ส่วนที่ 5 บทที่ 140-8

บทที่ 140-8 บทอวสาน

ฉีอวิ๋นเสวี่ยเลิกเสวนา หมอกดำโผล่ขึ้นกลางฝ่ามือ ชั่วพริบตาก็เสมือนดาบพิษสีดำพันหมื่นเล่มพุ่งตรงไปหาฉินเจิง ฉินเจิงแค่นหัวเราะเสียงเย็น ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ตวัดดาบรับมือ “พลังเล็กน้อยแค่นี้ อย่าได้นำมาใช้ให้เป็นที่ขายหน้าเลย”

ฉีอวิ๋นเสวี่ยกัดฟัน ฝืนเจาะฉากกำบังแข็งแรงของเขา แต่พบว่าทำอะไรเขาไม่ได้ ชั่วพริบตานั้นนางก็เปลี่ยนวิธีและกลยุทธ์ใหม่ หมอกสีดำเปลี่ยนเป็นสีโลหิตในพริบตา ดุจสิงโตอ้าปากกว้างด้วยความหิวโหยหมายกลืนกินฝ่ายตรงข้ามลงท้อง

ฉินเจิงยิ้มเย็น ตวัดดาบเปลี่ยนกระบวนท่าอีกครั้ง ทั้งสองแลกเปลี่ยนไปร้อยกระบวนท่าในชั่วพริบตา ฉีอวิ๋นเสวี่ยเปลี่ยนวิธีการหลายครั้ง แต่ก็ทำอะไรฉินเจิงไม่ได้ทั้งนั้น นางทำใจให้สงบ สังเกตเขาพักหนึ่ง ก่อนพบว่าบนด้ามดาบมีวัตถุชิ้นหนึ่งห้อยไว้

นางเห็นวัตถุชิ้นนั้นแล้วก็โกรธเกรี้ยวสุดขีดทันที “นั่นเป็นหินรวมวิญญาณ แม้แต่สิ่งนี้พ่อข้าก็มอบให้เจ้าด้วยรึ?”

“นักพรตเฒ่าไม่ได้ดีกับข้าเพียงนั้น เขาไม่ได้มอบมันให้ข้า เป็นคนอื่นให้มา” ฉินเจิงส่ายหน้า