The Promise

Natulala nalang si Bea sa nakasmile na mukha ni Cody habang tinititigan siya. Her tears already stopped flowing but her eyes were still red.

"About that...hehe 😄... hindi naman ako nacoma." Wika ni Cody.

"Eh?" Napakurap nalang ang dalaga sa sinabi ng binata.

However, as he gazed on her eyes, Cody's sweet smile face. Those traces of tears, and those swollen eyes... that wasn't even funny!

"Sorry. 🙇🙇" Cody quickly clapped his hands saka nagbow sa dalaga.

"I actually planned this para isurpresa kita sa lunch natin, kaso mukhang na out of hand. I am so sorry, I made you cry. 🙇"

"..."

Walang reply ang dalaga. Nakatulala lang siya sa mukha nang binata na nakabow sa kanyang harapan.

Napakagat nalang ng labi si Cody dahil sa nagawa niya.

'I made her cry. D*mmit! D*mmit!!!'

Maybe Bea would not forgive her. That was so harsh! Kahit sino naman ata magagalit dun.

And...

😏 Mukhang nakalimutan ng binata ang confession ni Bea.

"I am so sorry. I am so so so sorry... You have all the right the right na magalit sakin." His hands fell on to the white blanket. His fingers quickly dug into that comforter habang nunuot sa kanyang puso ang galit sa sarili.

"I hate you..." Bea clearly mumbled saka siya napayuko. Hindi niya alam kung bakit pero nagsimula na namang dumausdos ang kanyang luha mula sa kanyang mga mata. She clenched her teeth with her hands clasping the white cloth above the young man.

A sudden prick on Cody's heart jolted his eyes. Napatingin siya sa dalaga. His heart hurt. Ang sakit nung sinabi ni Bea. Wala siyang magagawa eh, ang tanga niya. Napayuko nalang siya as he gritted his teeth.

"I am so sorr-"

Naputol nalang bigla ang sasabihin sana ni Cody nang biglang lumagapak ang mukha ng dalaga sa kanyang dibdib.

"I HATE YOU!!" Naphagulhol na lang si Bea at agad na kumapit nang mahigpit sa damit ng binata. She pressed her forehead saka ititulak si Cody.

"Akala ko mamamatay ka na! Alam mo ba kung gaano kasakit yun!" Her throat became dry all of the sudden at humapdi na para bang nagkatonsilities na siya.

"...sobrang sakit! Alam mo ba yun?! I don't want to lose you too. Hindi ko kayang pati ikaw mawala sa buhay ko. Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko." She said habang patuloy ang paghikbi.

Nanlambot agad ang buong katawan ni Cody dahil sa sinabi ni Bea. His eyes became so gentle as though kasing banayad na ng isang tubig wala kahit ni isang ripple. His hand hesitantly landed on the young girl's head ans he gently caressed it.

"I'm sorry." Isang napakalambing na malalim na boses ang namutawi sa bibig ni Cody. His voice was so soft as though parang bulong nalang iyon. Raspy but deep. It was like a very calm feeling if you're having an afternoon under a mango tree just beside a very wide green sea of rice fields. Napakapeaceful!

"Please... don't cry. Hinding-hindi kita iiwan. I promise. I will never leave you again. So please... hindi ko kayang makita kang umiiyak." Sabi ni Cody.

He softly cupped her chin at saka itinaas ang kanyang mukha hanggang sa magmeet na ang kanilang mga mata.

They looked at each other.

Cody made a small smile as his eyes went half close habang tinitingnan ang lumuluhang mga mata ng dalaga.

"Tahan na. Okay na man ako eh. Ha. Tahan na. Mas lalong lalaki ang eye bags mo niyan." Malambing niyang sabi na mukhang nagbibiro. Pinunas ng binata ang basang pisngi ng dalaga saka pinunas ang basang noo dahil sa pawis.

"Eh."

Dahil sa sinabi ni Cody marahang itinulak ni Bea ang dibdib ng binata.

"Ah!" Biglang napapikit ang isang ni Cody nang masaktan sa kamay ng dalaga.

"S-sorry. Akala ko ba acting lang ang sakit mo." Bea suddenly quivered saka napafrown ang mukha. Bigla siyang nagpanic.

"Ahehe. Yung coma... acting lang. Pero nakaconfine talaga ako, at hindi joke ang swero ko na 'to." Isang malamlam na smile ang naibigah ng binata na para bang nanghihina.

Bea's fell in grimace.

"What? B-bakit? Anong sakit mo?" Napalingon agad si Bea kaliwa't kanan sa katawan ni Cody.

KNOCK! KNOCK! KNOCK!

Napalingon ang dalawa sa pinto.

"Oh! Pabukas. That would be our lunch. Hehe." Napataas agad ang kilay ni Cody saka itinuro ang pinto.

Hindi nag-atubiling binuksan ni Bea ang pinto at napanganga na lamang siya nang makita sina Cyrus and the rest na abot sa tenga ang mga ngiti, habang katabi nila ang isang chef tulak tulak ang isang movable table na mayroong natatakpang mga pagkain sa ibabaw. Meron rin red wine.

"This is..." Napahawak nalang si Bea sa kanyang dibdib. He didn't forget about their lunch na dapat siya ang taya. Mas lalo siyang naguilty dahil sa pag-iisip sa binata nang masama. To the point na hindi kinalimutan ng binata ang usapan nila, even though hindi niya kayang tumayo... he was beyond sincere.