บทที่ 30 ที่หนึ่งของระดับชั้น

บทที่ 30 ที่หนึ่งของระดับชั้น

เสียเวลามากมายกับนักเรียนที่สมองมีปัญหาคนเดียว ความอดทนของเหลียงลี่หวาใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว

เธอหากระดาษคำตอบวิชาภาษาจีนของเยี่ยหวันหวั่นออกมา

จากนั้น หลังจากเธอเห็นคะแนนภาษาจีนของเยี่ยหวันหวั่นชัดเจนแล้ว ถึงกับชะงักอึ้งไปเลย “ภาษาจีน...142 คะแนน...”

เมื่อนักเรียนที่อยู่ด้านล่างได้ยินคำพูดของเหลียงลี่หวาต่างก็มองหน้ากันไปมา

“เมื่อกี้อาจารย์พูดอะไรนะ? 142 คะแนนมันเรื่องบ้าอะไรกัน?”

“ดูผิดหรือเปล่า?”

“เอ๋ 0 คะแนนกับ 142 คะแนน จะดูผิดได้เหรอ?”

เหลียงลี่หวานึกว่าตนเองหยิบกระดาษคำตอบผิดไป จึงไปดูที่ช่องเขียนชื่ออีกครั้ง แต่ว่าไม่ผิดอัน ช่องเขียนชื่อด้านบนเป็นชื่อของเยี่ยหวันหวั่นจริงๆ

สอบภาษาจีนได้ 142 คะแนนหมายความว่าอะไร? คะแนนเต็มของวิชาภาษาจีนคือ 150 คะแนน ต่อให้เป็นตัวท็อปที่มีคะแนนวิชาภาษาจีนดีมากมาตลอด ก็มีน้อยคนที่จะสอบได้เกิน 140 คะแนนขึ้นไป

เหลียงลี่หวาอดสงสัยไม่ได้ เปิดดูคะแนนวิชาสังคมของเยี่ยหวันหวั่นเป็นลำดับถัดมา

วิชาสังคมก็ยิ่งเกินความจริงไปแล้ว คะแนนเต็ม 300 เยี่ยหวันหวั่นสอบได้ 296 คะแนน!

เหลือวิชาสุดท้ายคือภาษาอังกฤษ

หลังจากได้เห็นคะแนนวิชาภาษาอังกฤษของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว เหลียงลี่หวาถึงกลับยืนตะลึงอยู่ตรงนั้น พูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

“ภาษาอังกฤษ 150 คะแนน...เป็นไปได้อย่างไร!”

เธอสอนวิชาภาษาอังกฤษ และครั้งนี้เธอเป็นคนตรวจข้อสอบภาษาอังกฤษของห้อง A เธอยังไม่เห็นใครได้คะแนนเต็มเลยสักคน คะแนนสูงสุดอยู่ที่ 148 คะแนน ใบคะแนนของเยี่ยหวันหวั่นเขียนไว้ชัดเจนว่าได้คะแนนเต็มจริงหรือ?

เหลียงลี่หวาวุ่นวายอยู่อีกครู่หนึ่ง เพื่อหาตารางอันดับรายชื่อที่แนบไว้แผ่นท้ายสุดออกมา เห็นเพียงบรรทัดแรกของตารางจัดอันดับ เป็นชื่อของเยี่ยหวันหวั่นจริงๆ

อันดับระดับชั้นของเยี่ยหวันหวั่นได้ที่หนึ่งจริงๆ!

“อาจารย์เหลียงคะ ขอถามว่าหนูได้อันดับที่เท่าไร?” สาวน้อยที่อยู่แถวสุดท้ายเอ่ยถามด้วยสายตาเย็นชา

เหลียงลี่หวากำตารางอันดับรายชื่อแผ่นบางนั้นไว้แน่น หน้าเครียดลงไปทุกที สุดท้ายก็ระเบิดความโมโหออกมา “เหอะ เยี่ยหวันหวั่น! เธอมีความสามารถจริงๆ เลยนะ ถึงได้กล้าทุจริตการสอบ”

เหมือนกับคาดเดาปฏิกิริยาของเหลียงลี่หวาได้แต่แรก เยี่ยหวันหวั่นถามไปอย่างไม่รีบร้อน “อาจารย์มีหลักฐานอะไรมาบอกว่าหนูทุจริตการสอบคะ?”

เหลียงลี่หวามีสีหน้าไม่พอใจอย่างที่สุด แผดเสียงดัง “ฮึ เธอไม่ได้ทุจริตการสอบ? เธอไม่ได้ทุจริตแล้วจะสอบภาษาจีนได้ 142 คะแนน สอบสังคมได้ 296 คะแนน สอบอังกฤษได้ 150 คะแนน ได้อันดับหนึ่งของระดับชั้นเรียนอย่างนั้นเหรอ!?”

ได้ยินคำพูดของเหลียงลี่หวาแล้ว ทั่วทั้งห้องต่างเสียงดังอลหม่านทันที

“หา! อะไรนะ? คะแนนสูงขนาดนี้เลย?”

“ได้ที่หนึ่งของระดับชั้นเลยเหรอ? เยี่ยหวันหวั่นเนี่ยนะ? เป็นไปได้ยังไง!”

“ต้องทุจริตการสอบแน่นอน!”

“อาจารย์บอกว่าหนูทุจริตการสอบ มีหลักฐานไหมคะ?” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม

เหลียงลี่หวาใบหน้ามีรอยยิ้มเย็นชา “ขนาดนี้แล้วยังต้องใช้หลักฐาน! เยี่ยหวันหวั่น เธอคิดว่าคนอื่นโง่หรือไง?”

“งั้นขอถามหน่อยค่ะ นอกจากคะแนนคณิตศาตร์แล้ว วิชาที่เหลือยังมีนักเรียนคนอื่นสอบได้คะแนนสูงแบบนี้ไหม? หากว่ามีหนูที่คะแนนสูงอยู่คนเดียว ขอถามว่าหนูทุจริตการสอบอย่างไร?” เยี่ยหวันหวั่นถามกลับไป

ในขณะที่ในห้องเรียนมีเสียงถกเถียงดังอลหม่าน จ้าวซิงโจวอาจารย์วิชาคณิตศาสตร์ก็บังเอิญเดินผ่านมาพอดี

เห็นเพียงจ้าวซิงโจวลากรองเท้าแตะ หาวหวอดอย่างเกียจคร้าน เมื่อได้ยินเสียงดังเอะอะโวยวายจากในห้องเรียน จึงเดินโซเซเข้ามา “อาจารย์เหลียง เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกเหรอครับ? ถึงได้โมโหใหญ่โตตั้งแต่เช้าแบบนี้?”

เหลียงลี่หวาเห็นสภาพสกปรกไม่เป็นระเบียบของอีกฝ่าย ก็พลันขมวดคิ้ว “อาจารย์จ้าว ที่นี่คือโรงเรียน คุณช่วยระวังภาพลักษณ์สักหน่อยเถอะค่ะ”

จ้าวซิงโจวหาวนอนหวอดใหญ่ “ตอนเช้าไม่มีคาบสอนของผม...”

แม้ว่าจะเหลียงลี่หวาทนดูสภาพของเขาไม่ไหว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก จ้าวซิงโจวคนนี้ถึงจะไม่สนใจเรื่องแต่งเนื้อแต่งตัว แต่คะแนนวิชาคณิตศาสตร์ของห้อง F กลับโดดเด่นที่สุดของโรงเรียน แม้แต่อาจารย์ใหญ่ยังทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับการแต่งตัวของเขาเลย

……….…………………………………………………………..