

'"Di ba nagpromise na ako na 'di kita iiwan?" usal niya.

"Pero pa'no kung--" Nasa boses nito ang pagkabahala.

"Shhhh," saway niya saka inilapat ang hintuturo sa bibig nito.

"Seventeen lang ako pero marunong akong tumupad sa pangako," paniniyak na wika niya saka marahan itong dinampian ng halik sa labi.

Pumikit ang nobyo at gumanti ito ng halik, padampi lang. Isa, dalawa, tatlo hanggang sa dumiin ang halik nito at bahagyang itinulak ang kanyang katawan pahiga sa sofa.

Tumitig siya sa binata.

"Amor... "

Nagbago na naman ang himig ng boses nito.

"Just a kiss?" panunudyo niya.

"Ikaw kasi eh," paninisi nitong parang bata.

Humagikhik siya.

Kinabig niya ang batok nito at muli itong hinalikan. Agad itong gumanti ng halik, mariin, maalab subalit puno ng pagmamahal.

"Amor..." usal nito sa pangalan niya.

Umungol siya bilang sagot.

Sandali nitong inilayo ang mukha sa kanya at itinaas ang kanyang damit saka hinalikan ang nakaumbok niyang dibdib.

Napapikit siya sabay ungol.

"Amooor..."

Tinanggal nito ang kanyang bra at salitang dinilaan ang kanyang mga nipple. Napaliyad siya sa sarap.

"Amor..... I can't help it." Humihingal itong huminto.

Hindi! Ayaw niyang huminto ito. Ayaw niyang malayo ang mga labi nito sa katawan niya.

Bakit parang siya ang naaadik sa mga halik nito?

Bumangon siya at pinaupo ang nobyo.

Umupo siya sa mga hita nito saka ito muling hinalikan sa mga labi habang ang kanyang mga kamay ay nakapulupot sa leeg nito.

"Touch me... please," usal niya at kusang hinubad ang pang itaas.

Awang ang mga labing napatitig ang binata sa katawan niya.

Puno ng pagnanasa ang makikita sa mga mata nito, nagpipigil lang. Dalawang beses itong lumunok bago siya dinampian ng halik sa leeg, pababa sa balikat hanggang masakop ng bibig nito ang isa niyang dibdib at ang isa'y mariing pinisil ng isa pa nitong kamay.

"Amor....I can't stop now."

Napaliyad siya lalo sa sinabi nito saka muling umungol nang malakas.

"Do it please...." pagmamakaawa niya at isinubsob ang mukha nito sa katawan niya.

Muli siya nitong inihiga at ipinatong sa kanya ang katawan saka tinanggal ang kanyang boxer short.

"Tell me to stop," hirap ang boses ng binata.

"No! Go on," giit niya.

But when he touched the thing between her thighs, he moaned bitterly.

"You silly girl," saka siya ibinangon at mahigpit na niyakap.

"Please don't do that again. Baka sa sunod, 'di ko na mapigil ang sarili ko," anitong tila hirap na hirap, abot ang paghinga.

Para siyang binuhusan ng napakalamig na tubig.

Nanginig siya.

"Dixal, ang lamig," sambit niya.

Tumayo agad ang nobyo at pinulot ang pinagtatanggal niya kanina saka parang bata siya nitong sinuotan ng damit at niyakap nang mahigpit pagkatapos.

Maya-maya normal na ang kanyang paghinga, saka lang siya pinakawalan ng nobyo.

"DIXAL I love you," siya naman ang yumakap sa lalaki.

"I love you more."

Kapwa sila napatayo nang biglang tumunog ang doorbell.

"Stay here," anang binata saka lumapit sa pinto ng bahay.

Bago pa nito buksan ang pinto ay nakaakyat na siya sa mezzanine.

"Are you out of your mind?" Narinig niyang hiyaw ng kausap ni Dixal.

Pumasok ang nobyo sa loob ng bahay saka hinanap siya.

Sumunod ang lalaking lukot ang mukha sa galit.

Kinabahan siya.

"You cancelled all your meetings just because of---" natigagal ito't tulalang napatitig sa kanya nang makita siya sa taas ng mezzanine.

Ngumiti si Dixal sa kanya.

"Come here sweetie," tawag nito.

Nahihiya siyang sumunod, bumaba't lumapit sa dalawa saka kumapit sa manggas ng damit ng nobyo.

"This is Lemuel, my bestfriend. 'Pag may kailangan ka sakin, siya lang ang lapitan mo, alam niya lahat ng kilos ko," pagpapakilala ng binata sa kaibigan.

"Hello po," nahihiya niyang bati.

Hindi sumagot ang lalaki, sa halip ay tinitigan siya mula ulo hanggang paa.

"Anong kulay ang lipstick mo?"

Magkahalong gulat at pagtatakang bumaling siya kay Dixal.

Pinandilatan naman ng una ang kaibigan.

"I'm just curious," anang lalaki.

"Wala po akong lipstick," Nagba-blush niyang sagot.

"Really?!" di-makapaniwalang bulalas nito.

Tumango siyang nakayuko.

"What's the brand of your make-up?"

Naguguluhang tumingin na uli siya sa nobyo.

"Stop it Lemuel, okay," mahinang saway ni Dixal.

"I'm just curious, okay?" ganting hiyaw nito.

Napakamot ang binata sa batok sa inis.

"Wala po akong make-up. Wala din po akong pulbos. Gumamit lang ako kanina ng sabon ni Dixal," sagot niya saka itinuro 'yong banyo.

"That face of yours is natural?" bulalas uli, ayaw maniwala.

Tumango siyang sa nobyo nakatitig, nagpapasaklolo.

"Isa pa't sasapakin na kita!" banta ng binata sa lalaki.

Hinawakan ng huli ang nobyo sa braso at iginiya palayo sa kanya.

Pero dinig na dinig pa rin niya ang sinasabi nito.

"Kaya naman pala nahuhumaling ka d'yan, eh literal palang maganda."

Namula na naman ang kanyang pisngi, hindi alam kung pang iinsulto 'yon o paghanga. Ni minsan hindi pa niya tinitigang maigi ang mukha sa salamin. Ni ang vital statistics niya, hindi niya alam. Bakit kailangan niyang malaman ang mga bagay na 'yon kung di naman 'yon requirement sa pag aaral niya?

Pero ngayon tila napahiya siya. Ni hindi niya pansin na mapula pala ang mga labi niya.

"Gabi na Dixal. 'Wag mong sabihing dito mo 'yan patutulugin?"

Natigagal siya. Gabi na sa lagay na 'yon?

Ba't parang ang bilis ng oras ngayong araw?

Hindi niya narinig na sumagot ang nobyo pero lumapit ito sa kanya.

"Dixal uuwi na ako," inunahan na niya ito.

"You damn-" gigil na baling nito sa kaibigan.

Umiwas lang ng tingin ang huli, kunwari'y walang narinig.

"Magbihis ka muna saka kita iuuwi," anang binata pagkuwan.

Sumunod naman siya.

Pagkatalikod lang niya'y itinulak ng nobyo ang kaibigan palabas ng bahay. Walang nagawa ang huli kundi maghintay sa labas.