Chapter 7 Emperor Shi

Sa isang tago at malayo pero malaking bansa na napapalibutan ng delikado at nakakatakot na dagat. Kung saan milyon milyon ang namamatay dahil sa mga halimaw na nakatira dito.

Ang lugar na ito ay hindi makikita sa kahit anong mapa maliban na lang kung may alam ka sa mga sinaunang konteninte. Ang bansang ito ay tinatawag na Yfel. Isa sa pinakalumang konteninte sa mundo. Kahit ang lugar ay mukang makaluma makikita parin na mukha itong bago at magarbo. Ang kultura ng mga naninirahan dito ay di apektado ng pagbabago ng modern na teknolohiya.

Ang bansang ito ay pinamumunuan ng isang Emperor. Ang kasalukuyang namumuno ay si Emperor Orion Shi the thirteenth. Sa lahat ng Emperor siya ang pinakakaiba. Madami ang sumubok pamunuan ang Yfel ngunit halos di nagtatagal ang mga nakaupo sa trono dahil sa madami ang naghahangad nito.

Sa tinagaltagal ng panahon ay merong mahigit limang daang libong pinuno ang namuno sa Yfel pero labing dalawa ang sumubok na makipag-ugnayan sa labas ng kanilang bansa. Ngunit lahat sila nabigo maliban sa ikalabing tatlong Emperor si Orion.

Sa loob ng isang palasyo. "Master andito po ang iyong tapat na tagapaglingkod." sabi ng isang nakaluhod na shadow guard. Kahit na halos di siya makahinga dahil sa nakakapanindig balahibo at sobrang lamig na aura ng kanyang panginoon. Nakatingin lamang ito sa malayo.

"She can't remember me or is it fun to act like she don't know me." cold at walang emosyon na pagkasabi nito. Parang nanigas naman sa lugar niya ang kawawang shadow guard. 'hindi naman po kasi kayo nagpakilala' sa isip isip pa nito.

Bigla naman bumukas ang pinto. "My dear Emperor Brother hanggang kailan ka mananatili jan sa pwesto mo?! Nagdidilim na ang mga mukha ng mga ganid mo na opisyal. Kung ako ikaw maghahanap muna ako ng pansamantalang Empress na magiging..." hindi na natapos ng babae ang sinasbi niya dahil tumilapon na ito palabas.

Sa lahat ng pinakaayaw ni Orion ay ang pinangungunahan siya. Lalong lalo na sa magiging asawa niya. Kung natuloy lang sana ang kasal niya noon sa babaeng yun edi sana hindi niya na problema ang paghahanap nito sa ngayon. Kahit gusto niya ng ubusin dalhin ang mga opisyal niya sa impyerno ay may silbi pa sila sakanya.

Nagdilim naman ang mukha ng Emperor habang naalala ang mukha ng kanyang napiling Empress. "Just keep doing what you do." sabi nito at naglaho sa kanyang trono. Nakahinga naman na ng maluwag ang shadow guard. Sa isip pa nito. 'Opo master I'll keep watching you hundred of meter away from you. Kasi pag ginawa ko yun ng mas malapit baka mamatay po ako sa suffocation.' at naglaho din siya.

"Hindi mo na siya maibabalik pa dito Mahal kong kapatid. Kung ako nalang sana ang tinakda mong Empress edi sana masaya kana ngayon." galit at puno ng pagkamuhi na pagkasabi ng babae. Tinulungan naman siya makatayo ng kanyang mga alalay ngunit tinabig niya ito.

"I don't need your help! Napakadumi ng kamay mo umalis ka na nga." pangungutya niya sa katulong. Umalis naman agad ang katulong na pinagtabuyan niya. Hindi niya alam na may kung anong bagay na nilagay ito sa kanya. 'kung di dahil sa kahirapan ko hindi ko ibaba ang ulo ko sa isang makasariling tao gaya mo.' ito ang naiisip ng katulong habang naglalakad palayo.

Sa bahay ni Sebastien. Nang magising siya ay pumunta siya sa guest room at tiningnan kung gising na din si Wei. 'She's gone...' pero pagkita niya ay wala na ito. 'Maybe she's in the kitchen ...'

To his dismay its only Manang Oda.

"WHERE'S WEI???" he shouted at nagulat naman ang tagapangalaga ng bahay. "Huh? Di po ba sir sa guest room siya? " sagot nito. 'Sh!t!!! Why you're always gone Wei?' tanong nito sa isip dahil palagi nalang nawawala ang babae sa kanyang paningin.

Sa isang hotel malayo sa bahay ni Sebastien. Nakarating din ang matagal ng naglalakad na babae. "Good morning ma'am how may I help you...blablablabla..." Sabi ng babaeng receptionist na ang pula pula ng lipstick sa receiving area.

'Hindi to bagay sa hotel ni pinsan.' Wei thought. Hindi niya na lang pinansin Ang receptionist dahil hinihintay niyang dumating si Johnny ang bakla niyang pinsan, na may-ari din ng hotel kung saan siya naroroon ngayon.

"Siiisssss!!!" At eto naman ang pagbati ng pinsan niya. Bumesobeso ito at niyayakap siya ng mahigpit. Pero bigla nalang tumunog ang cellphone nito.

"Hello???" Malandi niyang sagot habang inaabot ang card key ng magiging kwarto ni Wei. Kinuha niya na ito at pumunta ng elevator.

'Libre na ang lahat ng magagastos ko, isa pa wala kaya akong pera dito.' Namilog naman ang mata niya dahil sa nakita. "Kailangan talagang may makasabay ako dito?" bulong niya sa sarili

'Pakiramdam ko he's checking me out. Ok lang... sanay na ako, joke. Well gwapo siya. Kaso... Ano... ahm... ano kasi...' di niya na mapigilan ang sarili at nasabi niya na ang tanong nito sa isip. "Could you turn around?." sabi niya na hindi humaharap sa kasabay sa loob.

"Why should I? We're the only one here."

"You have a boner" comment niya habang ang sa isip ay. 'Hindi na siya nahiya...'

"Its for you...

..… my prey..." the guy said and he smirked evilly.

"You wanna f*ck me?" Tanong naman niya pero it sounded like a comment sa lalaki. "I would love to..." malanding sagot pa nito.

After she heard what he said she finally faced him. And the guy made his move closing the gap between them, now they were almost kissing one inch apart.

'Saved by the bell...' pero bago siya tuluyang bumaba ng elevator. "Next time if you make a move, do it fast." Sabi ni Wei at umalis na.

Sanay na si Wei sa mga gwapo at malalanding lalaki, isa pa sa kanilang magpipinsan dalawa lang sila ni Miaka na babae.

'Maka request na nga ng pagkain'

Kahit sandali lang ay dumating na ang pagkain pero para kay Wei ay sobrang tagal ito. "After one hundred thousand years... Hmm... Ang sarap sarap talaga ng lasagna." sabi nito habang iniligpit na ang pinagkainan. Ang bilis nito kumain lalo na kapag mga paboritong pagkain niya ang naka lapag.

"I won't give up no I won't give in till I reach the end and then start again..." sariling boses niya na kumakanta Ang ginawa niyang ringtone. Pagtingin nito ang kaibigan niya ang tumatawag.

Graes calling ... basa niya sa screen.

'Ano na naman kaya kailangan nito?' dahil nga sa ayaw niya maistorbo she canceled the call.

She keep thinking. 'Diba nga... Ang taong ayaw magpahanap, hindi mahahanap kung walang makakahanap. basta ganun ang kasabihan.' medyo naguguluhan din siya sa naisip.

"I won't give ..." She canceled the call and turned off her phone. 'Bahala sila jan.'