Sharpest word

SA UNANG Linggo niya ay pinakilala sa kanya ni Chloe at Von ang Paris. Ibang-iba ang kultura roon, lalo ang pagkain. Ang laki ng adjustment na ginawa niya. Nahirapan siya sa pakikipagtalastasan dahil ang iba ay hindi sanay na makipag-usap ng English, lalo ang mga local. Kabalintunaan ito sa inaasahan niya, pero sobrang saya niya sa ganda ng struktura. Nakaramdam lang siya ng intimidasyon sa nakitang trato ng ibang modelo sa kapwa baguhang modelo.

The fashion road here is tough and cat throat. Just like how Chloe advise her. The whole picture that she told her, she saw it happen in reality. On her first semester of go-see, she literally felt all the disappointment and frustration when she saw her batchmate book on the fashion week and she wasn't called. Ginawa naman niya ang ginagawa niya noon. Ano ang mali? Ano ang kulang?

"Jess, are you okay?"

Von climbed up on her bed to check on her. She is losing hope. Tinanggihan niya ang tulong ni Mr. O'dil, Chloe at Von para makapasok siya sa Haute. Para kasi sa kanya walang kuwenta ang tagumpay kung hindi mo iyon pinaghirapan. Ganoon naman siya noon. Kaya ngayon ay inaatake siya ng inis sa sarili kung bakit may bahagi sa kanyang isip na i-grab ang tulong. It's very tempting but her pride made her refuse to it. Sobra-sobra na ang tulong na binigay ni Von at Chloe sa kanya. Nahihiya siya na kahit dito pa ba'y magpapatulong siya?

"I just wanted to rest, Von," sabi niya. Aware na tanghali na. Lalo siyang nagsumiksik sa ilalim ng unan at comforter na tumatakip sa kanya. Ayaw niyang makita nito na namamaga ang mata niya sa kakaiyak kagabi.

"I am available today. I wonder if you wanted to go somewhere."

She is staying on his place. Ayaw niya sana dahil may pera naman siya, kaso dahil nangangamuhan siya ay nilunok niya ang kanyang pride. At habang tumatagal, naisip niyang tama ang kanyang pasya. Hindi sa sinasamantala niya ang tulong ng binata. Hindi sasapat ang pera niya kung magbabayad siya ng rent sa maliit na kuwarto, kuryente at transpo. Mahal ang pagkain sa Paris. Ultimo maliit na tinapay ay panghihinayangan mong bilhin. Sobra ang pasasalamat niya sa kabutihan ng magkapatid.

Chloe had her own unit but she visited her there thrice a week. As of now, she was in New York for the whole six months because of her busy events.

Agad siyang umahon habang pikit pa ang mga mata.

Von laughed at her. "Woah! Your hair is like the nest of birds. What happened, Jess?" He jumped out of her bed and snatched her brush on the make-up table. Sinundot siya nito noon sa pisngi.

"I cried the whole night," pag-amin niya rito. Ngumiwi nang gumuhit ang hapdi sa kanyang anit ng suklayin ang kanyang humaba ng blonde ng buhok. Sa anim na buwan niyang panunuluyan doon ay sanay na siya sa prisensiya ni Von. Kahit ang pagiging clingy at touchy nito.

"Why? Did someone hurt you?" Mula sa kanyang katawan ay luminga ito sa buong kuwarto. "Someone sneak here?"

"No! It's just that I didn't make it again on the fashion week, so." Malungkot siyang muling pumikit. Tumili nang hilain siya nito patayo.

"Lazy bear, don't lose hope. Get ready, we'll go out. January and Daniel had a surprise for you."

"What? Why? Where?"

"Rapidement dame," Von said in French accent.

She smiled and ran on her small walk-in closet. Before she slammed the door close she yelled, "Oui monsieur." She rummaged the dress that would fit Von's casual attire. In less than ten minutes she was ready. Satisfied with her Parisian chic style which she believed a style born in Paris.

He brought her in a fine dining restaurant where Daniel book on that specific day exclusively for invited friends and some artist too. Sa parking palang ay naririnig na niya ang magandang tinig nito. He sang an acoustic French version of love me like you do.

Sinalubong sila ni January at pinaupo sa bungad. Nakita agad siya ni Daniel. Kinindatan siya nito bago pumikit at dinama ang kanyang kanta. The way he strummed on the string is cool. He is really a cool singer. Kahit hindi niya maintindihan, dahil sa tugmang tune ay binubulong niya ang English lyrics.

"What if you sing too, Jess," Von whispered from her back.

Tinuro niya ito. "Don't do that. Never."

"You had a lovely voice. Sing one for me, Jess. I don't care if it was a Filipino song or English."

Hinila ni January ang upuan upang makiusyoso sa pinag-uusapan nila. Nang makasabay sa topic ay maging ito ay binubuyo siyang kumanta.

"Shhh. Daniel is singing."

"We were tired of Daniel's voice," January said. He sticks his tongue out.

She laughed.

Lumingon sa kanila si Daniel nang matapos itong kumanta. Isinandal ang gitara sa pader at lumapit sa kanila. They exchanged fist bump. "Jess will sing?" He turned to her with a grin on his face.

"I don't sing—"

"Come on, Jess. Don't be a party pooper," January snickered. Tumayo ito sa stage upang kuhanin ang microphone.

Naiiling siya sa kanyang upuan. Pulang-pula sa sobrang hiya nang ipakilala siya ni January. Si Von sa kanyang gilid ay binubulungan siya. "Sing a comfortable song. I heard your concert many times in the bathroom, Jessica. I know that your voice is damn beautiful just like you."

Ngumuso siya. Hiyang-hiya kung paano ba kakanta? May naisip na siya, pero kakanta ba siyang walang music? She asked January if they can search the karaoke version of the song she wanted to sing. He nodded and spoke on the audio person at the back. Sinabi niya ang kanta. Kinilabutan siya ng marinig ang unang sample piano beat. Tumango siya para ipabatid na iyon nga bago siya bumalik sa stage.

She is nervous. Nervous because the song is a Filipino but warm and inspiring one.

Inayos ni Von ang upuan niya. It's a high stool. She held the microphone on her lap and kept on smiling when they dim the lights. A spotlight for her. Lalo siyang kinabahan nang marinig na ang panimula.

"Di. Di ko inakalang. Darating din sa akin. Nung ako'y nanalangin kay Bathala. Naubusan ng bakit. Bakit? Umalis nang walang sabi. Bakit 'di siya lumaban kahit konti? Bakit 'di naitama ang tadhana?"

Kay Von siya nakatingin. Pero sa isang iglap ang imahe nito ay napalitan ni Paulite. Unti-unti ay nawala ang ngiti sa kanyang labi. Ilang beses siyang kumurap-kurap. Nahihiwagaan sa kanyang nakikita.

"At nakita kita sa tagpuan ni Bathala. May kinang sa mata na 'di maintindihan. Tumingin kung saan. Sinubukan kong lumisan. At tumigil ang mundo. Nung ako'y ituro mo. Sa panalangin ko."

Tinanong siya nito kung ano ang ginagawa niya. Gusto siya nitong kausapin, sa totoo lang ay siya rin. Gusto niyang malaman mula rito ang totoo. Kung naging totoo ba ito sa kanya o hindi. Kasi siya ay totoo rito. Mahal niya si Paulite.

"Pano nasagot lahat ng bakit? Di makapaniwala sa nangyari. Pano mo naitama ang tadhana? At nakita kita sa tagpuan ni Bathala. May kinang sa mata na 'di maintindihan. Tumingin kung saan. Sinubukan kong lumisan. At tumigil ang mundo. Nung ako'y ituro mo. Sa panalangin ko. At hindi ka lumayo. Nung ako 'yung sumusuko. At nagbago ang mundo. Nung ako'y pinaglaban mo... At tumigil ang mundo. Nung ako'y pinili mo. Sa ang panalangin ko."

Hanggang sa biglang sumulpot si Quillian. Ang babaeng mas pinili nito para sa kanya. Tumingala siya nang maramdaman ang pagbabadya ng luha sa kanyang pisngi.

Kabaligtaran ng kantang ito ang gusto kong mangyari. At iyon ang katotohanan. The music stopped. Von, Daniel, and January initiated a round of applause. Followed by the people there as if they understand the song and they can feel it.

Agad siyang lumapit kay Von at sinandal ang kanyang noo sa dibdib nito. Hindi niya napigilan ang maiyak. Siniko ni January si Daniel na kuhanin na ang stage para doon malipat ang atensyon ng bisita nito.

"It will be fine, Jess. It's just a matter of struggle. Just like how a swords smith made a sword. You will be heated in a forge. Just tolerate that patiently because when they see you burn with passion, it isn't the end of the process. They will hammer you so you will be in shape. You have to be prepared for the next cooling process so you will be hard, fierce, and tone. And once you are ready, you can slice the catwalk because you are the sharpest."

Niyakap niya si Von. Tumango at nagpasalamat. "I will keep that in my heart."

He poked her chin. "You did a great job there." He threw a glanced on the stage, where now January and Daniel are singing a duet English song.

"Hmm. The song is epic but my voice was too simple and doesn't match."

"Hey there," a lady approached them.

"What's up?" Von politely glanced on the woman.

"She's gorgeous and her voice is interesting. I think I saw you on McCloy Audition. You were..."

"I am Jessica Smith."

"Right... Jessica, okay. How do I am going to say this? I am one of the Judges on the casting. I saw your portfolio. Actually, I like you, but McCloy saw your performances that day. You seemed off and not in yourself. I wanted to give you a chance. Come back tomorrow. Impress him, okay?"

"I will definitely come back. I'm sorry if my performance is ugly. This time I won't turn you down."

"That's my girl." Binigyan siya nito ng calling card. Bago umalis ay nakipagbeso sa kanya. May kasama itong babae na natatandaan niyang may suot na headphone at kausap si Mr. McCloy.

Binasa niya ang pangalan ng babae. "Belary Bechkam. A co-founder of Haute Agency."

Speechless, she looked at Von.

He winked at her. "So..."

"I have to prepare, Von. She's from Haute!" Sa sobrang excitement ay muli niya itong niyakap at hinalikan sa pisngi. "I can't stay long. You know I have to work out."

"I know. You had my whole support, Jess. Bring home the bacon."