240

บทที่ 240 ลมฝน

เจียงเซ่อนึกถึงวันนั้นที่บอกให้เผยอี้ไปลองตรวจสอบที่จวี้เฟิงบันเทิงดู และนึกถึงที่ไต้เจียพูดถึงเรื่อง ‘รับเล่นหนัง’ นั่น

ไต้เจียในตอนนั้นที่เคยมีชีวิตชีวากลับต้องค่อยๆ มากลายเป็นคนที่โดนใบหน้าเรียบเฉยเข้าครอบงำ แค่เพียงระยะเวลาครึ่งปีสั้นๆ หล่อนก็มีสภาพเหมือนแก่ลงไปสิบปี

ชีวิตที่ต้องอยู่ในห้องขังมันช่างดูน่าเบื่อและจืดชืด ต้องตื่นตอนตีห้าทุกวัน ได้ล้างหน้าบ้วนปากแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น นานๆ ครั้งถึงจะได้อาบน้ำจริงๆ จังๆ สักที ทุกอย่างล้วนมีกฎเกณฑ์และข้อบังคับ ในทุกๆ วันไต้เจียจะต้องทำงานเยอะมาก หล่อนต้องเริ่มทำงานตั้งแต่ตอนเจ็ดโมงเช้า และยาวจนดึกดื่นมืดค่ำ โดยเฉพาะตอนที่หล่อนเพิ่งเข้าไปอยู่ที่นั่น หล่อนเองก็เคยโดนนักโทษที่อยู่ในห้องขังเดียวกันทำร้ายร่างกายด้วย อารมณ์และท่าทางของหล่อนถึงได้ดูอึมครึมแบบนั้น