Chapter 26

"BABE!" Sigaw ni Yasumi nung nakita niya ang kalagayan ni Aikoh. Dali dali niyang inalalayan ang wala nang malay na asawa, preventing him from falling directly to the floor.

"JOAKIM! T~tulongan mo ko," Natatarantang sigaw niya. It's a good thing na nasa parking lot. Dali daling lumapit si Joakim sa kanila at inalalayan si Aikoh.

"Anong nangyari kay master?" Tanong ni Joakim. Worry is plastered all over his face.

"H~hindi ko alam! We were just walking tapus~ tapus bigla nalang siya naging ganyan!" Natatarantang sagot ni Yasumi while her tears are threatening to fall.

As if he realized something, Joakim let out a sigh. Nagbago rin ang expression ni Joakim, from worry to pained.

"Kailangan lang po natin siyang iuwi madam," Mahinang sabi ni Joakim.

"ANO? A~anong iuwi?! Dalhin natin siya sa hospital! This is not normal!" Naging hysterical si Yasumi when she heard Joakim's suggestion.

"Madam, sa tingin ko mas makakabuti po kung iuuwi nalang natin si Master sa bahay," Suggest ulit ni Joakim. Nang marinig lahat ito ni Yasumi, she looked at Joakim with hostility and pulled Aikoh away.

"H~hindi! Kung ayaw mo siyang dalhin, ako..." Bago paman matapus ni Yasumi ang kanyang sasabihin, she was knocked unconscious by Joakim.

"I'm really sorry madam," Bulong ni Joakim bago niya binuhat isa isa si Aikoh at Yasumi papunta sa sasakyan. Joakim prevented Yasumi from bringing Aikoh into the hospital dahil pagnakita ng mga doctor ang kakaibang kalagayan ni Aikoh, pagpepyestahan siya nang media and worst, pageexperimentohan ng mga so called 'experts'. Joakim wants to prevent any of this things from happening.

An hour later, Tahimik na nakahiga sa tabi ni Aikoh si Yasumi.

"Nagumpisa na," Mahinang comment ni Hiro from the bedside, trying not to wake Yasumi.

"Oo and I really wish na sana hindi na kailangang maexperience ni Yasumi ang lahat nang to," Sagot ni Aikoh habang tinitingnan ang peaceful na mukha ni Yasumi habang natutulog. His already pale face became much paler with a shade of purple and blue. Meron ding black circles underneath his eyes. He looks more like a dead person. His withered arm caressed Yasumi's forehead.

Ilang minuto ang lumipas, nagising na si Yasumi.

Una niyang nakita ang dark brown ceiling ng kwarto. Nagulohan si Yasumi sa kung anong nangyayari. Ang huli niyang naaalala ay yung nasa amusement park silang dalawa ni Aikoh. When she thought about Aikoh, nanlaki ang kanyang mga mata.

"Babe," Bulong ni Yasumi.

"Sana panaginip laaaaaaang," Sigaw niya sa kanyang isip sabay dali daling bumalikwas sa kama and without thinking, rushed towards the door pero natigilan siya nung narinig niyang may nagsalita.

"San ka pupunta babe?" Mahinang sabi ni Aikoh. His voice is so weak na tila inipon pa ni Aikoh ang kanyang buong lakas just to speak those words.

Lumingon si Yasumi and saw Aikoh sitting on the bed. He was there the whole time.

"B~babe," Nauutal na tawag ni Yasumi.

Ngumiti si Aikoh bilang sagot and tap the space beside him, telling her na tumabi sa kanya.

Yasumi walked slowly habang sinusubukan niyang intindihin ang nangyayari.

"Babe, a~anong nangyari sayo? D~dadalhin kita sa hospital, dali," Maluha luhang sabi ni Yasumi habang sinusubukan niyang alalayan si Aikoh na tumayo.

"Babe, hindi na kailangan, okay lang ako," Sabi ni Aikoh trying to dismiss Yasumi's idea of bringing him to the hospital.

"A~anong okay? May okay bang ganyan ha?" Pasigaw na sagot ni Yasumi. Di naman mapigilan ni Aikoh ang sarili na ngumiti.

"Upo ka muna. I'll explain to you everything," Sabi ni Aikoh.

Natigilan si Yasumi sa sinabi ni Aikoh before hesitantly sat beside him.

Huminga muna nang malalim si Aikoh bago nagumpisang ikwento lahat nang mga key events sa kanyang buhay.

"Pinanganak ako sa isang angkan na kung tawagin ay Dragom Clan sa luob nang Dragon Mountain Range kung saaan tayo ikinasal..." Ikwenento ni Aikoh ang lahat lahat kay Yasumi.

Napakahirap paniwalaan nang lahat na pinagsasasabi ni Aikoh but somehow, Yasumi can't stop herself from listening dahil habang nagkukwento si Aikoh, his emotions are 100% real.

"Sinabi sa akin ni Hiro na ikaw ang susi para mahanap ko ang sagot sa mga katanungan ko. Aaminin ko, I decided to get close to you because of this reason but soon, di ko alam kung paano, I feel inlove with you. Binago mo paningin ko sa mundo and that's when I realized what I was looking for. I was looking for love. True love. During our wedding, nagpakita ulit sa akin ang diosa ng tadhana para ipaalam sa akin na tinapus na nang kalawakan ang parusa para sa akin and bumalik na ako sa pagiging mortal. Yun ang dahilan bakit ako hinimatay. Matagal nang nakatakda sa passage of time ang oras kung kelan ako dapat mamatay but it was posponed due to my punishment pero ngayon na mortal na ako, sinisingil na nang kalawakan ang mga panahon na ibinigay nito saakin simula sa oras na nakatakdang mamatay ako hanggang sa mga oras nato. Pwedi ko itong labanan pero ang kapalit ay loosing a shot at reincarnation. Babe, leaving you is the hardest part of my punishment. I should have died during our wedding but pinigilan ko para makasama ka lang," This time, Yasumi saw tears fell from Aikoh's eyes.

Pakiramdam ni Yasumi ay nakikinig siya nang isang fantasy novel but Aikoh's tears is real. Di niya alam kung alin ang paniniwalaan niya.

"And I'm suppose to believe your bullshits para lang di ka makapunta sa hospital ha?" Galit na sabi ni Yasumi trying not to believe but her tears betrayed her.

Bilang sagot, Aikoh stared at her with love and unwillingness. This melted Yasumi's heart.

"W~wag mo ko iwan," Di niya mapigilan ang sarili sa pagiyak sabay before throwing herself into Aikoh's arms. She begged Aikoh na wag siyang iiwan. Binasa nang kanyang luha ang T-shirt ni Aikoh.

Seeing Yasumi being so helpless while begging him to stay broke Aikoh's heart. Wala siyang nagawa aside sa paghaplos sa likod ni Yasumi.

"Di naman ako mawawala babe, I'll always be with you," Aikoh whispered na nagpaiyak pa lalo kay Yasumi.

It was such a heartbreaking scene.

"Hiro was right. This is the hardest part of my punishment," Bulong ni Aikoh sa kanyang isip.

"Please wag mo kong iwan. Ikaw na promotekta sakin, ikaw na nagbigay sakin ng lakas nang loob, ikaw na naging mundo ko. Akaza is gone, wag naman sana pati ikaw," Yasumi begged in between her sobs.

"I'm always here babe," Aikoh softly said.

Loosing someone important to you while having no other choice but to watch him disappear is the worst heartbreak you can ever get.

They stayed like this for a few hours hanggang sa nakatulog si Yasumi while hugging Aikoh.

Soon nalaman nang lahat na may critical na sakit si Aikoh. Dahil kina Joakim and Hiro, nakombinse si Yasumi to keep Aikoh's real situation a secret.

Yasumi took care of Aikoh. Halos hindi na ito lumalabas sa kwarto nila just to be with Aikoh. Although worried ang lahat but everyone understands. Hindi madali ang mawalan ng taong minamahal lalo na pag wala kang choice kundi ang panuorin lang sila slowly fading away.

This routine continued until the moment Yasumi feared the most arrived.