Vol.2-002 ฉกเด็กจ้ำม่ำคืน (2)

บทที่ 2 ฉกเด็กจ้ำม่ำคืน (2)

พวกเขาลงจากรถม้ากลับไปยังบ้านหลังเก่า

พวกเขากินอาหารเย็นมาแล้ว ทว่าป้าสะใภ้ใหญ่กับนางเจียงยังไม่กิน เพราะรอให้พวกเขากลับมา พวกเขาจึงกินอาหารกับทั้งสองอีกครั้ง

ป้าสะใภ้ใหญ่ทำเต้าหู้ผัดหอมแดง หมูตุ๋นฟองเต้าหู้ ซุปหน่อไม้หมูรมควัน และเครื่องเคียงอีกสองสามอย่าง

“ท่านป้าสะใภ้นั่งลงเถิด ข้าไปเอง” อวี๋หวั่นเดินไปที่ห้องครัว หยิบชามและตะเกียบในมือของนาง

ป้าสะใภ้ใหญ่ผลักมือเธอออก “ไปนั่งเถิด เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”

อวี๋หวั่นยิ้ม “ท่านเอ่ยราวกับท่านอยู่บ้านเฉยๆ อย่างนั้นล่ะ”

ป้าสะใภ้ใหญ่ยุ่งกับงานบ้านและธุรกิจของโรงงานจนแทบไม่ได้พัก

อวี๋หวั่นยืนกรานจะรับชาม

“เด็กคนนี้นี่!” ป้าสะใภ้ใหญ่ส่งสายตาดุ

“เจินเจินถือไว้” เด็กหญิงตัวน้อยยืนเขย่งเท้า

ป้าสะใภ้ใหญ่ยื่นชามให้ นางแบกไปที่ห้องโถงด้วยท่าทางน่าขบขัน

“เอ๋ เถี่ยตั้นน้อยล่ะ?” อวี๋หวั่นถาม เธอเข้าไปในห้อง ทว่ากลับไม่เห็นหนุ่มน้อยที่นับวันยิ่งติดเธอขึ้นเรื่อยๆ น่าแปลกยิ่งนัก

นางเจียงยิ้มไม่เอ่ยสิ่งใด

ป้าสะใภ้ใหญ่คีบหมูสามชั้นติดมันอย่างดีชิ้นหนึ่งให้นางเจียง “เขาโกรธเจ้าแล้ว!”