ส่วนที่ 5 บทที่ 079

บทที่ 79 ตัดทางเบาะแส

เช้าวันต่อมา เสี่ยวเฉิงจื่อก็ฟื้นแล้ว

หลังจากที่เขาฟื้นมาก็คว้าซื่อม่อมาถามด้วยความมึนงง “พระชายาน้อยเล่า”

“เจ้าฟื้นมาก็ดีแล้ว พระชายาน้อยบอกว่าเจ้าจะฟื้นขึ้นมาวันนี้ ตอนนี้นางกับท่านอ๋องน้อยอยู่ในเรือนข้างหลังโน้น” ซื่อม่อตอบทันที

เสี่ยวเฉิงจื่อเงื้อมือตบหน้าตัวเองหนึ่งฉาด ใบหน้าปรากฏรอยนิ้วมือทั้งห้า

“เจ้าตบตัวเองทำไม” ซื่อม่อสะดุ้งตกใจ

“เจ็บจัง ข้ามิได้ฝันไปกระมัง” เสี่ยวเฉิงจื่อลูบหน้าตัวเอง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แท้จริง

“มิได้ฝัน คุณหนูยังไม่ตายจริงๆ ยามนี้คงตื่นแล้ว เจ้าจะไปพบคุณหนูกับท่านอ๋องน้อยตอนนี้ก็ได้” ซื่อม่อถอนหายใจออกมา

“พระชายาน้อยยังไม่ตายจริงๆ ดีเหลือเกิน” เสี่ยวเฉิงจื่อว่าพลางก็พุ่งตัวออกจากห้อง วิ่งออกไปข้างนอก “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

ซื่อม่อตะโกนเรียกเขาไว้ทันที “ข้านำเจ้าไป”

ครั้นมาถึงเรือนของฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวา ทั้งคู่ตื่นนอนแล้วดังคาด กำลังทานอาหารอยู่

หลังจากเสี่ยวเฉิงจื่อมาถึงก็ตรงเข้าไปข้างใน เมื่อเห็นเซี่ยฟางหวา หลังกะพริบตาปริบหลายครั้งก็คุกเข่าลงกับพื้น “พระชายาน้อย เป็นบ่าวมิได้ดูแลท่านให้ดี”