Chapter 23

"NOOOO!" "BANG!"

Parang huminto ang oras sa buong paligid.

The empty shell made a crisp sound when it hit the floor.

"Zaza?" Ginising si Yasumi nang putok ng baril and when she opened her eyes, nakita niya ang nakangiting mukha ni Akaza.

"Pa~pasenysa, mukhang di na kita masasamahan ulit yanyan, hehe," Mahinang sabi ni Akaza.

"A~anong nangyari?" Hindi maintindihan ni Yasumi kung ano ang nangyayari. Napayakap nalang siya when Akaza's body weakly fell to hers.

Napansin ni Yasumi na basa ang likod ni Akaza. Tiningnan niya ang sariling kamay and what she saw was blood.

"Za! A~anong nangyari sayo? G~gumising ka! Zaza!" Di mapigilan ni Yasumi ang kanyang pagiyak. She became hysterical dahil sa sinapit nang kanyang bestfriend.

No one expected na gagamitin ni Akaza ang kanyang sariling katawan para saluhin ang bala na dapat ay kang Yasumi.

"AKAZAAAAAAAAA!"

Nang magsink in sa utak ni Hiro ang nangyari, his eyes became bloodshot.

"Oops, My bad. I'll try again," Akae said with a smirk as if saying that he made an honest mistake and he's sorry for killing the wrong person.

Itinutok uli ni Akae ang baril and this time, sinigurado na niyang si Yasumi na ang tatamaan the next he would pull the trigger but before he could even do so, nakaramdam siya nang takot and the next thing he saw was a sword flying towards him.

Dahil sa lakas nang pagkakabato ni Aikoh sa espada, tinangay ang buong katawan ni Akae and pinned him on the wall.

Hindi makapaniwala si Akae sa nangyari.

"Impossible," Yan ang huling lumabas mula sa kanyang isip bago siya nalagotan nang hininga.

Hindi nagtagal, tumahimik ang buong paligid.

Si Hiro, Aikoh, Yasumi at ang magulang ni Yasumi nalang ang natitirang buhay sa loob ng safehouse.

Nagtagumpay sila pero walang niisa sa kanila ang masaya. They lost Akaza.

Nakayakap si Yasumi sa wala nang buhay na si Akaza habang patuloy sa pagiyak.

Nang makalapit si Hiro sa bangkay ni Akaza, nanlambot ang kanyang mga tuhod causing him to kneel and cry.

Nang makita ito ni Aikoh, he let out a sigh.

Napakapamilyar nang pangyayaring ito sa kanya. Hindi na niya mabilang kung ilang mahahalagang tao na ang nawala at iniyakan niya sa loob nang napakahabang panahon.

Nagumpisa naring umulan na tila ba nakikiiyak ang langit sa kalongkutang nararamdaman nang lahat.

Napakadilim nang kalangitan habang patuloy lang sa pagbagsak ang ulan.

Pagkatapus nang nangyari sa safehouse, Yasumi is in so much pain to the point na ayaw niyang bitawan katawan ni Akaza. Asking her to stand up. Dahil dito, they were still on sight when the police arrived. They were questioned at first but soon dismissed dahil sa reason of self defence. This leads to a chain of event, pinagpyestahan nang mga otoridad at media ang ama ni Akae that  caused him to commited suicide later on when the police found out about their business behind the shadows.

Sa harap nang kabaong ni Akaza, nakatayo si Aikoh habang nakasandal sa kanyang balikat ang ayaw papigil sa pag iyak na si Yasumi. She remembered how they first became friends,

"Oh~ Yanyan! Cute kasi kaya yan nalang tawag ko sayo ha," Nakangiting sabi ni Akaza kay Yasumi.

"Ahhh~ Zaza? Hehe~" Yasumi giggled.

Naalala rin ni Yasumi ang ngiti ni Akaza before she died.

"Pa~pasenysa, mukhang di na kita masasamahan ulit yanyan, hehe," Mahinang sabi ni Akaza.

The memories made Yasumi sob in pain and guilt.

"I'm sorry. Kung di dahil sakin, siguro buhay ka pa ngayon," Mahinang sabi ni Yasumi in between her sobs. Walang nagawa si Aikoh besides to coil his arm around Yasumi's shoulders, hoping to share her pain.

Sa tabi ni Yasumi at Aikoh, nakatayo si Hiro na basang basa sa ulan habang hawak hawak ang isang rosas. Roses is her favorite flower. Balot na balot nang bandage ang katawan ni Hiro dahil sa mga sugat na natamo niya by trying to rescue Akaza pero mas masakit pa sa mga sugat ang mamatay mismo sa harap niya ang taong pinakamahalaga para sa kanya.

Akaza was all alone, no family, her relatives don't mind kung mabuhay man siya o hindi. Nakatira lang siya sa isang rented house found in the 3rd level residential. She used to have a boyfriend but that guy left her when she became pregnant at a young age of 17. Unfortunately, Since she is alone, her baby died without having the chance to see the outside world due to miscarriage. Ito ang dahilan kung bakit niya gustong tumambay sa mga playground and children's park.

That's how helpless she was nung una siya nakita ni Hiro sa playground kasama si Yasumi during his plot to pull Yasumi and Aikoh closer.

"Patawad kung hindi ko natupad pangako ko na poprotektahan kita. Pero madaya ka rin eh nuh? Sabi mo di mo ko iiwan but you left anyway," Hiro whispered, hoping na somehow marinig ito ni Akaza.

He is in so much pain, regret, and guilt.

Hinihiling niya na sana may nagawa man lang siya para iligtas si Akaza. Pakiramdam niya napakauseless niya.

Pain is written all over his face but his knowledge and experience gave him a ray of hope. His expression went from pained to determined.

Sa likod nilang tatlo, nakatayo si Joakim, He also felt guilty dahil hindi niya natupad ang utos nang kanyang master that caused the death of Akaza.

Sa likod naman ni Joakim nakatayo ang kanilang mga kaklasi.

Every single one of them is mourning for the death of Akaza because she was everyone's friend. Napakafriendly niya. Nginingitian kung sino man ang kanyang makasalubong sa school.

Soon, the priest started the ceremony and spoke a few words before offering a prayer.

Pinanuod nilang lahat kung pano dahan dahang ibinaba si Akaza sa kanyang huling hatongan.

Lalo namang bumuhos ang luha ni Yasumi kasabay nang pagbuhos ng ulan.

Humakbang papalapit si Hiro sa kung saan nakahimlay si Akaza. Picked up a fistful of soil and threw it towards Akaza's coffin kasabay ng rosas na alay niya para kay Akaza.

"I used to offer roses to make you smile, but not like this," Bulong ni Hiro.

Sumunod si Yasumi,

"Paalam Zaza, mamimiss kita," Bulong ni Yasumi

Aikoh,

"Thank you for being such a good friend to Yasumi and me, You protected her better than I did and I thank you for that,"

After a few minutes, the burial is finished.

Si Aikoh and Hiro nalang natitirang nakatayo sa harap nang puntod ni Akaza. Pinagpahinga muna ni Aikoh si Yasumi sa sasakyan kasama ang kanyang mga magulang dahil she is emotionally tires and unstable right now.

"Alam kong nahanap mo na ang sagot," Mahinang sabi ni Hiro.

"Tama ka, pero di ko alam kong tatanggapin ko ba o hindi," Aikoh answered.

"You must remember na you're not like me who used to be a god. Pagtinanggap mo na yan sa puso mo which you will, soon enough, kukunin ng kalawakan ang lahat nang ibinigay niya sayo. There's a little to no chance for you then," Matalinghagang sagot ni Hiro but this time naiintindihan na siya ni Aikoh.

"I know, that's why I won't waste time any longer," Aikoh said.

Tumango naman si Hiro.

"Gawin mo ang sa tingin mo ay dapat," Sabi ni Hiro bago siya naglakad palayo.