บทที่ 116-1 มารดาแสนลำเอียง
หลังพระชายาอิงชินอ๋องเข้าวังมาแล้วก็สอบถามคนในวัง ได้ความว่าไทเฮาทรงรับฉินเหลียนกลับไปที่วังหลังแล้ว จึงนำชุนหลานไปยังตำหนักไทเฮา
ครั้นมาถึงตำหนักไทเฮา หรูอี้ออกมาต้อนรับ ทำความเคารพพระชายาอิงชินอ๋อง ขณะเดียวกันก็กล่าวเสียงเบา “ท่านหญิงอุตส่าห์หยุดร้องไห้แล้ว แต่ไม่ยอมกินยอมดื่ม โศกเศร้าจนเห็นแล้วทุกข์ใจตามเจ้าค่ะ”
พระชายาอิงชินอ๋องพยักหน้า เข้าไปในตำหนัก
ฉินเหลียนกำลังซุกในอ้อมอกไทเฮาเสมือนเด็กที่ถูกคนข้างนอกรังแกแล้วกลับมาฟ้องมารดา ความเจ็บปวดพระทัยและทำอะไรไม่ได้ฉายเต็มพระพักตร์ไทเฮา
เห็นพระชายาอิงชินอ๋องมาแล้ว ฉินเหลียนก็เงยหน้าขึ้น ส่งเสียงเรียก “ท่านแม่”
ไทเฮาเรียกพระชายาอิงชินอ๋องมานั่ง “พี่สะใภ้ เจ้ามาเสียที หยาดน้ำตาของเด็กคนนี้แทบท่วมตัวเองจนลอยได้แล้ว”
พระชายาอิงชินอ๋องเดินมานั่งใกล้ๆ มองฉินเหลียนพลางยิ้มกล่าว “ใช้ได้ที่ไหน? พี่ชายเจ้ายังไม่เคยร้องไห้แบบนี้เลย”
ฉินเหลียนฟังแล้วก็สะอื้นด้วยความน้อยใจทันที ทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com